Θα δείξει

10 χρόνια δεν είναι και λίγα. Πηγαίναμε Β' Λυκείου όταν γνωριστήκαμε. Και τώρα τα πρώτα –άντα πλησιάζουν απειλητικά.

Εγώ δεν έχω κάνει άλλη σοβαρή σχέση. Ούτε εκείνη. Έχουμε περάσει τα πάντα μαζί. Από πανέμορφες μέχρι πολύ άσχημες στιγμές. Πανελλήνιες, πανεπιστήμια, αποφοιτήσεις, η δική μου στρατιωτική θητεία, οι πρώτες μας δουλειές...  Βασικά θυμάμαι τη ζωή μου περισσότερο μαζί της, παρά χωρίς αυτή.

Και τώρα τι κάνουμε; Προφανώς το next step είναι ο γάμος. Είμαστε τόσο μικροί όμως ακόμα. Και δεν έχουμε ζήσει σχεδόν τίποτα. Κανείς από τους δυο μας δεν είναι έτοιμος γι' αυτό. Και τον τελευταίο χρόνο δεν περνάμε όπως παλιά. Άρα η απόφαση να το διακόψουμε είναι η λογική εξέλιξη. Και είναι κοινή απόφαση. Όμως μετά τι γίνεται; Όταν έχεις ζήσει τα πάντα με έναν άνθρωπο, τι άλλο έχεις να περιμένεις από επόμενες γνωριμίες;

Ο ήχος από το καπάκι της Fix Dark που μόλις άνοιξα με διέκοψε από όλα αυτά τα ερωτηματικά. «Θα δείξει», σκέφτηκα και κατέβασα την πρώτη γουλιά.