(εικαστική επιμέλεια πόστ Πάνος Μιχαήλ)
------
Τι γίνεται αν ξαφνικά οι αποταμιευτές αποσύρουν τα κεφάλαια τους;. Οι τράπεζες θα έπρεπε να κλείσουν...Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο βιομηχανοποίησης για την Ελλάδα, ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ με εργοστάσια που θα συνέβαλαν κατά πολύ στο να σταθούν οι Έλληνες ξανά στα πόδια τους”.
Ο επικεφαλής της Allianz Michael Diekmann, με μια ακόμη (δοκιμασμένη) συνταγή για τον μεγάλο ασθενή που ψυχορραγεί
-------
“Είναι όμορφα την άνοιξη στην Ελλάδα. Κόκκινες σαν αίμα παπαρούνες μεγαλώνουν, μέλισσες βουίζουν στα ρείκια. Η Ελλάδα είναι πολύ όμορφη για να πεθάνει.
Με αγνή ολίγον τουριστική διάθεση ο αρθρογράφος της Bild FJ Wagner προσπαθεί να στηρίξει τη χώρα μας (αλλά ακούγεται σαν μοιρολόι πάνω από το νεκροκρέβατο)
-------
Σκέφτομαι μια εικόνα που αντιπροσωπεύει το πρόβλημα. Είδα ένα κορίτσι πολύ όμορφο, ούτε καν 20 χρονών που περνούσε το δρόμο με ένα τσιγάρο στο χέρι και έτρεμε. Έβλεπα αυτά τα μικρά βήματα, αυτού του πανέμορφου κοριτσιού κι έλεγα ότι αυτό καμιά πολιτική δεν το λύνει. Το λύνει μόνο μια παρέμβαση με έναν άλλο τρόπο, για μια οραματική σχέση με το μέλλον»
Ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος για τα μετέωρα βήματα ενός ασθενούς κράτους
-------
«Η κυρία Μέρκελ για άλλη μια φορά βάζει τον λαϊκισμό πάνω από τα ουσιαστικά επιχειρήματα... Είναι ντροπή το γεγονός ότι η Μέρκελ παίζει με την ευρωπαική ιδέα μόνο και μόνο για να λάβει τον έπαινο από τις λαϊκές εφημερίδες. Υποθάλπει την αντι-ευρωπαϊκή δυσαρέσκεια."
Ο Σοσιαλδημοκράτης ηγέτης κ. Sigmar Gabriel επιτιθεται στην γλυκιά Άνκελα που νωρίτερα είχε για άλλη μια φορά επιπλήξει τους τεμπέληδες Έλληνες
----------
"Καταλαβαίνω τα συναισθήματα του θυμού και της απογοήτευσης στους φίλους και την οικογένειά μου. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και έχω αναλάβει την πλήρη ευθύνη για το κακό που έχω προκαλέσει. Έχω ζητήσει συγγνώμη για την Μαρία, τα παιδιά μου και την οικογένειά μου. Λυπάμαι πάρα πολύ”
Καυτά βράδια στο δωμάτιο υπηρεσίας. Ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ χωρίζει και αποκαλύπτει το λόγο, το εξώγαμο με την οικιακή βοηθό.
-------
Πότε είπα εγώ για ξερονήσια και εξορίες; Ξερονήσι είναι τώρα το κέντρο της Αθήνας. Σε άθλια γκέτο, στοιβαγμένοι ζουν αυτοί οι δυστυχείς.Το σχέδιο της κυβέρνησης να τους πάει σε περιφραγμένα στρατόπεδα τούς φαίνεται καλύτερο;
Πόση καλοσύνη γύρω μου και εντός. Ο Διονύσης Σαββόπουλος προσπαθεί να εξηγήσει τα λεγόμενα του για τους μετανάστες δείχνοντας την πιό άρρωστη πραγματικότητα.
-------
Ο αρχικός στόχος σε Ευρώπη και ΗΠΑ είναι αυτή τη στιγμή η επίθεση στους εργαζομένους του δημόσιου τομέα και στο «κοινωνικό εισόδημα». Το κοινωνικό εισόδημα είναι εκείνο το πακέτο παροχών που η μεσαία και η εργατική τάξη αγωνίστηκαν να δημιουργήσουν από την εποχή της Μεγάλης Υφεσης...Ολο αυτό σχεδιάζεται με στόχο την ώθηση του κέρδους προς τα πάνω, με τον περιορισμό της φορολόγησης, που αφορά τις εταιρείες και τους πλούσιους
Ο James Cypher καθηγητής Οικονομικών και συγγραφέας για το νεοφεουδαρχισμό πίσω από τις κραυγές για κατάρρευση
------
Πατρίδα δεν είναι μόνο τα σύμβολα, τα διαβατήρια και οι σφραγίδες. Η γλώσσα είναι ένας τόπος, όπου νιώθεις πολύ άνετα. Είναι σαν το σαλιγκάρι, το οποίο μπορεί να ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο, όμως, πάντα κουβαλάει μαζί του το κέλυφος, γιατί είναι το σπίτι του».
