Γιατί μπορούμε να πίνουμε καφέ και να βλέπουμε το κέντρο της πόλης από ψηλά, από τα καφέ των πολυκαταστημάτων
Πρόσφατα άνοιξε το καφέ του πολυκαταστήματος Public στην πλατεία Συντάγματος, στον 5ο όροφο. Μπορεί να μην είναι πάρα πολύ ψηλά, αλλά είναι ό,τι πρέπει για να χαζεύουμε τη θέα προς το κτίριο της Βουλής και την πλατεία Συντάγματος. Εκτός όμως από τη θέα, στα συν είναι και το φυσικό φως που κατακλύζει τον χώρο από άκρη σ' άκρη, χάρη στις τζαμαρίες που τον περιβάλλουν. Επιπλέον, το Public Café είναι η πρώτη «οικολογική» ταράτσα του κέντρου της Αθήνας, καθώς η λειτουργία του είναι ενεργειακά αυτόνομη και στηρίζεται αποκλειστικά στη χρήση φωτοβολταϊκών συστημάτων τα οποία μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική. Στην άλλη μεγάλη πλατεία της πόλης, την Ομόνοια, στον δέκατο και τελευταίο όροφο του πολυκαταστήματος Hondos Centre η θέα είναι αφοπλιστική. Ο Hondos στεγάζεται εκεί που βρισκόταν παλιά το ξενοδοχείο «Oμόνοια» και στο καφέ του μπορούμε να δούμε από ψηλά την 3ης Σεπτεμβρίου, την πλατεία Ομονοίας και το στενάκι Μ. Κοτοπούλη αλλά και σχεδόν ολόκληρο το Λεκανοπέδιο, γεγονός που κάνει το συγκεκριμένο καφέ να έχει πάντα πολυκοσμία. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο καφές αποτελεί βασικό στοιχείο της καθημερινότητας των Αθηναίων, οι οποίοι βάση έρευνας πίνουν τουλάχιστον 1,6 φλιτζάνι καφέ την ημέρα.
Μ.Κ.
Eπειδή όλα τα καλλιτεχνικά ρεύματα ξεκινούν από το κέντρο
Ό,τι πιο καινούργιο και πειραματικό στην τέχνη ξεκινάει πάντα από εδώ. Το Booze της Κολοκοτρώνη φιλοξενεί μερικά από τα πιο avant garde σχήματα της Aθήνας, ενώ καλεί κι από το εξωτερικό ακόμα καλλιτέχνες που δεν θα περίμενε ποτέ κανείς να δει στην Αθήνα. To oλοκαίνουργιο Taf στο Μοναστηράκι εκτός από εκθέσεις έχει ήδη φιλοξενήσει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες θεατρικές performance και παραστάσεις. Στο κέντρο γίνονται πάντα τα πράγματα που θα γίνουν αλλού σε τρεις, έξι και οχτώ μήνες. Αυτήν τη στιγμή στο Music Μachine γίνεται μια έκθεση με σπάνια ψυχεδελικά πόστερ των '60s, ενώ το Vinyl Microstore της Διδότου φιλοξενεί κάθε χρόνο τα yuria - πριν από χρόνια εδώ πρωτοέπαιξαν ονόματα της εναλλακτικής σκηνής όπως οι Μedouses και οι Φανταστικοί Ήχοι. Aκόμα, βέβαια, και τα μεγάλα θεάματα στο κέντρο τα βρίσκει κανείς - είτε πρόκειται για το Μέγαρο Μουσικής, είτε για το Παλλάς (η επόμενη μεγάλη παραγωγή εδώ θα είναι το Wonderland σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου με την Όλια Λαζαρίδου). Ας μην ξεχνάμε και τη Λυρική Σκηνή - η επόμενη μεγάλη παραγωγή είναι ο Ευγένιος Ονιέγκιν στο Θέατρο Ολύμπια.
Δ.Τ.
Επειδή πολλά από πιο ενδιαφέροντα graffiti της Αθήνας εμφανίζονται πρώτα στο κέντρο.
