του Νίκου Σ. Μάργαρη
Θα φύτευα μόνον αείφυλλα φυτά. Θα γέμιζα την Αθήνα ελιές, χαρουπιές κι όλα τα φυτά του ελληνικού τοπίου, καθώς και φυλλοβόλα, όπως συκιές -να τρώμε και κανένα σύκο-, ροδιές κκαι κουτσουπιές, που έχουν εξαίσια λουλούδια. Επιπλέον, όλα αυτά δεν θέλουν πότισμα. Μόνο που τις τελευταίες δεν θα τις φύτευα στα προαύλια των εκκλησιών, γιατί το άλλο τους όνομα είναι «το δέντρο του Ιούδα». Μέχρι πρόσφατα μερικοί δήμοι τις έκοβαν τις ελιές γιατί οι περίοικοι έκαναν καταγγελίες ότι λέρωναν το πεζοδρόμιο! Από πέρυσι είδα πολλούς να τις μαζεύουν.
Εγώ θα έκανα την Αθήνα περιβόλι, φυτεύοντας και αμυγδαλιές, μουσμουλιές αλλά και ετήσια φυτά, όπως κουκιά και αγκινάρες, που έχουν ωραιότατα λουλούδια. Θα φύτευα και αρωματικούς θάμνους, όπως οι λεβάντες, οι μέντες, το θυμάρι.
Είναι, επίσης, βέβαιο ότι δεν θα φύτευα κυπαρίσσια και φοίνικες γιατί είναι καταδικασμένα από μια ανίατη αρρώστια τα πρώτα κι από το κόκκινο σκαθάρι τα δεύτερα.
Καλό είναι να σας αναφέρουμε και μια αποκατάσταση τοπίου, η οποία έγινε με γνώση και προσοχή γύρω από την Ακρόπολη από τον εμπνευσμένο αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Δείτε την ανάπλαση του Πικιώνη στο Ηρώδειο! Στον χώρο αυτό μεσογειακά φυτά, όπως η δάφνη, η αγριελιά, η μυρτιά, η χαρουπιά, η πικροδάφνη και άλλα, αναπτύσσονται όλο ζωή. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Πικιώνης έκανε την πρώτη και ίσως μοναδική σωστή αποκατάσταση τοπίου στην Ελλάδα. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον αξεπέραστο τρόπο με τον οποίο έφτιαξε τα μονοπάτια, τον Λουμπαρδιάρη και τις υπόλοιπες περιοχές.
Ο Νίκος Σ. Μάργαρης είναι καθηγητής στον τομέα Διαχείρισης Φυσικών Οικοσυστημάτων στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
_________________________
Των Μαρία Κοκκίνου και Αντρέα Κούρκουλα
Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας είναι εκρηκτική, εκτός ελέγχου. Χρειάζεται σοβαρή αντιμετώπιση. Υπέρβαση τώρα! Μέχρι, όμως, να σοβαρευτούμε, έχω τρεις ιδέες:
1.Νέο «υπουργείο Φαντασίας» του Δήμου Αθηναίων. Να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε και να τα δούμε όλα απ’ την αρχή.
2. Νέο Ταμείο «Siemens» . Όλα τα λεφτά που θα δημευτούν από παράνομες πράξεις Αθηναίων δημοτών να δοθούν για την αντιμετώπιση των καυτών ζητημάτων της πόλης.
3. Μεταγραφή πνεύματος Μπουτάρη! Άμεση αξιοποίηση προτάσεων για την στρατηγική ανάκαμψης που κάνουν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους στην Θεσσαλονίκη και μας δείχνουν αυτό που μας λείπει: ελπίδα.
Η Μαρία Κοκκίνου και ο Αντρέας Κούρκουλας είναι αρχιτέκτονες.
