Πάνθεον

Οι θεοί πέθαναν, εντελώς

Αν μπορούσα να εξηγήσω τι σημαίνει αυτό το ερείπιο για μένα... Η μυθολογία του κόσμου μου, περισυλλέχθηκε λιγο-λίγο στο σκοτάδι αυτού του σινεμά. Μελό, μασιστικά, τούρκικα, πειρατικά, κι αργότερα, μιούζικαλ, Τσαρλς Μπρόνσον, δράματα, σεξοταινίες. Σχεδόν κάθε βράδυ τρύπωνα για λίγο εδώ. Η φαντασία μού έκαιγε τα μηνίγγια. Είχα πεισθεί ότι υπάρχει πέρα απ´ το νησί κι ένας άλλος κόσμος, πιό ελαστικός και ελεύθερος που κάπως με συμπεριλαμβάνει. Συνεπώς αξίζει να προσπαθήσω πάση θυσία να τον βρώ και να δραπετεύσω εκεί. Τελικά, έμαθα ότι ένα κόσμο κουβαλάμε μόνο, τον εσωτερικό μας, αλλά στο μεταξύ είχα δει πολλές παράξενες εικόνες. Είχα μάθει πραγματάκια.

Δεν θέλω να περιγράψω σκηνές, γιατί μετά από κάποια ηλικία, όσα πέρασαν, αποκτούν μια πολύ πικρή και μη διαχειρίσιμη διεκδίκηση. Με πιάνει απελπισία με το φσστ μπόϊνγκ της ύπαρξης.