Κοιτάζοντας προσεκτικά τις γωνίες και τις λεπτομέρειες στους τοίχους και τις πλάκες των πολυκατοικιών, των δημόσιων κτιρίων και τις κολόνες του κέντρου, μπορεί κανείς να πετύχει τα πιο έξυπνα συνθήματα και σχέδια, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από την τεχνική του Banksy. Μία από τις ομάδες που κάνει εξαιρετικά στένσιλ είναι οι Political Zoo Manifesto, «μία ανοικτή συλλογικότητα ατόμων, διαφόρων πολιτικών θέσεων, που συμμετέχει στο ευρύτερο κίνημα κριτικής του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος», όπως αυτοσυστήνονται στο μπλογκ τους http://politicalzoostencils.blogspot.com. «Πρώην "γκραφιτάδες", πάπιες, γάτες, γαρίδες, γουρουνάκια, έξι μικροαστοί με προβλήματα ύπνου, ένα καναρίνι και δυο τρεις κουκουλοφόροι προβοκάτορες», σημειώνουν στην ταυτότητά τους, βάζοντας ως μότο το «Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, εκτός από τα κοπίδια μας».
M.Hulot
Επειδή τα κουλούρια έχουν γίνει γκουρμέ
Το πρωινό αθηναϊκό πλήθος έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά - γυαλιά ηλίου ακόμα κι αν βρέχει καταρρακτωδώς, μαύρο παλτό και ένα κουλούρι στο χέρι. Με τα χρόνια, το πιο χαρακτηριστικό αθηναϊκό σνακ, πάντως, έχει εξελιχτεί σε κάτι ολοκαίνουργιο. Στην αρχή κάποιοι ξεκίνησαν να προσφέρουν κουλούρι με προζύμι, όπως η συμπαθέστατη κυρία έξω από το ντελικατέσεν του Βασιλόπουλου στη Σταδίου (αλίμονο σε αυτόν που θα πάρει ένα μόνο κουλούρι, μιας και η αγαπημένη της φράση είναι το «ένα ίσον κανένα»), άλλοι ξεκίνησαν να πουλούν κουλούρι ολικής αλέσεως (Πανεπιστημίου, στο ύψος του Rex). Πλέον, οι περισσότεροι δίνουν και μια παραλλαγή με σταφίδα, συνήθως σε μπαστουνάκια. Η μεγαλύτερη έκπληξη, όμως, έχει πλέον γίνει πέριξ του Συντάγματος, όπου τα κουλούρια (που τα 'χαμε και για διαιτητικά) έχουν γίνει γεμιστά. Τη μεγαλύτερη ποικιλία τη βρίσκει κανείς στο σταυροδρόμι Ερμού και Διομείας. Εδώ το κουλούρι έχει πλέον γίνει γεμιστό και γκουρμέ, από τυρί κι ελιά μέχρι ντομάτα και σοκολάτα. Κάτι αντίστοιχο έχει γίνει και στη γωνία Φιλελλήνων και Μητροπόλεως - με σπεσιαλιτέ το κουλούρι ολικής αλέσεως, το σπανάκι και το ανθότυρο. Γεμιστά αλμυρά κουλούρια όμως πουλιούνται και στη γωνία Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου. Κάτι μας λέει ότι σύντομα η φράση «από το πρωί έχω φάει μόνο ένα κουλούρι», αντί για συμπάθεια θα προκαλεί γέλιο.
Δ.Τ.
Επειδή στην Αθήνα υπάρχουν ακόμα θρύλοι.
