Στην φετινή έκθεση τεχνολογίας στο Las Vegas αν κάτι περιμέναμε να δούμε να γεμίζει τα booths των εταιριών ήταν τα Ultrabooks. Δεν ήταν στον υστερικό βαθμό ποσοτήτων που ξεπηδούσαν πέρυσι τα tablets, ήταν όμως οι φετινοί πρωταγωνιστές. Το εντυπωσιακό βλέποντας όλους αυτούς τους υπολογιστές που θέλουν να ονομαστούν Ultrabooks είναι πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
Το «Ultrabook» δεν τόσο μια κατηγορία προϊόντων όσο μια ιδέα του marketing επινοημένη από το team της Intel. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις τους λόγους που οδήγησαν σε αυτό. Αρκεί να δεις την εικόνα ολόκληρη: Τα tablets (δηλαδή το iPad) αποτελούν αυτή τη στιγμή τον μεγαλύτερο εχθρό των κλασικών laptop με Windows. Σε λιγότερο από ένα χρόνο από την κυκλοφορία του, το iPad είχε ήδη εξαλείψει τα netbooks από τον χάρτη και επόμενος στόχος ήταν τα laptop.
Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο για αυτά τα μηχανήματα καθώς και να θέλει κάποιος να πάρει laptop, έχει την επιλογή ενός μηχανήματος όπως το MacBook Air, ενός υπολογιστή γρήγορου, σχετικά οικονομικού, πάρα πολύ λεπτού και ελαφρύ με δανεισμένα χαρακτηριστικά από το iPad (από το flash memory και το instant on μέχρι την διάρκεια της μπαταρίας και το βάρος). Αυτά τα δυο μηχανήματα μειώνουν τρίμηνο με το τρίμηνο την αγορά των παραδοσιακών laptop που τρέχουν Windows, εκτοξεύοντας την Apple στην μεγαλύτερη εταιρία παγκοσμίως.
Ένας παρατηρητής λοιπόν δεν έχει παρά αν αναρωτηθεί: Εκτός από τον εκάστοτε κατασκευαστή αυτών των μηχανημάτων, ποιος άλλος χάνει από αυτή την εξέλιξη; H Intel η οποία φτιάχνει τα chip που κατοικούν μέσα σε αυτά.
Τι κάνεις λοιπόν αν είσαι στη θέση της Intel; Ξοδεύεις μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να προμοτάρεις μια λέξη (Ultrabooks) και επιτρέπεις σε όλους τους κατασκευαστές εκεί έξω να κάνουν χρήση αυτής, αρκεί τα μηχανήματα που θα φτιάχνουν να τρέχουν τα chip σου και να έχουν κάποια βασικά χαρακτηριστικά: να είναι λεπτά, γρήγορα, ελαφριά καθώς και να κοστίζουν περίπου 1000 ευρώ. Εσύ συνεχίζεις να πουλάς chip, οι κάθε Dell και HP αυτού του κόσμου έχουν επιτέλους μια λέξη ως δικαιολογία για να αντιγράψουν MacBook Air. Όλοι κερδίζουν.
Κάπου εδώ να ξεκαθαρίσω κάτι: οι λεπτοί, γρήγοροι, ελαφριοί υπολογιστές είναι καλό πράγμα. Είναι πολύ καλό πράγμα. Μακάρι να είχαν όλοι αυτά τα χαρακτηριστικά - κάτι που δεν θα αργήσει και πολύ. Ακόμα και αυτές τις γραμμές σε έναν τέτοιο τις γράφω και θεωρώ πως ήταν ο καλύτερος υπολογιστής που είχα ποτέ για τις δικές μου ανάγκες.
Όμως αυτή η νέα μόδα του κεφαλαίου-U (Ultrabooks) για όσους αγοράζουν υπολογιστές δεν είναι κάτι καλό. Δεν είναι κάτι που αφορά την τεχνολογία και την ανάπτυξη της, είναι ένα trademark. Πέρα από μια κοινή λέξη να «ενώνει» κάθε λεπτό μοντέλο που θα βγάλει η κάθε εταιρία, δεν υπάρχει τίποτε άλλο.