Ο συγγραφέας Αντόνιο Ταμπούκι για την πατρίδα που που φτιάχνουν οι λέξεις
---------
Το ξέρω. Λάθος μου. Βλακεία μου. Ζητώ συγγνώμη από τους ανθρώπους που έζησαν τα φρικτά γεγονότα του πολέμου και που με τις δηλώσεις μου θυμήθηκαν τους εφιάλτες τους. Τι να κάνουμε; Εκ φύσεως είμαι προβοκάτορας. Τώρα θα το πληρώσω. Τώρα κανείς σταρ δεν θα παίξει στις ταινίες μου. Τώρα θα επιστρέψω σε μικρές παραγωγές όπως παλιά».
Ο σκηνοθέτης Λαρς Φον Τρίερ με μια δήλωση σαν παραμιλητό, μόλις συνειδητοποιεί τις συνέπειες της φράσης του “είμαι ναζιστής”
--------
«Δεν νιώθω πια κατάθλιψη. Πιστεύω ότι όλα όσα έχω ζήσει άξιζαν τον κόπο. Πέρασα λίγο δύσκολα τότε στη δεκαετία του '70, αλλά τελικά νομίζω ότι τα πάντα μέχρι τώρα ήταν υπέροχα.
Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Η 65χρονη πλέον Μαριάν Φέιθφουλ επανεκτιμά όσα έζησε
--------------
«Είμαι σαραντάρης. Φοράω γυαλιά για να βλέπω σωστά. Μου αρέσει όμως που μεγαλώνω. Που δεν έχω τίποτα να αποδείξω. Μου αρέσει να πιστεύω ότι ακόμα δεν έχω γευτεί την μεγαλύτερη, την πιο συναρπαστική εμπειρία της ζωής μου».
Ο σύμμαχος χρόνος. Ο Μπράντ Πίτ συμβιβασμένος με την ωριμότητα και ανυπόμονος για αυτά που θα έρθουν
----------
«Παλαιότερα το θέατρο ήταν λιγότερο μολυσμένο από την τηλεόραση.Ξαφνικά παρελαύνουν στις Επιδαύρους και στα μεγάλα θέατρα ηθοποιοί που δεν το αξίζουν, ενώ στις παραστάσεις παρατηρείται πολύς μεταμοντερνισμός, αλλοπρόσαλλες ερμηνείες. Σήμερα το μεταμοντέρνο έχει γίνει κατεστημένο...Βλέπεις ταλαντούχους νέους σαν έρημα ζώα στη ζούγκλα, να κάνουν άλλες δουλειές για να επιβιώσουν. Το θέατρο δεν είναι ζήτημα παρέας. Σήμερα το Εθνικό είναι μια παρέα.Δεν είναι δυνατόν ορισμένοι ηθοποιοί να κάνουν δύο-τρεις ρόλους τον χρόνο. Το Αμόρε δεν έπρεπε να γίνει Εθνικό. Νιώθω σαν να έχει φύγει η πόλη... Οι ευθύνες είναι πολύ μεγάλες πια. Χάθηκε ο έλεγχος. Και τώρα που είμαστε με το μαχαίρι στον λαιμό, πάλι η ανικανότητα βασιλεύει... Πολύ φοβάται ότι αυτή η νοοτροπία δεν πρόκειται να αλλάξει.Ισως επειδή είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που ακόμα και τώρα, που βρισκόμαστε με το κεφάλι μέσα στο νερό, εξακολουθούμε να λέμε στον διπλανό μας “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”»
Ο έλληνας σκηνοθέτης, καθηγητής του Actors Studio Ανδρέας Μανωλικάκης για τις παρέες που στοιχειώνουν στη σκηνή και για τα εγώ που βούλιαξαν τη χώρα.
-----------
«Οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό σε κάθε άνθρωπο μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του...«Η εικόνα καταρράκωσε τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια αξιώματα μέσα στα μάτια όλων των λαών και αυτό είναι μια ήττα της συγχρόνου κοινωνίας»
Ποιός είναι αυτός που με πάθος στηρίζει τον Ντομινίκ; Ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος που τον ξένο τον φοβάται μόνο όταν είναι πολύ κοντά.
-----------
« Ως λάτρης της τζαζ μουσικής, είχα επισκεφθεί μία συναυλία συμφωνικής τζαζ. Αφού απόλαυσα τη βραδιά μου, κατά την έξοδό μου από την αίθουσα, με πλησίασε μία συμπαθητική, κοντόχοντρη κοπελίτσα και μου είπε «Η τζαζ σε μάρανε στην ηλικία σου. Εσύ δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου». Τότε γύρισα και της απάντησα: « Εγώ μπορεί να γέρασα αλλά εσύ κοντόχοντρη γεννήθηκες, και έτσι θα πεθάνεις! Δεν βλέπω κάτι να αλλάζεις».
Ο σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο αναπαύεται κάπου εδώ κοντά. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος που θεωρεί ρατσιστικές τις αναφορές στο πάχος του, απαντά με τον ίδιο τρόπο όταν προκαλείται.
σχόλια