Ευτυχώς, ζούμε σε μια πόλη που δεν γίνεται ποτέ βαρετή - είναι γεμάτη μυστήρια, θρύλους και αναπάντητα ερωτηματικά. Καταρχάς, χάρη στον χαοτικό χαρακτήρα της Αθήνας υπάρχουν πάντα οι αναπάντητες ερωτήσεις: ποιοι είναι οι αστυνομικοί με πολιτικά που φυλάνε πάντα τη στοά απέναντι από το Jokers; Τι είναι τα μαγικά μαντηλάκια που πουλάει εκείνο το μαγαζί στη Σταδίου με την ταμπέλα «ρωτήστε μας για τα μαγικά μαντηλάκια»; Τι ξεχωριστό έχει η στοά της Κύπρου στη Σταδίου; Εκτός από τις απλές απορίες όμως, υπάρχουν και οι θρύλοι. Από τη θεωρία ότι η Αθήνα είναι κούφια από κάτω και υπάρχουν μυστικές στοές που ενώνουν την περιοχή κάτω από την Ακρόπολη με λόφους και σπηλιές της Αττικής μέχρι ότι ο λόφος του Αρδηττού κατοικείται από νεράιδες και ξωτικά. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση «αστικού μύθου», πάντως, είναι αυτή του κτιρίου που βρίσκεται στον αριθμό 58Α στην οδό Ακαδημίας. Ο μύθος λέει πως πρόκειται πράγματι για μασονική στοά. Κι όμως, λίγο αν ψάξει κανείς, βρίσκει εύκολα την ιστορία του κτιρίου που αποτέλεσε κομμάτι της κατοικίας του Ερνέστου Τσίλερ, μετά του τραπεζίτη Διονυσίου Λοβέρδου, και κατόπιν βεστιάριο της Λυρικής Σκηνής που κάηκε σε πυρκαγιά. Αλλά μάλλον κανείς μας δεν θέλει να ψάξει - σε όλους αρέσει η μυστική, μυστηριώδης ιστορία της μασονικής στοάς. Εξάλλου, πόσο πιο βαρετή θα ήταν η Αθήνα χωρίς τους μύθους της;
Δ.Τ.
Επειδή οι πιο γραφικές φυσιογνωμίες κυκλοφορούν εδώ.
Είναι αυτοί οι ωραίοι «τρελοί», οι διάσημοι του κέντρου, που προσθέτουν χρώμα και φαντασία στην ανιαρή καθημερινότητα. Τύποι σαν την Φτερού ή τον Βοσκόπουλο τριγυρνάνε πάνω κάτω τους δρόμους του κέντρου και μας φτιάχνουν τη μέρα. Είναι φευγάτοι και πνευματώδεις, κοσμικοί κι απόκοσμοι, ιδιόρρυθμοι στο ντύσιμο, στον τρόπο σκέψης, ετοιμόλογοι, αλλοπαρμένοι και αξιοπερίεργοι. Είναι οι φιγούρες-σήματα κατατεθέντα του κέντρου της πόλης.
Η Φτερού, ή αλλιώς ο Αντρέας, περιφέρεται πάνω από πενήντα χρόνια πουλώντας φτερά για ξεσκόνισμα, φωνάζοντας με ψιλή φωνή και με επιτηδευμένη θηλυπρέπεια «Φτεράαα, πάρτε καλά φτεράαα». Ετοιμόλογος, δεν χαρίζει κάστανα, είτε τον πειράζουν είτε όχι.
Ο Βοσκόπουλος, από την άλλη, αθλητικός κι ευθυτενής, οργώνει το κέντρο της Αθήνας πουλώντας ιμιτασιόν Trussardi πουκάμισα και τραγουδά με φωνή ίδια και απαράλλαχτη με του Τόλη Βοσκόπουλου «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι, έσταζε μέλι η μαχαιριά» και βγαίνουμε όλοι και κρεμόμαστε από τα παράθυρα της LifΟ στον έκτο για να τον ακούσουμε.
Μ.Κ.
