«Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια»

«Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια» Facebook Twitter
PUT ON THE RED LIGHTS Ο Γιμού χωρίς να αλλοιώσει το πνεύμα της ταινίας προσάρμοσε δραματουργικά το περιεχόμενό της στις απαιτήσεις ενός σύνθετου και απαιτητικού θεάματος.
0

Την πολυσυζητημένη μεταφορά της αριστουργηματικής ταινίας του Ζαν Γιμού Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια (Αργυρός Λέοντας στο Φεστιβάλ Βενετίας το 1991) στη σκηνή από το Εθνικό Μπαλέτο της Κίνας αναμένουμε με ενδιαφέρον σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Πρόκειται για μια λαμπερή παραγωγή, με σκηνοθέτη τον κορυφαίο δημιουργό Ζαν Γιμού, ο οποίος μετέτρεψε την ιστορία της ταινίας του σ' ένα υπερθέαμα που συνδυάζει την πλούσια παράδοση της κινεζικής όπερας, το κλασικό μπαλέτο και την ελευθερία του δυτικού χορού.

Ο Γιμού χωρίς να αλλοιώσει το πνεύμα της ταινίας προσάρμοσε δραματουργικά το περιεχόμενό της στις απαιτήσεις ενός σύνθετου και απαιτητικού θεάματος. Η ιστορία εξελίσσεται στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με ηρωίδα μια τολμηρή νεαρή γυναίκα που αψηφά τον νόμιμο, συμβατικό δεσμό της με έναν άρχοντα, για να αφεθεί στο πάθος και την ένταση του έρωτα μ' έναν ηθοποιό της όπερας. Ο φθόνος που προκαλεί αυτή η παράνομη ένωση έχει τραγική κατάληξη, αφού οδηγεί τους δυο εραστές στην πτώση και την καταστροφή. Η πρωτότυπη μουσική της παράστασης από τον Chen Qigang συγκαταλέγεται στα ατού του εγχειρήματος, ενώ λίγοι θεατές μένουν ασυγκίνητοι από την εκπληκτική σκηνογραφία του Zeng Li. Ο εμπνευσμένος σκηνογράφος τοποθέτησε το μπαλέτο ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους οι οποίοι κυκλώνουν απειλητικά και περιορίζουν την νεαρή ηρωίδα, εντείνοντας διαρκώς το δράμα και τις εσωτερικές συγκρούσεις της.

Εντυπωσιακό και αρκούντως ζοφερό θεωρείται το τραγικό φινάλε της παράστασης, όταν το πίσω μέρος της σκηνής καλύπτεται από μια γιγαντιαία οθόνη η οποία «σκίζεται» βίαια για να κατακλυστεί από αίμα. Λυρισμός, φαντασμαγορία και πάθος συνθέτουν ένα σύγχρονο υπερθέαμα, με την υπογραφή του Ζαν Γιμού, ενός από τους σημαντικότερους δημιουργούς της νεότερης κινεζικής τέχνης.

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