"Όλο κάτι γέροι μ' αγαπούσαν..."

"Όλο κάτι γέροι μ' αγαπούσαν..."

Όλο κάτι «γέροι» μ'αγαπούσαν. ...Ο Κουροσάβα με λάτρευε. Αλληλογραφούσαμε, μου έστελνε τις καινούργιες του ταινίες. Όταν στην Ιαπωνία παίχτηκε ο «Μεγαλέξαντρος» αυτός με υποδέχτηκε. Καθόμαστε και μιλούσαμε με τις ώρες για την ποιότητα του άσπρου και του μαύρου και πώς μπορούμε να το πετύχουμε στις ταινίες μας... ...Ο Μπέργκμαν έλεγε τον «Μελισσοκόμο» ότι θα μείνει στην αιωνιότητα, γιατί είναι μια παραβολή πάνω στην καλλιτεχνική δημιουργία, όπου στο τέλος ο καλλιτέχνης πεθαίνει δολοφονημένος από το ίδιο του το έργο... ...Όταν πρωτοσυναντήθηκα με τον Φελίνι, μου έσφιξε το χέρι και μου είπε – «έλπιζα ότι θα ήσασταν λιγότερο νέος»... ...Ο Αντονιόνι ήταν ντροπαλός. Καθόμαστε σ'ένα τραπεζάκι και συζητούσαμε. Εκείνος δε με κοίταζε. «Από μακριά, μοιάζατε σαν ερωτευμένοι», μου είπε μετά η γυναίκα μου.. Ήρθε άρρωστος να δει το «Μετέωρο βήμα του Πελαργού» στη Ρώμη. Στη σκηνή του γάμου, με τη νύφη από τη μία πλευρά του ποταμού και τον γαμπρό από την άλλη, δάκρυσε...

Από ανέκδοτη συνέντευξη του Θόδωρου Αγγελόπουλου στον Πάνο Σταθογιάννη. Δημοσιεύται στο τεύχος 0 του περιοδικού "Αίτιον" που μόλις κυκλοφόρησε