Eπειδή κάθε εβδομάδα έχουμε νέες αφίξεις
Ως γνωστόν, τα περισσότερα καταστήματα ξεκινούν από το κέντρο για να κάνουν μετά τη λαμπρή καριέρα τους στα προάστια. Αλλά ακόμα κι αν κάτι ξεκινήσει εκτός κέντρου, δεν κατοχυρώνεται ως αθηναϊκό παρά μόνο όταν έρθει πια στο κέντρο. Εκτός από το κατάστημα της Ferrari που άνοιξε στην Κολοκοτρώνη -στο παλιό Habitat- λίγο πριν τα Χριστούγεννα και έχει δημιουργήσει ήδη σχολή με μπαμπάδες και γιους να φωτογραφίζονται έξω από τις βιτρίνες και το νέο κατάστημα της Fnac που έχει δώσει πνοή σε ένα κομμάτι της Μητροπόλεως μάλλον κορεσμένο από τα σουβλατζίδικα, αυτή την εποχή δυο είναι οι πιο ενδιαφέρουσες αφίξεις. Η πρώτη ανήκει στο γερμανικό κατάστημα με φτηνά είδη σπιτιού Butlers που άνοιξε χαμηλά στη Μητρόπολεως 43. Το Butlers, με πάνω από 100 καταστήματα διεθνώς και 23 εκατομμύρια επισκέπτες, πουλάει από είδη για τον κήπο, σπιτιού και γραφείου μέχρι μικροέπιπλα και αναμένεται να αποτελέσει ανταγωνισμό για τα Palet Stores και τα Zara Home. H άλλη μεγάλη άφιξη στο κέντρο που αναμένεται να ανοίξει από μέρα σε μέρα είναι το Paul Boulangerie, που θα ανοίξει στην Πανεπιστημίου 10 (μέσα στη στοά). Ο γκουρμέ γαλλικός φούρνος που ξεκίνησε το 1889 έχει πλέον πάνω από 360 καταστήματα και φημίζεται για τα κρουασάν του και τα ψωμιά του. Καλή αρχή!
Δ.Τ.
Γιατί υπάρχουν ο Κώστας και ο... Κώστας, που φτιάχνουν τα νοστιμότερα σουβλάκια της πόλης...
Κοινό τους γνώρισμα: η μακρά παράδοση (μετράνε δεκαετίες), η εκπληκτική ποιότητα και οι σφιχτές σχέσεις με τους πελάτες. Ο πρώτος είναι στην πλατεία Αγίας Ειρήνης και θα τον γνωρίσετε από τα λάβαρα της ΑΕΚ. Σερβίρει χοιρινό καλαμάκι, μπιφτέκι και κάποια μαγειρευτά πιάτα. Ιδιαιτερότητά του είναι πως έχει προσθέσει κόκκινη σάλτσα (handmade με φρέσκια ντομάτα) στο πατροπαράδοτο ελληνικό γεύμα. Η σάλτσα σε συνδυασμό με την καυτερή πιπεριά μπορεί να κάνει το μεσημεροαπόγευμά σου πιο allegro από ποτέ. Δοκιμάστε τα τυλιχτά αλλά και τη χορταστική μερίδα. Ο έτερος Καππαδόκης Κώστας είναι ο εγγονός του θρυλικού... Κώστα του πεζόδρομου της Αδριανού. Ο μικρός Κώστας μετακόμισε το μαγαζί στην οδό Πεντέλης (δίπλα στο παλιό υπουργείο Παιδείας) στο Σύνταγμα. Διατηρεί, προς τιμήν του, την ίδια συνταγή στο σουβλάκι καθώς και το τσιμπιδάκι του παππού του για να «τσιμπάει» τα χαρτονομίσματα των πελατών. Χοιρινό καλαμάκι με πίτα (αλάδωτη, όπως πρέπει) και γιαούρτι. Ξέρει όλους τους πελάτες με το μικρό τους όνομα και είναι σε θέση να αναλύσει από το ποδόσφαιρο μέχρι και την οικονομία. Αν φτάσετε βέβαια μετά τις δύο το μεσημέρι, το μόνο που θ' ακούσετε από τα χείλη του είναι: «Δεν έχει μείνει τίποτα. Έπρεπε να με πάρεις τηλέφωνο να τα "κλείσεις"». Ρεζερβέ έγιναν και τα σουβλάκια στις μέρες μας...
Σ.Δ.
Επειδή εδώ υπάρχουν δρόμοι που πουλάνε εξειδικευμένα πράγματα που δεν βρίσκεις αλλού.
Στο μυαλό του Αθηναίου μερικά πράγματα είναι προγραμματισμένα. Ξέρει, ας πούμε, πως αν θέλει να αγοράσει πόμολα ή ανταλλακτικά ειδών υγιεινής, η οδός Βύσσης είναι το μέρος που πρέπει να πάει. Και με τον ίδιο τρόπο γνωρίζει πως το κέντρο είναι το καλύτερο μέρος για να βρει πολλά ακόμα πράγματα: χαρτιά, φακέλους, χάρτινα κουτιά στην Πραξιτέλους. Κορδέλες, τρέσες, κουμπιά, είδη ραπτικής, αλλά και υλικά για σπουδαία αμπαλάζ στη Θησέως και τη Βλαχάβα, μπαχάρια, είδη κηπουρικής, λιβάνια, βολβοί, αλλαντικά και είδη ξενοδοχειακού εξοπλισμού στην Ευριπίδου και η λίστα δεν σταματάει εδώ. Αυτό, φαντάζομαι, είναι και ο ορισμός του κέντρου μιας πόλης. Το σημείο όπου βρίσκεις τα πάντα!
