Η καλύτερη σεκάνς που έχει ποτέ κινηματογραφήσει ο Herzog [το παραδέχεται κι ο ίδιος στο commentary του DVD], είναι το τέλος του Stroszek, που ο Bruno φτάνει στο λούνα παρκ και ταΐζει κέρματα τα μηχανήματα για να κάνει τα κοτόπουλα να χορέψουν και να παίξουν πιάνο, αφού προσπεράσει ένα κουνέλι-μηχανικό. Τα μέλη του crew του σιχαίνονταν τόσο πολύ το κοτόπουλο-χορευτή που αρνήθηκαν να συμμετέχουν στο γύρισμα της σκηνής, έτσι την τράβηξε μόνος του. Το κοτόπουλο που χορεύει είναι «μία σπουδαία μεταφορά», λέει, -τι ακριβώς σημαίνει δεν είναι σίγουρος. Ό,τι κι αν σημαίνει, είναι μία σκηνή που σου φτιάχνει τη διάθεση.
Μετά, βλέποντας αυτό το βίντεο από την πρόβα της μπάντας της Dot Wiggin στο οποίο όλοι μαζί ακούγονται σαν γάτες που κλαίνε και κακοποιούν το the end of the world,
πρόσεξα τι ωραία λόγια έχει αυτό το τραγούδι που χάνονται μέσα στην αφέλεια που το τραγουδάει η πιτσιρίκα Skeeter Davis που το έκανε πρώτη επιτυχία.
Γιατί ο ήλιος συνεχίζει να φωτίζει, γιατί η θάλασσα ορμάει στην ακτή;
Το ξέρουν ότι ήρθε το τέλος του κόσμου επειδή πια δεν μ’ αγαπάς;
Γιατί τα πουλιά συνεχίσουν το τραγούδι, γιατί τα αστέρια λάμπουν από ψηλά;
Το ξέρουν ότι ήρθε το τέλος του κόσμου; Χάθηκε μαζί με την αγάπη σου.
Ξυπνάω το πρωί κι αναρωτιέμαι γιατί τα πάντα είναι ίδια όπως πριν
Δεν μπορώ να καταλάβω, όχι δεν καταλαβαίνω, γιατί η ζωή συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο
Γιατί η καρδιά μου συνεχίζει να χτυπάει; Γιατί τα μάτια μου ακόμη κλαίνε;
Δεν το ξέρουν ότι έφτασε το τέλος του κόσμου που τέλειωσε όταν μου είπες «άντε γεια;»
Τρυφερό και όμορφο, αλλά χωρίς το δράμα που ήταν απαραίτητο για να το κάνει ένα μεγάλο τραγούδι, ίσως επειδή ήταν πολύ μικρή για να ξέρει τι τραγουδάει.
Το τραγούδησε η Brenda Lee όπως του αξίζει, και νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού.
σχόλια