_______________
Αθήνα, φιλόξενη πόλη
Του Στάθη Χαϊκάλη
1. Η σκέψη είναι να δημιουργηθεί μια δεξαμενή Αθηναίων που θα είναι διαθέσιμοι να βοηθήσουν κάποιον αλλοδαπό επισκέπτη της πόλης, αν έλθει κι έχει κάποιο ερώτημα, κάποιο πρόβλημα.
2. «Είμαστε εδώ και σας περιμένουμε», είναι το κύριο μήνυμα. Το επόμενο βήμα, όμως, θα ήταν να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων, όπου όσοι είμαστε διαθέσιμοι θα βάζουμε διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Τη βρίσκει π.χ. ένας Αμερικάνος φοιτητής από το Σικάγο και, πριν ξεκινήσει, στέλνει ένα e-mail, ώστε να ξέρει ότι τον έχει «υιοθετήσει» ο τάδε Αθηναίος. Το ανέφερα σε 3 συμπολίτες μας και όλοι τους θα έμπαιναν σε μια τέτοια λίστα για μια Αθήνα που θα έχει ξανά ζεστασιά
Ο Στάθης Χαϊκάλης είναι πρόεδρος του Δ.Σ. της Communication Effect.
_______________________
Νομιμοποίηση του παρεμπορίου με πράσινες κάρτες.
Της Άλισον Δαμιανού
Η εξεύρεση λύσης στο φαινόμενο της μαύρης αγοράς είναι, πιθανώς, αδύνατη. Αυτός είναι και ο λόγος που η παραοικονομία υπάρχει κι επιβιώνει στο πέρασμα των αιώνων, από την έναρξη των ανθρώπινων εμπορικών σχέσεων. Οι προσπάθειες για την εξάλειψή της μου θυμίζουν ένα πρόγραμμα της Επιτροπής Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο, στο οποίο συμμετείχα πριν από πολλά χρόνια. Όλοι όσοι επιθυμούσαν να πουλήσουν προϊόντα στον δρόμο έπρεπε να κάνουν αίτηση για να μπορέσουν να βγάλουν μία ειδική άδεια πωλήσεων. Με την έκδοση της άδειας αυτής έπαιρναν μία κάρτα που έπρεπε να επιδεικνύουν σε περίπτωση ελέγχου από την αστυνομία. Η κάρτα κόστιζε 300 δολάρια τον χρόνο, αλλά, όταν την αποκτούσαν, μπορούσαν να πουλήσουν όσο ήθελαν, πληρώνοντας φόρους βάσει των πωλήσεων που δήλωναν πως έκαναν. Ωστόσο, παρότι η άδεια αυτή ουσιαστικά νομιμοποιούσε τις πωλήσεις, αποδείξεις δεν δίνονταν. Είναι δεδομένο πως οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στη μαύρη αγορά θέλουν να αποφύγουν τους φόρους και το σταθερό κόστος κάθε είδους, όπως ενοίκια, μισθούς προσωπικού, ασφάλειες κ.λπ. Οπότε, αμφιβάλλω αν δήλωναν ποτέ το σύνολο των πωλήσεων που έκαναν. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει στην περίπτωση της Αθήνας είναι, εκδίδοντας αυτήν τη «νόμιμη άδεια πωλήσεων στη μαύρη αγορά», οι επίδοξοι πωλητές να πληρώνουν ένα συμβολικό ετήσιο φόρο, το ύψος του οποίου θα υπολογίζεται στο περίπου, ύστερα από σχετική έρευνα πάνω στον τζίρο των πωλήσεων. Με αυτό τον τρόπο, αντί να προσπαθούμε να επιλύσουμε το πρόβλημα της μαύρης αγοράς που φαίνεται να μην έχει λύση, μπορούμε να την περιορίσουμε και να την ελέγξουμε.
Η Άλισον Δαμιανού διοργανώνει κάθε μήνα το Meet Market.