Μ.Μ.
Επειδή εδώ μπορείτε να δοκιμάσετε μερικά από τα ωραιότερα γλυκά της πόλης.
Όποιος ζει ή εργάζεται στο κέντρο και είναι γλυκατζής το πρόβλημα του το 'χει λυμένο, ή μάλλον έχει τεράστιο πρόβλημα, ειδικά αν προσέχει το βάρος του! Κάνοντας μια απλή βόλτα στο κέντρο, οι επιλογές από ζαχαροπλαστεία είναι πολλές και όλες πολύ-πολύ καλές. Τα ζαχαροπλαστεία του Χατζή, ένα στη Μητροπόλεως (Μητροπόλεως 5) και ένα στην Ακαδημίας (Ακαδημίας 34), είναι σαν παλιά καφενεία-ζαχαροπλαστεία που τώρα εκσυγχρονίστηκαν στο ντεκόρ, αλλά κράτησαν τα εξής βασικά: υπέροχα γλυκά και αλμυρά με επιρροές από την Πόλη αλλά και τη Σαλλονίκη, φτιαγμένα με υλικά εξαιρετικής ποιότητας. Η LifO λατρεύει το ψητό ρυζόγαλο, όλα τα σοροπιαστά αλλά και τα τσουρέκια του. Στο Μητροπολιτικόν (Βουλής 39) θα δοκιμάσετε κοκ και σουδάκια αλλά και φρουί γλασέ μανταρίνι (αριστούργημα), στο νεοαφιχθέν ζαχαροπλαστείο του Ζόναρς (Βουκουρεστίου) δοκιμάζουμε πάντα τα μακαρόν, και στο Karakoy Gulloglu (Νίκης 10) όλα τα σοροπιαστά είναι σαν αυτά που θα φάτε στην Πόλη (αν βρείτε, δοκιμάστε το καϊμάκι). Προς την Ομόνοια μην παραλείψετε την αυθεντική Στάνη (Μ. Κοτοπούλη 10, Ομόνοια) με τα υπέροχα ρυζόγαλα, τις κρέμες, τα γαλακτομπούρεκα και τους απίστευτους λουκουμάδες. Για σοκολατάκια στο Αριστοκρατικόν (εννοείται), στο Leonidas και το Le Chocolat στην Καραγεώργη Σερβίας· εκεί κάνουν ουρές όλοι οι chocaholics του κέντρου!
Μ.Μ.
Επειδή το Μοναστηράκι αρχίζει να μοιάζει σιγά σιγά με το Covent Garden
(Sort of, χωρίς το Royal Opera House), με ένα σωρό μαγαζιά με hip ρούχα και παπούτσια, είδη για ποδηλάτες και για skater, δισκοπωλεία, καφέ κι εστιατόρια, ακόμα και τους καλλιτέχνες που κάνουνperformance και παίζουν έθνικ μουσικές στην πλατεία.
M.H.
Επειδή με μια βόλτα στο κέντρο μπορείς να βρεις και να αγοράσεις τα πιο απίθανα πράγματα
Από κολόνιες Penhaligons (στο Attica) μέχρι vintage μεταλλικά ρομπότ και τσίγκινα παιχνίδια για συλλέκτες στο Λαμίγο (Λυκούργου 3 και Απέλλου) ή ολόκληρη τη σειρά Great Ideas της Penguin σε προσφορά με 4,99 ευρώ (και στα 3 το ένα δώρο, στο Metropolis), δίπλα σε φιγούρες από ήρωες βιντεοπαιχνιδιών και T-shirt του b. Επίσης, καπέλα ελληνικά (με μεγάλη επιτυχία στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Νέας Υόρκης!) στο Ελληνικό Πιλοποιείο στην οδό Βορέως, κάτω από την Αβραμιώτου, λίγο πριν βγεις στην Αθηνάς (PIL-POL).
