1. Κτίριο Διοίκησης Εθνικής Τράπεζας (Αιόλου και Σοφοκλέους). Ήταν το πρώτο high profile κτίριο στο κέντρο της πόλης, μια ακόμα ένδειξη ότι έπαιρνε τα πάνω του μετά τη θριαμβευτική επέλαση της Κηφισίας στα '80s και στα '90s. Σύγχρονη, στιβαρή αρχιτεκτονική σε διάλογο με τα νεοκλασικά (και όχι μόνο) μέτωπα της πλατείας Κοτζιά και της Σοφοκλέους από τρεις Ελληνίδες αρχιτεκτόνισσες (Ρένα Σακελλαρίδου, Μόρφω Παπανικολάου, Μαρία Πολλάνη) σε συνεργασία με τον Ελβετό σταρ Μάριο Μπότα.
2. Συγκρότημα Εθνικής Ασφαλιστικής, λεωφόρος Συγγρού. Το πείραμα της Αιόλου μεταφέρεται στη Συγγρού από την ίδια ομάδα, με την εξαίρεση της κ. Πολλάνη που δεν συμμετέχει εδώ. Διαφορετική κλίμακα, μια ισχυρή αρχιτεκτονική χειρονομία με το ένα από τα δύο κτίρια σε ενδιαφέρουσα υποχώρηση για να δημιουργηθεί μια «πλάζα», ένας ημι-δημόσιος χώρος.
3. Κτίριο Ιντεραμέρικαν. Ο γνωστός, στην αλλοδαπή, αρχιτέκτονας Δημήτρης Πορφύριος, θιασώτης ενός νεο-παραδοσιακού ρεύματος, επιχειρεί την πρώτη του μεγάλη δουλειά στην Αθήνα. Το κτίριο υπηρετεί το πνεύμα του, μια επιστροφή σε κλασικές αξίες αλλά με πολύ σύγχρονα υλικά, αποφεύγοντας το ρετρό όπως ο διάβολος το λιβάνι. Δυστυχώς, η διοίκηση της Ιντεραμέρικαν επιμένει να «κρύβει» την πρόσοψη του κτιρίου με μια τεράστια διαφήμιση. Προφανώς, δεν ξέρει τι έχει στα χέρια της. Στη λεωφόρο Συγγρού. Πού αλλού;
4. Μουσείο Μπενάκη. Τι θα ήταν η Πειραιώς χωρίς το Μπενάκη; Καλύτερα να μην την ανοίξουμε αυτή την πικρή συζήτηση. Γεγονός παραμένει ότι ο Ανδρέας Κούρκουλας και η Μαρία Κοκκίνου μας έδωσαν εδώ ένα από τα καλύτερα δείγματα της δουλειάς τους και στην Αθήνα ένα πολιτιστικό, μη δημόσιο, κτίριο υψηλής αισθητικής.
5. Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ίσα-ίσα προλαβαίνει την πρώτη δεκαετία η πολιτιστική ναυαρχίδα του Ιδρύματος Ωνάση που καταπλέει στα ανήσυχα νερά της λεωφόρου Συγγρού. Τα εγκαίνια αναμένονται τον Νοέμβριο, αλλά το κτίριο είναι σχεδόν έτοιμο. Η λευκή κουρτίνα από μάρμαρο μας προϊδεάζει για νυχτερινές φαντασμαγορίες και η Αθήνα αποκτά ένα ακόμα πολιτιστικό complex αντάξιο μιας πραγματικά ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Η αρχική μελέτη των Γάλλων αρχιτεκτόνων του Architecture Studio.
6. Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Συζητήθηκε όσο κανένα άλλο κτίριο στην μεταπολιτευτική περίοδο, αγαπήθηκε και μισήθηκε με πάθος. Η πραγματικότητα λέει ότι χάρη στην κατασκευή του και στη μελέτη του Γαλλοελβετού σταρ Μπερνάρ Τσουμί και του Έλληνα συνεργάτη του Μιχάλη Φωτιάδη η Αθήνα είναι ξανά στον χάρτη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
7. City Link. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με καινούργια κατασκευή αλλά με το μεγαλύτερο project ανακαίνισης κτιριακού συγκροτήματος στο κέντρο της πόλης. Η μεταμόρφωση ενός γερασμένου ιστορικού μεγάρου (Μετοχικού Ταμείου Στρατού) σε πρωτοκλασάτο εμπορικό προορισμό ήταν ένα δύσκολο στοίχημα που τελικά κερδήθηκε. Δεν έγιναν όλα καταπληκτικά, αλλά το πηλίκο είναι θετικό.
8. The Mall. Μα τι δουλειά έχει ένα θηριώδες εμπορικό κέντρο σε έναν αρχιτεκτονικό απολογισμό; Αρχιτεκτονική δεν είναι υποχρεωτικά συγκλονιστικά κτίρια αλλά και εικόνες (ακόμα και φευγαλέες) ή αισθητικές παρακαταθήκες με ιδιαίτερα μεγάλο εκτόπισμα. Το The Mall στο Μαρούσι δεν είναι κραυγαλέο, ούτε σε προσβάλλει αισθητικά, και το κυριότερο, δεν προσποιείται κάτι άλλο από αυτό που είναι. Και η θέα από το αίθριο της εισόδου και τον τελευταίο όροφο είναι άπαιχτη.
9. Ελληνικός Κόσμος. Αθόρυβα, με λίγα λόγια και πολλή περισσότερη δουλειά, οι άνθρωποι του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού «χτίζουν» στις όχθες της οδού Πειραιώς ένα μοναδικό για την Αθήνα πολιτιστικό κέντρο, ποντάροντας στην καλή αρχιτεκτονική. Πρώτα ο Ελληνικός Κόσμος, μετά η Θόλος και πέρυσι το Θέατρον, το συγκρότημα παίρνει σάρκα και οστά και αρχιτεκτονικό χαρακτήρα με έμφαση στα σύγχρονα υλικά και σε μια «φουτουρισιτκή» διάθεση.
10. Συγκρότημα ΟΑΚΑ. Ευτυχώς που καλέσαμε τον Σαντιάγο Καλατράβα για να θυμόμαστε μετά από χρόνια ότι έγιναν Ολυμπιακοί Αγώνες σε αυτή την πόλη. Οι επεμβάσεις τους στον περιβάλλοντα χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου και στο ίδιο το στέγαστρο είναι ό,τι ευγενέστερο έχει δει η Αθήνα μετά τη χούντα. Είχαν πει ότι θα το κάνουν πάρκο, να πηγαίνει ο κόσμος καμιά βόλτα τις Κυριακές. Ακόμα περιμένουμε.
σχόλια