Τα Γενέθλια

Τα Γενέθλια Facebook Twitter
1

Τα γενέθλιά μου πέφτουν τον Αύγουστο. Είναι ένας κακός μήνας γενικά για να έχεις γενέθλια γιατί αν είσαι στην Αθήνα, οι περισσότεροι λείπουν διακοπές ενώ αν είσαι διακοπές δεν μπορείς να έχεις όλους τους φίλους μαζί σου (εκτός αν είσαι 5 χρονών και όλοι γύρω σου είναι φίλοι σου, πράγμα το οποίο δεν ισχύει σε αυτή την ιστορία δυστυχώς).

Όμως, όταν τα περισσότερα γενέθλια τα περνάς ψιλομέτρια, κάποια στιγμή η ζωή -δεν μπορεί- θα σου φέρει και κάτι ξεχωριστό. Κι εμένα μου το έφερε πέρσι στα 25α γενέθλιά μου, στην αγαπημένη μου Σέριφο.

Λα σιτουασιόν:

Παραλία, απόγευμα αργά λίγο πριν πέσει ο ήλιος, αυτοσχέδιο beach party, σουβλάκι από το κοντινότερο μαγαζί και ΦΙΞ από το περίπτερο, μέσα σε μία σακούλα δεμένη σε ένα σκοινί και μέσα στη θάλασσα για να μένουν κρύες. Δεν μπορώ να πω, οι φίλοι και οι φίλες που ήμασταν παρέα ήταν τουλάχιστον μαγκάιβερ.

Ναι, σωστά το σκεφτήκατε, υπήρχε και γκόμενος στη μέση. Τον είχα δει κάνα δυο φορές στο νησί τυχαία, κοιταζόμασταν και τα σχετικά, αλλά δεν το φαντάστηκα αυτό που θα ερχόταν. Περνούσε λοιπόν με τη δική του παρέα από την παραλία και σταμάτησε ξεδιάντροπα μπροστά μας κι άρχισε να κοιτάει. Τους κοιτάζουμε κι εμείς σε μια φάση «ε; πάτε καλά; Τι κοιτάτε έτσι;» και εκεί κάπου στο κοίταγμα έρχεται ο τύπος και μας ρωτάει «Τι γιορτάζουμε εδώ;». Οι φίλοι μου, με έδειξαν απ΄ευθείας και είπαν «Γενεθλιαααα». Ο τύπος κοιτάει γύρω του, κοιτάει εμένα, ξανακοιτάει γύρω του και μου λέει «επιστρέφω σε λίγο».

Όταν γύρισε (κι ενώ εγώ είχα ψιλολιώσει από την αγωνία) μου είχε φέρει ένα δώρο σε ένα μικρό σακουλάκι. Άνοιξα και είδα  ένα ζευγάρι σκουλαρίκια φτιαγμένα από καπάκια μπύρας και χάντρες. Γυρνάω τα σκουλαρίκια από πίσω και βλέπω ότι ήταν ΦΙΞ. Τον κοιτάω και του λέω «ΟΚ. Διάλεξες τη σωστή μπύρα! Θα τα πάμε καλά εμείς οι δύο...». Ξέρω, πολύ cheesy από μέρους μου, αλλά κάτι έπρεπε να πω. Έβγαλα μια φιξ απ' τη σακούλα, του την έδωσα και μετά από λίγο μου έκανε πρόταση γάμου. Εντάξει, όχι, αστειεύομαι. Περάσαμε ένα πολύ ωραίο βράδυ, ήπιαμε, χορέψαμε και μετά από κάνα μήνα στην Αθήνα πια, αρχίσαμε να βγαίνουμε. Και βγαίνουμε ακόμα. Και είναι καλά. Και δεν με πειράζει πια που τα γενέθλιά μου είναι τον Αύγουστο.

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια