Ο ταξιτζής που μας μεταφέρει στον Άγιο Κοσμά σχολιάζει τον κόσμο που μαζεύεται Τετάρτη βράδυ και τη κόλαση της παραλιακής:«Κρίση; Ποια κρίση ρε φίλε, ο Έλληνας δεν κόβει απ' την έξοδο». Προφανώς ως «κόλαση» χαρακτηρίζει το μποτιλιάρισμα. Δεν έχει βρεθεί ποτέ σε ένα από τα club που ορίζουν την καλοκαιρινή διασκέδαση. Ούτε κι εμείς. Ο γιος του δουλεύει ως σερβιτόρος σε κάποιο από τα μεγάλα μαγαζιά και γνωρίζει ότι γίνεται «της κακομοίρας». Celebrities, μοντέλα, οι πιο ωραίες γυναίκες της Αθήνας. Ζώντας σε έναν διαφορετικό παράλληλο κόσμο -αυτόν που περιορίζεται στα όρια του κέντρου- αγνοείς βασικά πράγματα. Όχι για τη διασκέδαση, γιατί κανείς δεν μπορεί να σου υποδείξει πώς να διασκεδάσεις, όπως λέει κι ένας φίλος και το εννοεί «Ο παράδεισος του ενός είναι η κόλαση κάποιου άλλου». Αγνοείς βασικά για την ανθρωπογεωγραφία της πόλης και τις καταστάσεις που σε βεβαίωναν οι φίλοι ότι θυμίζουν σκηνές από ταινίες στο Μπελ Ερ. Κι η αλήθεια είναι ότι η νύχτα στην παραλιακή θυμίζει περισσότερο Λος Άντζελες απ' ό,τι Αθήνα - συγκρινόμενη πάντα με την Αθήνα του κέντρου.
Τετάρτη βράδυ έξω απ' το Ακρωτήρι Boutique. Ένα από τα κλαμπ όπου γίνονται τα μεγαλύτερα R&B πάρτι στην Αθήνα, ένα από τα δέκα καλύτερα κλαμπ του είδους στον κόσμο το 2006 κατά το αμερικάνικο V. Στο πάρκινγκ τα τζιπ συνωστίζονται. Στην είσοδο οι πορτιέρηδες εκατέρωθεν της εντυπωσιακής Γιαπωνέζας που τσεκάρει τη λίστα με τα ονόματα κοιτάζουν εξερευνητικά τον κόσμο που στέκεται στην ουρά: executives εταιρειών και ομάδες ξένων που θέλουν να πάρουν γεύση από ελληνική διασκέδαση, διασημότητες που περνούν από διπλανή είσοδο, κορίτσια που θυμίζουν διαγωνισμό για την πιο κοντή φούστα, αγόρια που δεν μπορείς να προσδιορίσεις την καταγωγή τους - το στυλ έχει ομογενοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που κάνει το face control εφιάλτη. «Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που έρχεστε εδώ;» ρωτάω έναν πιτσιρικά με βερμούδα και σαγιονάρες ακριβώς πίσω μας, που φιλάει τη μάλλον συντηρητική φίλη του. «Ναι» μου απαντάει. «Είναι δίπλα στο σπίτι μου!».