_________________
του Γιάννη Πανούση
Μολονότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις και μία βεβαρημένη από την εγκληματικότητα περιοχή θέλει 10-15 χρόνια για να εξυγιανθεί, κρίνω σκόπιμο να διατυπώσω κάποιες προτάσεις, συν ορισμένα αναγκαία προαπαιτούμενα, και να καταθέσω μια ουτοπική:
Α. Προ-απαιτούμενα:
Πενταετές πλάνο συναρμόδιων υπουργείων και φορέων με έναν υπεύθυνο (επιστήμονα με ειδικές γνώσεις και οριζόντιες αρμοδιότητες). Χωροταξική, πολεοδομική, οικολογική αναβάθμιση των χώρων (καθώς η υποβάθμιση συμβάλλει στην εγκληματογένεση). Ίδρυση Ινστιτούτου Αντιεγκληματικής Πολιτικής (για την επιστημονική/ερευνητική ανάλυση των δεδομένων κατά περιοχή, εθνότητα, φύλο, ηλικία κ.λπ.). Σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Αστυνόμευσης (για τον δημοκρατικό έλεγχο της αστυνομίας).
Β. Προ-τάσεις:
1. Ανάκτηση των κτιρίων (δημόσιες υπηρεσίες, υπουργεία κ.ά.).
2. Ανάκτηση των δρόμων (κοινωνικοί λειτουργοί, streetgames…)
3. Ανάκτηση της γειτονιάς (τοπικά συμβούλια πρόληψης, επίβλεψη γειτόνων...)
4. Ανάκτηση των κρίσιμων (hot) σημείων (πεζοπεριπολίες, δημοτική αστυνομία...)
5. Ανάκτηση της πλατείας (παιδικές χαρές, στέκια για γονείς...)
6. Ανάκτηση της γενικότερης εμπιστοσύνης στους θεσμούς, στην τοπική κοινωνία, στους συμπολίτες.
Γ. Πιλοτικό Πρόγραμμα: Ζώνη Ασφαλείας
«Νησίδες μέσα στον ευρύτερο αστικό χώρο, όπου θα λειτουργούν οι βασικές υπηρεσίες (αστυνομικό τμήμα, πυροσβεστική, σχολεία, κέντρο υγείας, μετρό κ.λπ.) και όπου θα εφαρμόζεται η αρχή: σωστός άνθρωπος, σωστός αριθμός κατοίκων, σωστό μέρος. Αυτή η ουτοπία δεν είναι δυστοπία (δεν έχει, δηλαδή, στοιχεία αποκλεισμού αλλοδαπών, φτωχών κ.λπ.). Διαμορφώνει ισορροπημένες και αυτόνομες κυψέλες.
Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
__________________
Μετατροπή της κρίσης σε brand name
Του Γρηγόρη Φαρμάκη
Ο Χέμινγουεϊ είχε γράψει ότι διακόσια χρόνια συνεχών πολέμων ανάμεσα στις ιταλικές πόλεις της Αναγέννησης χάρισαν στην ανθρωπότητα έναν Μικελάντζελο. Ενώ, την ίδια περίοδο, το μόνο που μας κληροδότησαν η ησυχία και η ασφάλεια στην ποιμενική Ελβετία ήταν το ρολόι του κούκου. Είναι αλήθεια ότι, συχνά, οι ακραίες συνθήκες απελευθερώνουν και ακραίες δημιουργικές δυνάμεις. Και, όπως συμβαίνει συνήθως με αυτά τα πράγματα, το υπέροχο, αυτοφυές, ανοργάνωτο, άναρχο χάος της δημιουργίας προσπερνά περιπαιχτικά τις σχεδιασμένες στρατηγικές, τα καλοζυγισμένα πλάνα και τις ευφυείς πολιτικές. Κανείς δεν περίμενε, για παράδειγμα, ότι το Βερολίνο της