Στα πέρατα της Οικουμένης
Δεν ξέχασα ποτέ πως το βιβλίο του Ivan Efremov, ο οποίος θεωρείται ο "πατέρας" της ρωσικής λογοτεχνίας επιστημονικής φαντασίας, ήταν αυτό που στην εφηβεία ξύπνησε τις αισθήσεις μου. Κι αναρωτιέμαι, τώρα που το ξεφυλλίζω πάλι πως ήταν δυνατόν. Να ήταν οι σελίδες 219-220 όπου η Irouma, η ποθητή Νουβία, "δένει τα χέρια της γύρω από το λαιμό του Πανδίωνα (!) σφιγγοντάς τον πάνω της ;" Ή το επεισόδιο με τη νεαρή σκλάβα στη σελ. 107 : "Ωρίστε, Akaouash ! είπε ο Αιγύπτιος τραβώντας με μία αδέξια, αλλά ωστόσο βίαιη κίνηση το ρούχο της κοπέλας. Ολόγυμνη, εκείνη άφησε μία μικρή κραυγή καλύπτοντας το προσωπό της με τα χέρια της. -Πάρ' την για γυναίκα ! Ο γλύπτης του Βασιλιά έσπρωξε προς τον Πανδίωνα τη σκλάβα, κι αυτή, τρέμοντας ολόκληρη, κρύφτηκε στην αγκαλιά του." Πέραν αυτών των λίγων γραμμών δεν βρίσκω κάτι άλλο. Αδύνατο σήμερα να πιστέψεις πως κάποτε ηλέκτριζαν και προκαλούσαν ρίγη !
Μετά από Τα πέρατα της Οικουμένης (1949), ο Ιvan Efremov επέστρεψε στην ελληνική αρχαιότητα με το μυθιστορημά του Taïs Afinskaïa (1971) το οποίο αναφέρεται στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
σχόλια