Όταν δημιουργήθηκαν οι atenistas εγώ έλειπα. Τον Δημήτρη τον ήξερα από το «Urban Lab» που μου άρεσε πολύ, τον Τάσο από το athensville.blogspot.com που μου άρεσε επίσης πολύ. Οι ανακοινώσεις τους ακούγονταν τόσο κουλ! Να σταματήσουμε την γκρίνια, να κάνουμε κάτι για την Αθήνα. Να μαζευτούμε αυτοί που βαρεθήκαμε τα λόγια, να κάνουμε πράξεις. Να νοιαστούμε λίγο παραπάνω για την πόλη που αγαπάμε. Να περπατήσουμε σε δρόμους που δεν πλησιάζει κανείς. Μικρά πράγματα και μετά, γιατί όχι, και μεγάλα. Ήταν σαν να ξέρω ότι πρόκειται να γίνει ένα τέλειο πάρτι στο οποίο δεν ήμουν καλεσμένη. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα κι επειδή είχα κάπως θάρρος με τον Τάσο αποφάσισα να καταπιώ τα κόμπλεξ μου και ρώτησα: με παίρνετε κι εμένα;
Η απάντηση ήταν άμεση: την επόμενη μέρα γινόταν συνάντηση των atenistas στο θεατράκι του Bios. Τι ανακούφιση-πάρτι! Μόλις εξασφάλισα την πρόσκληση όμως άρχισαν οι αμφιβολίες. Κι αν είναι τίποτα κουλτουριάρηδες που θα καταλήξουν να μιλάνε για Ταρκόφσκι; Αν ακούω τρεις ώρες για τα κενά του αστικού ιστού; Δεν θα το αντέξω, έχω κάνει χρόνια προσπάθειες να αποκοπώ από τέτοιους.
Για να γράφω αυτήν τη στιγμή το συγκεκριμένο κείμενο προφανώς όλα πήγαν καλά. Οι atenistas είναι όπως φαίνονται. Μία ομάδα ανθρώπων με διαφορετικές προελεύσεις, αλλά με τον καθένα από αυτούς θα μπορούσες να πας για καφέ. Πού κρύβονταν όλοι αυτοί, απορώ. Και πρόκειται για μια ομάδα πραγματικά ανοιχτή. Θέλεις να βοηθήσεις περιστασιακά; Μπορείς. Θέλεις να είσαι συνέχεια εκεί; Κι αυτό το μπορείς. Το γεγονός ότι όλα γίνονται διαδικτυακά έχει δημιουργήσει συμμετοχική δημοκρατία που δεν χρειάζεται «φωτεινούς καθοδηγητές» για να ρολάρει. Μία σύνδεση στο internet κι έφυγες!
Η ανάπτυξη των atenistas ως τώρα ήταν ανάλογη με την οικονομία της Κίνας: καθαρισμός οικοπέδων στην Ασωμάτων, εντοπισμός ιστορικών κτιρίων, φυτεύσεις σε ζαρντινιέρες σε ευαίσθητα σημεία της πόλης, βάψιμο, 1.300 μέλη, εμφάνιση στους «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη, αναφορά των atenistas στον Λαζόπουλο (Χριστούλη μου, δημιουργήσαμε ένα τέρας) και καμιά δεκαριά δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά, όλα μέσα σε δύο μήνες.
Ξέρω ότι ακούγομαι σαν διαφημιστικό δελτίο, ξέρω πόσο καχύποπτοι είναι οι Αθηναίοι, αλλά παιδιά, συμβαίνουν και ωραία πράγματα. Κι εγώ, ως άλλη καχύποπτη, μετράω αντίστροφα για τη στιγμή που θα διαβάσω ότι «τα παίρνουν» ή ότι «είναι βαλτοί» - εντάξει, τα περιμένω αυτά, αλλά λέω μήπως προλάβω αυτούς που έχουν ακόμα αισιοδοξία μέσα τους. Όποιος σκέφτεται ήδη ποιο δηκτικό comment θα ποστάρει και τον τρώνε τα δάχτυλά του, τον παρακαλώ: κρατήσου λίγο, μπορεί να κάνεις και λάθος.
Για το μέλλον οι atenistas κάνουν όνειρα. Θέλουμε να κρατήσουμε αυτές τις δράσεις και να επεκταθούμε και σε άλλες. Ίσως να χωριστούμε σε ομάδες και να γίνονται παράλληλες κινήσεις μέσα στην εβδομάδα, σ' όλη την Αθήνα. Ίσως κάποιος να μας παραχωρήσει χώρο για να μαζευόμαστε και να φτιάχνουμε μαζί τα μπάνερ, κάπου όπου θα μπορούσαμε να σχεδιάζουμε κι άλλου είδους δράσεις, πιο συμβολικές ή εντελώς διαφορετικές (προτάσεις δεκτές 24/7). Τα προβλήματα της Αθήνας είναι άπειρα, οπότε ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν!
H στιγμή είναι η πλέον κατάλληλη. Όλοι περιμέναμε κάτι να γίνει. Έλειπε το αρχικό σκούντημα για να ξεκινήσει το ντόμινο. Δεν είμαστε οι γονείς μας. Δεν έχουμε πια περιθώριο να είμαστε οι γονείς μας. Κάθε μέρα γράφονται καινούργια ενθουσιώδη μέλη. Αλήθεια παιδιά, συμβαίνουν και ωραία πράγματα.
Κάθε εβδομάδα θα είμαι το μάτι και το αυτί των atenistas και θα ενημερώνω μέσα από αυτήν τη στήλη για τα νέα και τα μελλούμενα της ομάδας. Ελπίζουμε να σας δούμε κι από κοντά κάποια στιγμή!
Λένα Φουτσιτζή
(φωτό απο το σάιτ των Atenistas)
σχόλια