Aπο την πρώτη στιγμή υποστήριξα αυτό που συμβαίνει στο Σύνταγμα. Και το υποστηρίζω. Αλλά δεύτερες σκέψεις με ζώνουν, ιδίως όταν συναντώ εκεί σεσημασμένα γατόνια των media, ή διαβάζω τα εγωπαθή κείμενα του Βαρουφάκη -πρώην συμβούλου του πρωθυπουργού!)
Μήπως όσοι με οιονδήποτε τρόπο συνεργάστηκαν με το σύστημα που εξέθρεψε αυτό το τέρας θα έπρεπε να έχουν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να αφήσουν το χώρο ελεύθερο στους αληθινά εξοστρακισμένους;
Μήπως εμείς, οι σχετικά προνομιούχοι, θα έπρεπε να αφήσουμε χωρίς ορατή ή αόρατη κηδεμόνευση όσους ποτέ δεν απευθύνθηκαν σε άλλους, επιτέλους να απευθυνθούν;
Γιατί μου φάινεται τρελό, όλο αυτό το πείραμα ‘‘ανοιχτής δημοκρατίας’’ να έγινε για να ακουστεί βροντώδης πάλι η γνώμη η δική μου (ποιός χέστηκε;), του Σκάι ή ενός αποπεμφθέντος συμβούλου του ΓΑΠ (που αγανακτεί βασικά επειδή δεν εισακούονται οι προτάσεις του!).
Τελικά, η απόσταση ανάμεσα στην πολιτική πορνογραφία του Λάκη Λαζόπουλου και τους επώνυμους οπορτουνιστές της πλατείας είναι μηδενική.
(Ωστόσο, την Κυριακή θα κατέβω. Να ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ το πλήθος)
σχόλια