Ο Πορτογάλος street artist Alexandre Farto έχει ένα εντελώς ιδιαίτερο καλλιτεχνικό στυλ με το οποίο επεμβαίνει στους τοίχους της πόλης σε σχέση με τους περισσότερους συναδέλφους του.
Σύμφωνα με το σκεπτικό του το σύγχρονο αστικό τοπίο αποτελείται από διάφορα αλληλοεπικαλυπτόμενα layers τα οποία η ταχύτητα και οι ρυθμοί με τους οποίους αυτά συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο δεν μας επιτρέπει ούτε να τα ανακαλύψουμε, ούτε να τα δούμε, ούτε να τα επεξεργαστούμε.
Κάπως σαν φθινοπωρινά (τσιμέντινα) φύλλα που σκεπάζουν ταχύτατα την επιφάνεια.
Συνέλαβε έτσι την ελαφρά αποδόμηση του μέρους όπου επιλέγει να φτιάξει τις τοιχογραφίες του και τον επανασχηματισμό τους. Μιλώντας για αποδόμηση πέρα από το καλλιτεχνικό σκέλος υπάρχει και το κυριολεκτικό μέσα στην διαδικασία κατασκευής που έχει επιλέξει.
Αφού σχεδιάσει στο χαρτί ένα προσχέδιο αυτού που θα αποτελέσει το τελικό έργο πιάνει δουλειά όχι με μπογιές και σπρέυ αλλά με καλέμια, σφυριά κτλ ξύνοντας ελαφρά ή λίγο πιο βαθιά την επιφάνεια φέρνοντας στο φως τις διαφορετικές υφές που συνθέτουν τα υλικά του τοίχου και δινοντάς τους τη νέα μορφή που έχει επιλέξει.
Όταν έρθει εις πέρας αυτό το στάδιο αποδόμησης τότε είναι που με την ελαφρά ζωγραφική χρήση ολοκληρώνει τη τελική μορφή του κάθε έργου.
Το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό από τα κλασσικά γκραφίτι που έχουμε συνηθίσει παρ' όλες τις συγγενειές τους. Μας υπενθυμίζει κατά ένα τρόπο τι ακριβώς κρύβεται κάτω από την αστική επιφάνεια, πως τα διάφορα περιγράμματα που στο μεταξύ έχουν αλλάξει χρήση και σημασία μπορούν να ξανάρθουν στο φως και να σχηματίσουν κάτι καινούριο.
Και το κυριότερο νομίζω είναι πως μας βάζει να σκεφτούμε έντονα πως στο αστικό πεδίο τίποτα δεν είναι ολότελα άχρηστο και εγκαταλειμμένο. Αρκεί να το πάρουμε απόφαση και καταλάβουμε πως με μια νέα αφήγηση μπορούμε να ξαναρχίσουμε το παιχνίδι πάλι από την αρχή.
Δες μερικά από τα εξαιρετικά έργα του εδώ:
σχόλια