Τι ορίζει ένα Ultrabook; Σύμφωνα με την Intel πρέπει να διαθέτουν SSD storage, να είναι λεπτά (το πολύ 2 εκατοστά) με τιμή γύρω στα 1000 δολάρια, των οποίων το βάρος δεν πρέπει να ξεπερνά το 1.5 κιλό και να έχουν μια καλή μπαταρία. Αυτό στην θεωρεία. Διότι στην πράξη και με βάση τι είδαμε στη CES, κανένα δεν καταφέρνει να έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά.
Ένα από τα δυνατά της χαρτιά, η Acer, ετοιμάζει δυο Ultrabooks μεν, κανένα από τα δυο δεν έχει τις παραπάνω προδιαγραφές δε. Συγκεκριμένα το Aspire S3 δεν διαθέτει SSD, ενώ το Zenbook δεν διαθέτει καλή μπαταρία (το μικρό Air αντέχει 5 ώρες και είναι το gold standard από όπου συγκρίνεται ο ανταγωνισμός). Έπειτα υπάρχει το Spectre 14 της HP. Είναι καλαίσθητος όμως και πάλι… δεν. Δεν ζυγίζει λιγότερο από 1,5 κιλό, δεν έχει την μπαταρία που πρέπει και δεν στοιχίζει λιγότερα από 1000 δολάρια. Εν ολίγοις δεν περνάει το «τεστ» των προδιαγραφών των Ultrabooks, όπως τις ορίζει η Intel.
Οι καταναλωτές όταν πάνε να αγοράσουν ένα νέο «μαγικό» Ultrabook δεν ξέρουν τι θα πάρουν μαζί τους στο σπίτι. Θα έχει SSD; Ποιος ξέρει. Θα διαθέτει καλή μπαταρία; Θα δείξει. Θα είναι το βάρος του γύρω στο ένα κιλό; Αν είσαι τυχερός. Τα Ultrabooks δεν υπάρχουν για δυο απλούς λόγους: πρώτον - και σημαντικότερο - διότι η Intel πουλάει μια λέξη και δεύτερον διότι όλα αυτά που πρέπει να είναι ένα Ultrabook, υπάρχουν ήδη και ονομάζονται MacBook Air, ένα μηχάνημα που την Intel δεν την συμφέρει να αγοράσεις.
Δυστυχώς όμως για αυτή, όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν βρει τον τρόπο να φτιάξουν αυτό το μηχάνημα. Πετυχαίνουν το βάρος, χάνουν στη μπαταρία. Πετυχαίνουν την μπαταρία, χάνουν στο πόσο λεπτό είναι. Πετυχαίνουν και τα δυο παραπάνω, ξεφεύγουν στην τιμή. Τα Ultrabooks είναι απλώς μια λέξη. Μια λέξη που ή η Intel πρέπει να αλλάξει τον ορισμό της (ντροπιαστικό και πεταμένα λεφτά για το μέχρι τώρα προμο της) ή να περιμένει μερικούς μήνες ακόμα ώστε να το καταφέρουν οι συνεργάτες της. Το θέμα είναι πως αυτό είναι και οφείλει να παραμείνει πρόβλημα της Intel, όχι των καταναλωτών.
Όταν λοιπόν επισκεφτείς ένα κατάστημα, μην ζητήσεις απλώς ένα Ultrabook γιατί ένας θεός ξέρει τι θα πάρεις φεύγοντας. Σκέψου πόσα από τα – θεωρητικά – χαρακτηριστικά τους χρειάζεσαι και ψάξε για το μηχάνημα που τα έχει. Όπως θα έκανες οποιαδήποτε άλλη χρονιά, πριν τα media σου κάνουν πλύση εγκεφάλου για την νέα αυτή μαγική κατηγορία - του διαφημιστικού τους πελάτη – της Intel.
σχόλια