παρακμής θα γινόταν μια υπέροχη ιστορία δημιουργίας. Και αυτή, η δική μας πόλη, βρίσκει μέσα στην παρακμή τον δημιουργικό εαυτό της. Μπορεί να μην ακούγεται ακόμα μέσα στις κραυγές, τα συνθήματα και, ενίοτε, τα φλεγόμενα κτίρια. Χιλιάδες άνθρωποι, ωστόσο, συναντιούνται, συνομιλούν, αναζητούν, δοκιμάζουν και εντέλει δημιουργούν. Σε παρέες και ομάδες. Ιδέες γεννιούνται και πεθαίνουν πρόωρα. Κάποιες λίγες επιζούν και ανθίζουν. Από αυτές θα κρατηθούν άλλες. Και από όλες μαζί θα προκύψει μια νέα πόλη. Την ιστορία τους θα αφηγηθεί το brand name που τώρα μάταια ψάχνουμε να σχεδιάσουμε. Μπορεί να είναι στην Τέχνη και στον πολιτισμό. Μπορεί να είναι στη νέα επιχειρηματικότητα. Μπορεί να είναι στην πολιτική και στις ιδέες. Με μία προϋπόθεση μόνο. Να μην τις αφήσουμε να πνιγούν στις κραυγές. Ή στα, ενίοτε, φλεγόμενα κτίρια.
Ο Γρηγόρης Φαρμάκης είναι επιχειρηματίας, δ/νων σύμβουλος της Εταιρείας Στατιστικής Έρευνας και Πληροφορικής Agilis S.A.
_________________________
Του χώρου τέχνης Baumstrasse
Η πρόσβαση στον πολιτισμό είναι θέμα παιδείας και όχι οικονομικής άνεσης και στη χώρα μας ήταν πάντα σε κρίση. Αφού σχεδόν ποτέ το ελληνικό κράτος δεν επένδυσε στην παιδεία, ό,τι αξιόλογο έχει γίνει για τον πολιτισμό ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Σε καιρό οικονομικής κρίσης, λοιπόν, δεν μπορούμε να περιμένουμε από το κράτος, άρα συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι και πριν: παραστάσεις με φθηνό ή και χωρίς εισιτήριο, ανταλλαγές μαθημάτων κι επιμονή στην εκπαίδευση. Αυτό έκανε η ομάδα μου από το 2000 στον Κρατήρα κι εδώ κι έναν χρόνο τώρα στο Baumstrasse συνεχίζουμε στο ίδιο μοντέλο: προσφέρουμε αφιλοκερδώς τη γνώση και την εργασία μας, υποστηρίζουμε τον εθελοντισμό κι έχουμε τις πόρτες ανοιχτές για όποιον ενδιαφέρεται όχι απλώς να ψυχαγωγηθεί, μα να μορφωθεί μέσα στην τέχνη.
Μάθετε για το Βaumstrasse στο www.dentra.gr
_______________________
Του Δημήτρη Ιμπραήμ
Η δημιουργία χώρων πρασίνου σε ταράτσες και ακάλυπτους χώρους δεν έχει μόνο τα προφανή περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη, όπως η καταπολέμηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και του φαινομένου της θερμικής νησίδας ή η εξοικονόμηση ενέργειας. Σε μία εποχή που η ανάγκη για ελεύθερο χώρο και ποιοτικό χρόνο είναι μεγαλύτερη από ποτέ, η δημιουργία πράσινων ζωνών στον χώρο κατοικίας ή εργασίας δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας να ξεφύγει, να (συν)εργαστεί και, το κυριότερο, να δημιουργήσει.
