Παρακμιακή πρόοδος: Η σήψη της νεολαίας

Υπάρχουν μερικές φορές που απορείς με τον τρόπο που δραστηριοποιούνται οι φοιτητές, πόσω μάλλον στη σημερινή απελπιστικά κρίσιμη για το έθνος εποχή. Μιλώ βεβαίως για τις ρυπαρές φοιτητικές παρατάξεις που διέπονται όχι μόνο από προφανή δια γυμνού οφθαλμού λογική ασυνέπεια, όχι μόνο από μια εξευτελιστική μέχρι τώρα πορεία στο κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά κυρίως από την τάση μιμητισμού που παρουσιάζουν απέναντι στο πιο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της γηραιάς ηπείρου.

Φέτος εισήχθηκα με τη σειρά μου στη φοιτητική κοινότητα. Συνεπώς τα όσα θα παραθέσω δεν αποτελούν απλώς πληροφορίες που διάβασα αλλά και εμπειρικές γνώσεις του θέματος. Το δυστυχές της υπόθεσης είναι ότι οι γνώσεις που είχα επαληθεύτηκαν στο έπακρο από τις εμπειρίες. Εξετάζοντας λοιπόν το θέμα σοβαρότατα και εν πλήρει ηρεμία μπορώ να πω με λύπη ότι οι φοιτητικές μας παρατάξεις είναι μια αντανάκλαση ενός αποδεδειγμένα αποτυχημένου τρόπου ζωής τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό εν γένει επίπεδο. Πρόκειται για κλίκες ανθρώπων που παρασιτούν σε μια ήδη κατεστραμμένη τριτοβάθμια εκπαίδευση, προκαλούν φασιστικά καταλήψεις εις βάρος της μάθησης όποτε το επιθυμούν και μάλιστα δεν επιμερίζονται ποτέ την ευθύνη μια και στο μυαλό τους η κατάληψη είναι συνταγματικά θεμελιωμένο δικαίωμα!! Τα άτομα αυτά –συνήθως ο πιο ενεργός πυρήνας των παρατάξεων- χωρίζονται σε 2 απόλυτα διακριτές κατηγορίες: οι αστοιχείωτοι και οι ανίδεοι.

Α)Οι αστοιχείωτοι: Αποτελούνται από άτομα ως επι το πλείστον αριστερής ιδεολογικής κατεύθυνσης που δε θα διστάσουν ποτέ να σε πλησιάσουν και να σου ανοίξουν μια πολιτική συζήτηση. Η αλήθεια είναι ότι οι γνώσεις τους για την πολιτική συγκρίνονται με αυτές ενός παιδιού της έκτης δημοτικού ενώ οι απόψεις που εκφράζουν ανερυθρίαστα κυμαίνονται μεταξύ νεφελωδών αοριστολογιών και κομματικών προγραμματικών δηλώσεων.

Β)Οι ανίδεοι: Βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από τους προηγουμένους γιατί αν και δεν γνωρίζουν τίποτα για όσα συμβαίνουν γύρω τους, αισθάνονται περήφανοι γι’ αυτό!! Τα ενδοφοιτητικά τους ενδιαφέροντα περιορίζονται μεταξύ των φοιτητικών πάρτι-εκεί δίνονται οι ιδεολογικές «μάχες»(!!) της εποχής μας- και της πασαρέλας οίκου μόδας που κάνουν στο πανεπιστήμιο. 

Όπως συνήθως συμβαίνει μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Δε θα ήταν σωστό αλλά ούτε και αληθές να πούμε ότι δεν υπάρχουν πολιτικά ενεργοποιημένοι  φοιτητές με κριτική σκέψη αλλά χάνονται μέσα στο χάος της μετριότητας. Μιας μετριότητας που προτιμά να πεθάνει παρά να σκεφτεί, να αντιταχθεί με το μεταπολιτευτικό κατεστημένο και να διευρύνει τους ορίζοντες της. Το μέγα ερώτημα που προκύπτει είναι ποια νεολαία θα σηκώσει στους ώμους της το έθνος……;;;