Οφειλόμενος έπαινος

Οφειλόμενος έπαινος Facebook Twitter
1
Οφειλόμενος έπαινος Facebook Twitter
Ο Σταμάτης Κραουνάκης στην κουζίνα του... Φωτ.: Σπύρος Στάβερης/ LIFO

Με τον Κραουνάκη, επαναλαμβάνεται μια αρχαία ελληνική παρεξήγηση: το ότι είναι απτός και έκθετος και εγγύς (κυρίως μέσω fb), τον υποβιβάζει στα μάτια του κόσμου. Σχεδόν ολοι ξεχνούν πόσο μεγάλος καλλιτέχνης είναι.

Συχνά, το ξεχνάει και ο ίδιος!

Είναι όμως κρίμα. Γιατί κι οι καλλιτέχνες παιδιά καημένα είναι -κι αν τους αξίζει ο έπαινος, ας τον πάρουν όσο ζουν. Τα ανάποδα ραδίκια ακούνε άλλο τραγούδι.

Όλα στον Κραουνάκη (στίχος, φωνή, ρυθμός) λυώνουν και δένονται στο ρευστό κι αβίαστο ρυθμό μιας ανάσας. Γίνονται ένα -αξεδιάλυτα. Λες και δεν αποτελούν προϊόν σύνθεσης, αλλά ανασκαφής.

Σκάβεις το χώμα και χτυπάς ένα χρυσό δαχτυλίδι. Βουτάς στο νερό και στο βυθό λάμπει μια μικρή, λευκή αχιβάδα. Ο άνθρωπος αυτός ανακαλύπτει την ανθρώπινη φύση και την τραγουδάει -εν τω άμα και το θάμα. Αυτή η αίσθηση (ότι ο άλλος σού λέει κάτι που το ήξερες, απλώς έμενε ανέκφραστο -είναι χαρακτηριστικό της καλλιτεχνικής ευρυθμίας).

Όλοι οι άλλοι, σήμερα, μου φαίνεται σα να σφίγγονται λίγο. Σα να προσπαθούν. Σα να στραμπουλήχτηκαν από την πολλή πόζα και την γραμματική. Αυτός, ανήκει, μόνος, σε άλλη κλάση. Έχει την χάρη και τη δωρεά. Και ξεχειλίζει γενναιοδωρία.

Άκουσα σήμερα τυχαία δυο τραγούδια του από ένα δίσκο χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Που είναι άψογα. Το ξύπνημα στη ταράτσα δυο εραστών, πάνω από την πόλη που ξυπνάει. Και ένα ερωτικό τραγούδι χωρισμού.

Δεν πετάς τίποτα.

______

Σημ.: Ούτε φίλος μου είναι ο Κραουνάκης ούτε κοινωνικά εφαπτόμεθα

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Eξαιρετικά κομμάτια,αυτός ο δίσκος έχει το αγαπημένο "επεσε έρωτας,"και το καταπληκτικό ,για μένα ζεϊμπέκικο "το τόξο."ΕΙδικά αυτό το τελευταίο,απόρησα που δεν ακούστηκε πάρα πoλύ.Ο Κραουνάκης είναι σημαντικότατος συνθέτης και προσωπικά τα πονήματα του μου αρέσουν πολύ.Ως μιντιακή περσόνα όμως ,τον τελευταίο καιρό ειδικότερα, έχει κατ εμέ πάντα, χάσει τη μπάλα.