ΤοΑκρωτήρι Boutique είναι τεράστιο και άκρως καλοκαιρινό. Ο κλειστός χώρος είναι χλιδάτος, περισσότερο cool, η μουσική εκκωφαντική. R&B. Το R&B δεν είναι ακριβώς καινούργια μόδα: Πάρτι αποκλειστικά με μουσική του είδους γίνονται εδώ και χρόνια στην Αθήνα. Αυτό που βλέπει όμως κάποιος που είναι έξω απ' όλη τη φάση είναι φαν, τρελό φαν, ακόμα κι αν κάποιοι απ' το κοινό φαίνονται έξω απ' τα νερά τους. Με μια πρώτη ματιά αυτό που συμβαίνει είναι εντυπωσιακό: Αμερικανίδες R&B queens που αναλογικά θα μπορούσαν να είναι κι απ' την Αγία Βαρβάρα παρελαύνουν η μία μετά την άλλη (ο θρίαμβος της παραγωγής), Rhyanna, Beyonce, μαζικά χιτς πασίγνωστα. Το «4 minutes»της Madonna προκαλεί πανζουρλισμό, ο κόσμος μπορεί να μη χορεύει μαζικά, αλλά λικνίζεται. Η γέφυρα της πισίνας κουνιέται απ' τις ταλαντώσεις που προκαλούν τα beat, ακριβώς δίπλα μας στην πισίνα μια γιγαντιαία βυθισμένη ντισκομπάλα που νομίζεις ότι θα απογειωθεί απ' το ρυθμό. «Τα R&B πάρτι ξεκίνησαν όταν είδαμε την τρομακτική αποδοχή που είχαν το hip hop και το R&B σε ολόκληρο τον κόσμο» λέει ο Άρης Κωστογιάννης, ένας από τους διοργανωτές των Bootycall πάρτι (και το ένα τρίτο της ομάδας Magnaμαζί με τους Μάνο Βαμβούκη και Ηλία Πανταζόπουλο). «Έτσι αποφασίσαμε να τα καθιερώσουμε στα μεγάλα ακροατήρια. Μετά από σχεδόν μια 15ετία ενασχόλησης με το house ήχο συνειδητοποιήσαμε ότι πλέον δεν είχε την ίδια ανταπόκριση από τον κόσμο κι επίσης ότι είχε αλλάξει το κοινό προς το χειρότερο. Σε κάποια από τα house πάρτι μας παίζαμε στο τέλος της βραδιάς μερικά πρώιμα R&B και funky κομμάτια, τα οποία είχαν ανταπόκριση. Έτσι, όταν το house ξέφυγε από τον αρχικό χαρακτήρα του fun και πάρτι και έγινε μαζικό με υπερβολικά υπέρογκες αμοιβές των dj και αδιάφορη ατμόσφαιρα από τον κόσμο, ρίξαμε το ενδιαφέρον μας στον urban ήχο που δημιουργεί μια πιο ανάλαφρη ατμόσφαιρα». Η μουσική που ακούγεται είναι σχεδόν ίδια με ενός αμερικάνικου κλαμπ, «ή ενός σουηδικού ή ταϋλανδέζικου ή οποιουδήποτε άλλου» λέει ό Άρης. «Αυτό δεν σημαίνει ότι καθορίζει και τις προσωπικότητες που βρίσκονται στο κοινό και διασκεδάζουν με το συγκεκριμένο soundtrack. Η διαφορά βρίσκεται στην ψυχοσύνθεση και στην προσωπικότητα του ατόμου που διασκεδάζει».
Λίγο μετά τις 2. Η φωνή του MC «What's up Akrotiri?»μετατρέπει το πρόγραμμα σε ζωντανό show, οι ρίμες πέφτουν σαν ριπές, ο κόσμος ανταποκρίνεται. Νότες urban αυθεντικότητας που μπορεί να φαίνονται παράταιρες μέσα στη χλιδάτη ατμόσφαιρα, σημασία όμως έχει αυτό που εισπράττει ο καθένας. Με την είσοδο των booty dolls (οι χορεύτριες) το show γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό, η ατμόσφαιρα εκρηκτική. Κοιτάζετε και μην αγγίζετε. Εννοείται. «Το κοινό μας βλέπει πάντα με καλή διάθεση χωρίς να λείπουν και τα κακοπροαίρετα-ανταγωνιστικά σχόλια» λέει μία απ' αυτές. «Στα αυτιά μας φτάνουν συνήθως σχόλια θαυμασμού και κολακείας».
Τετάρτη βράδυ, το μαγαζί είναι γεμάτο και μέχρι τις τρεις που βγαίνουμε ο κόσμος συρρέει μαζικά. Στο πάρκινγκ, το αδιαχώρητο. Τι φέρνει τόσο κόσμο μέχρι εδώ, καθημερινή, σε μια εποχή που όλοι μιλούν για οικονομική κρίση; «Προφανώς το γεγονός ότι θα συναντήσει τους πιο προχωρημένους και VIP νέους και νέες της πόλης, τις πιο λαμπερές και funky γυναίκες και τους πιο γοητευτικούς άνδρες της Αθήνας» εξηγεί ο Άρης. «Θα απολαύσει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, θα χορέψει στο σοφιστικέ urban soundtrack, θα συγχρωτιστεί με τους πιο cool celebrities και θα βρίσκεται σε ένα από τα πιο high class venues της πόλης...»
σχόλια