Αν και αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχουν οικονομικά κίνητρα για μία τέτοια παρέμβαση, το κόστος δεν είναι απαγορευτικό για όποιον ενδιαφέρεται. Η παράλληλη εγκατάσταση φωτοβολταϊκών μπορεί επίσης να ενισχύσει σημαντικά την προσπάθεια και παράλληλα ν’ αποτελέσει συμπληρωματικό έσοδο, και μάλιστα για είκοσι πέντε χρόνια. Αν κάποιος αναρωτιέται πώς μπορεί να ξεκινήσει, ιδού μία ενδεικτική λίστα από τα «συστατικά»: τοπικές ποικιλίες καλλωπιστικών φυτών, κηπευτικών και φυλλοβόλων δέντρων, χώμα και χαλίκι, ανακυκλωμένα υλικά, ιδίως με μονωτικές ιδιότητες και ψυχρά χρώματα.
Ο Δημήτρης Ιμπραήμ είναι συντονιστής εκστρατειών στο ελληνικό παράρτημα της Greenpeace.
________________________
Όχι στη φιλανθρωπία για τους άστεγους, ναι στην κοινωνική εργασία.
Από την Κλίμακα
Η αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους: με την αξιοποίηση των ανθρώπινων πόρων και ταυτόχρονη εκμετάλλευση του κοινωνικού κεφαλαίου. Στο θέμα των ανθρώπινων πόρων, είμαστε αντίθετοι σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τη φιλανθρωπία και τέτοιου είδους δράσεις. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα το θέμα των αστέγων αντιμετωπίζεται λανθασμένα. Με συσσίτια, ξενώνες, προσφορές υλικών αγαθών κ.λπ. Πιστεύουμε πως πρέπει να υπάρχει μία ενεργή συμμετοχή των αστέγων σε όλες αυτές τις δράσεις. Η συμμετοχή αυτή πρέπει να μεταφράζεται ως εργασία σε κοινωνικές επιχειρήσεις, όπως οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί. Η Κλίμακα διαθέτει ένα τέτοιον συνεταιρισμό. Έχει το εργαστήριο ανακύκλωσης χαρτιού, όπου εργάζονται άστεγοι σε θέσεις εργασίας με αμοιβή. Είναι μία δράση που δεν απαιτεί πόρους, γιατί ως πρώτη ύλη έχουμε το χαρτί που όλοι πετούν.
Η δεύτερη πρόταση είναι η λειτουργία του θεσμού της κοινωνικής κατοικίας, κάτι που δεν υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα, ωστόσο απαιτεί πολύ χαμηλούς πόρους. Αναξιοποίητα δημόσια κτίρια που μπορούν οι ίδιοι άστεγοι να ανακαινίσουν και να επισκευάσουν. Αρκετοί νέο-άστεγοι έχουν ειδικότητες υδραυλικών, ηλεκτρολόγων και ελαιοχρωματιστών και είναι σε θέση να το κάνουν. Το ενοίκιο σε αυτά τα κτίρια θα διαμορφώνεται με βάση κοινωνικά κριτήρια. Οι άνεργοι δεν θα πληρώνουν ενοίκιο, ενώ για όσους δουλεύουν και αμείβονται, το ενοίκιο θα διαμορφώνεται συναρτήσει του ύψους του μισθού που λαμβάνουν. Έτσι επιτυγχάνεται η πλήρης και απευθείας επανένταξη των αστέγων.
Η Κλίμακα είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση που κεντρική της ασχολία είναι η επίλυση του θέματος των αστέγων.
__________________________
Open malls, η απάντηση στην ταμπέλα «ενοικιάζεται»
Του Βασίλη Κορκίδη
Μια καλή λύση που προχωράει, καθώς έχουν κατατεθεί ήδη οι φάκελοι, είναι τα λεγόμενα street malls ή open malls, δηλαδή ανοιχτά εμπορικά κέντρα που θα βοηθήσουν στην αναβάθμιση υποβαθμισμένων δρόμων του κέντρου. Πράγμα που σημαίνει πως θα ενοποιηθούν καταστήματα στο κέντρο, όπου θα μπορούν από κοινού να προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινό, όπως εκπτωτικά κουπούνια, φθηνότερη ή και δωρεάν στάθμευση, καθώς επίσης διάφορες μορφές ψυχαγωγίας. Αυτό θα γίνει με τη συγχρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο της Αθήνας και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Παράλληλα, μέσω αυτού του προγράμματος θα υπάρξει χρηματοδότηση για τα κλειστά καταστήματα, ώστε να ξαναλειτουργήσουν. Οι πρώτοι δρόμοι που πρόκειται να ενταχθούν στο πρόγραμμα αυτό είναι η Αιόλου και παράδρομοι της Πατησίων. Θα υπάρξει, βεβαίως, συνέχεια σε αυτό το πρόγραμμα, με στόχο την αναζωογόνηση του κέντρου της Αθήνας.