M.H.
Επειδή Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου γωνία βρίσκεις έναν από τους τελευταίους λούστρους.
Κάθε μέρα στήνει σε αυτήν τη γωνία το μικρό του μαγαζάκι. Όλο κι όλο ένα μπακιρένιο όμορφο κασελάκι που ανοίγει και εμφανίζει δεξιά και αριστερά, στις πλαϊνές του θήκες, τα βερνίκια των παπουτσιών, τις βούρτσες και ό,τι άλλο χρειάζεται ο λούστρος για τον καθαρισμό των παπουτσιών. Μαζί πάντα και το χαμηλό σκαμνάκι όπου κάθεται για να κάνει τη δουλειά του, ή απλά για να περιμένει υπομονετικά να έρθει κάποιος πελάτης. Όσο περνάνε τα χρόνια έχει και λιγότερους πελάτες, αλλά οπωσδήποτε κάποιους, πάντα σταθερούς, που αποφασίζουν να κάνουν ένα freeze στη γρήγορη κίνηση των δρόμων και να σταθούν με το ένα πόδι τοποθετημένο στο κέντρο του κιβωτίου, πάνω σε μια μπρούντζινη υπερυψωμένη βάση σε σχήμα παπουτσιού. Και κάπως έτσι ξεκινά ο λούστρος την ιεροτελεστία του βαψίματος με γρήγορες κινήσεις: καθάρισμα, βάψιμο, γυάλισμα. Μάλιστα, πριν χρησιμοποιήσει την μπογιά, τοποθετεί δυο κομμάτια χαρτόνια στα πλαϊνά του παπουτσιού, ώστε να μη λερώσει τις κάλτσες του πελάτη του. Μ.Κ.
Επειδή στις στοές της Αθήνας υπάρχουν αριστουργήματα
Εάν υπάρχει κάτι που κάνει την Αθήνα να ξεχωρίζει αυτό είναι σίγουρα οι στοές της. Οι στοές της πόλης χωρίζονται πλέον σε δυο κατηγορίες. Στην πρώτη ανήκουν εκείνες που έχουν κάνει τη μετάβαση σε μια νέα εποχή κι έχουν εκσυγχρονιστεί. Από τη στοά Σπύρου Μήλιου στο City Link -που είναι ουσιαστικά κι από τις λίγες «στοές πολυτελείας» στην Αθήνα χάρη στο Cartier, το Links και το Βally μεταξύ άλλων, μέχρι την πιο προσιτή Galleria Kοραή, που έχει γίνει προορισμός κυρίως για φαγητό και ποτό (Εvergreen, Costa, Starbucks)- μέχρι την επίσης εξειδικευμένη και ανακαινισμένη Στοά του Βιβλίου που αποτελεί πόλο έλξης για τους βιβλιόφιλους. Οι περισσότερες στοές πάντως δεν περνούν την καλύτερή τους περίοδο, μιας και τα μικρά μαγαζιά που φιλοξενούν έχουν χτυπηθεί πολύ από την οικονομική κρίση. Κι όμως, στις στοές μπορεί κανείς να βρει μαγαζιά-αριστουργήματα: από τη μοναδική Λέσχη του Δίσκου που βρίσκεται Ακαδημίας 57 -εδώ μπορεί κανείς να βρει τις πιο σπάνιες ηχογραφήσεις, κυρίως κλασικής μουσικής- μέχρι το Βιβλιοπωλείο της Ακαδημίας Αθηνών στη Στοά Κοραή (Πανεπιστήμιου 25). Για να μην αναφέρουμε τα εντελώς ιδιοσυγκρασιακά μέρη που φιλοξενούνται στις στοές της Αθήνας, όπως το Bartessera, που καταλαμβάνει ολόκληρη τη Στοά Πραξιτέλους (Κολοκοτρώνη 25) και φυσικά τη Στοά των Αθανάτων στη Βαρβάκειο. Ένα ρεμπετάδικο μέσα στην κρεαταγορά αποτελεί μοναδική αθηναϊκή ευρεσιτεχνία!
Δ.Τ.
σχόλια