Ο Βασίλης Κορκίδης είναι πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου.
____________________________
Αλλάξτε θέση, αλλάξτε ψυχολογία
Του Μιχάλη Γεωργίου
Ας αλλάξουμε θέσεις! Παίρνουμε τη θέση ενός άλλου, αρκεί και ο ίδιος αντίστοιχα να βρεθεί κάπου αλλού. Αναλαμβάνουμε την αρμοδιότητα, λύνουμε το πρόβλημα κι επιστρέφουμε στη θέση μας. Δεν θα είναι αλλαγή μόνιμη, αλλά μόνο για να δώσουμε λύση. Συζητάμε και αποδεικνύουμε σε αυτόν που ήδη κατέχει την θέση τη σωστή λύση. Πριν επιστρέψουμε στη θέση μας του δείχνουμε αναλυτικά τη διαδικασία.
1. Άτυπο «υπουργείο Αλλαγής Θέσεων». Οι αλλαγές διαρκούν από 1 ημέρα έως 1 μήνα. Δεν υπάρχει υπουργός, δεν υπάρχουν υπάλληλοι, δεν υπάρχει κτίριο.
Δεν θέλουμε χρονοβόρες διαδικασίες. Γρήγορα και σωστά. Έχουμε περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή μας. Ενεργούμε μόνοι μας με μοναδικό σκοπό το γενικό καλό, προτείνουμε την αλλαγή θέσης στον ήδη κρατούντα, συμπληρώνουμε μια φόρμα καλής εκτέλεσης και όλα συμβαίνουν.
2. Κάνουμε τα πάντα και κάνουμε διαφορετικά πράγματα. Δίνουμε λύση σε ένα οικονομικό πρόβλημα, φυτεύουμε ένα δέντρο στο πεζοδρόμιο, βελτιώνουμε το κυκλοφοριακό στην περιοχή μας. Αν πιστεύουμε πως μπορούμε να το αλλάξουμε, απλά το προτείνουμε. Μπορείς και έχεις τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσεις μία σημαντική έρευνα; Παίρνεις τη θέση, οργανώνεις, δίνεις τα χρήματα, επιστρέφεις. Θα έκανες πιο σωστή επιλογή των ανθρώπων που στελεχώνουν ένα δημόσιο τμήμα; Το αναλαμβάνεις. Θα βελτίωνες την ποιότητα ζωής στην πολυκατοικία μας και δεν σου δίνουν τη δυνατότητα; Παίρνεις τη θέση του διαχειριστή και το κάνεις σωστά! Mπορείς να στήσεις ένα ωραίο μάθημα; Το αναλαμβάνεις. Είναι ο δρόμος γεμάτος λακκούβες και δεν γίνεται τίποτα; Βρίσκεις τους κατάλληλους ανθρώπους, που και από την πλευρά τους έρχονται στη σωστή θέση, και το πραγματοποιείς.
Ο Μιχάλης Γεωργίου είναι η «ψυχή» του δημιουργικού γραφείου G.
_______________________
Γεμίζουμε την «Εσώπολη»
Του Γιώργου Τζιρτζιλάκη
Τα απειλητικά κενά κτίρια του κέντρου της Αθήνας μπορούν να γίνουν ευκαιρία αναστολής της ακατάσχετης επέκτασής της. Οτιδήποτε «καινούργιο» πρόκειται να οικοδομηθεί στην περιφέρεια, ή και αλλού, μετεγκαθίσταται και αναζωογονεί το κέντρο, το οποίο σήμερα είναι η νέα περιφέρεια. Το μοντέλο της επέκτασης αντικαθίσταται από εκείνο της επανακατοίκησης. Το κενό γίνεται καινό (καινούργιο) και κοινό. Ας φανταστούμε, λοιπόν, κάτι σαν ιμάντες και ταινιόδρομους μεγάλων αποστάσεων, όπως εκείνοι που μεταφέρουν τις αποσκευές στα αεροδρόμια ή λιγνίτη στους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, με τους κατάλληλους βραχίονες, διαχωριστές προορισμών και ταξινομητές, οι οποίοι μεταφέρουν και τοποθετούν όλες τις προγραμματιζόμενες δραστηριότητες της «Εξώπολης» στην καρδιά της «Εσώπολης». Η άγρια διαστολή των εγκαταλελειμμένων και άδειων κτιρίων που δημιούργησε η κρίση μπορεί ν’ αλλάξει και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την αρχιτεκτονική: να κάνουμε όσο το δυνατό πιο κατοικήσιμη την πόλη που διαθέτουμε και όχι ν’ αρχίσουμε να φανταζόμαστε ότι θα οικοδομήσουμε μια καινούργια. Τα σύγχρονα ερείπια της κρίσης μπορούν να ανακατασκευαστούν και να μετατραπούν προσωρινά -ή για μεγαλύτερα διαστήματα- σε βιοτεχνίες, κέντρα έρευνας, εργαστήρια, κατοικίες, τόπους συνάντησης και δημιουργίας αλλά και σε ό,τι άλλο χρειαζόμαστε.
Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης είναι καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
________________________
Κανένα αμάξι στο κέντρο
Του Ματθαίου Καρλαύτη
Τα διάφορα μέτρα που συζητούνται κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, είναι ημίμετρα. Δεν πρόκεται να προσφέρουν ουσιαστικές λύσεις. Ο πράσινος δακτύλιος που σχεδιάζεται θα μπορέσει να ανακουφίσει το συγκοινωνιακό πρόβλημα αν κατάφερει να λειτουργήσει στα πρότυπα του παλιού, μεγάλου δακτυλίου της Αθήνας. Ταυτόχρονα με την εφαρμογή του θα πρέπει να προωθηθεί και ένα σύστημα διαχείρισης της στάθμευσης με σαφή περιβαλλοντολογικά κριτήρια. Αλλά για την επιτυχία μίας τέτοιας κίνησης είναι απαραίτητο να δωθούν και ορισμένα κίνητρα στους οδηγούς. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, οι χρεώσεις των διοδίων των αυτοκινητοδρόμων, και συγκεκριμένα της Αττικής Οδού που είναι και ο μοναδικός, να ρυθμίζονται ανάλογα με το πόσο ρυπογόνο είναι ένα αυτοκίνητο για το περιβάλλον. Η προώθηση καλύτερης διαχείρισης , η διάρθρωση ορθότερης τιμολόγησης και η λήψη αυστηρότερων μέτρων είναι απαραίτητες. Την ίδια στιγμή, η πεζοδρόμιση του εμπορικού τριγώνου της Πανεπιστημίου θα κάνει την πόλη πιο φιλική προς τα ήπια μέσα, όπως η πεζή κυκλοφορία και το ποδήλατο, δίνοντας ανάσα στο επιβαρημένο κέντρο της Αθήνας και αναβαθμίζοντας το περιβάλλον όσον αφορά φυσικά τις συγκοινωνίες.
Ο Ματθαίος Καρλαύτης είναι συγκοινωνιολόγος και αναπληρωτής Καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο
σχόλια