(εικαστική επιμέλεια πόστ Πάνος Μιχαήλ)
------
Ξέρετε πόσο κακό είναι το γεύµα που απολαµβάνεις σε ένα καλό εστιατόριο να το πληρώνεις µε πιστωτική, δηλαδή µε 17% και 18% επιτόκιο; Αν αυτό µπορούσαµε να το ελέγξουµε, τα πράγµατα θα ήταν καλύτερα, δεν θα είχαµε φτάσει ως εδώ. Λειτουργήσαµε σαν στερηµένοι, ουσιαστικά είµαστε παιδιά που µεγαλώσαµε από κατοχικούς γονείς. Νοµίζαµε ότι τα λεφτά της τράπεζας ήταν δικά µας και ζούσαµε µε το πλαστικό χρήµα. Ε, είναι οξύµωρο να τρως γαρίδα και να την πληρώνεις µε επιτόκιο 21%!
Η αλήθεια ωμή στο τραπέζι από τον σεφ Λευτέρη Λαζάρου.
«Η υφεση θα ήταν ηπιότερη αν είχαν προχωρήσει ταχύτερα οι μεταρρυθμίσεις, αν είχαν περιορισθεί δραστικότερα τα δημοσιονομικά ελλείμματα και αν είχε βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα»
Αποτυχία δεν είναι να έχεις απέναντι σου τους εχθρούς του μνημονίου. Αποτυχία είναι να έχεις και τους υμνητές του, όπως ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργος Προβόπουλος.
“Δυστυχώς, αν και θα επιθυμούσαμε την πλήρη δημοσιοποίηση όλων των στοιχείων, βασική παράμετρος της αδιαφάνειας που χαρακτήριζε τη χρήση των απορρήτων κονδυλίων ήταν η μη ύπαρξη εγγράφων και η καταστροφή κάθε στοιχείου αναφορικά με τη διακίνησή τους”.
Χείλη ερμητικά κλειστά. Ο Hλίας Μόσιαλος αφού πρώτα μιλά για δημοσιογράφους που έπαρναν μυστικά κονδύλια στο παρελθόν από το υπουργείο του, σφυρίζει ανέμελα όταν ερωτάται ποιοί ήταν
«Κάθε κρίση είναι µια ευκαιρία, αλλά εξαρτάται από εσένα, το άτοµο. Στο βάθος κάθε κρίση σού ζητάει να σκεφτείς περισσότερο από ό,τι σκεφτόσουν. Τα ίδια µυαλά, µε τις ίδιες σκέψεις που δηµιούργησαν την κρίση, δεν µπορούν να σε βγάλουν από αυτήνΑπό το 1821 η ελληνική κοινωνία δεν έχει οµαλές σχέσεις µε το κράτος. ∆εν αποδεχθήκαµε ποτέ την έννοια του κράτους, είµαστε σταθερά προσηλωµένοι στην οικογένεια, στην εντοπιότητα, στη συντεχνία...Οι δεσµοί αίµατος και τόπου είναι για τον Ελληνα πάνω από τους θεσµούς και το κράτος. Αυτή είναι η µόνιµη βάση της κρίσεως στην ελληνική κοινωνία. Στην Ελλάδα, δηµιουργώντας ένα κράτος-φάντασµα, τα ιδιωτικά συµφέροντα το έκοψαν στα µέτρα τους και το χρησιµοποίησαν για ίδιον όφελος. Εξ ου και οι νόµοι µε τα παραθυράκια...Με τις πελατειακές σχέσεις του πολιτικού συστήµατος δηµιουργήθηκε ένα διεστραµµένο κράτος που εξυπηρετεί τα επί µέρους συµφέροντα. Εκεί βρίσκεται η καρδιά του προβλήµατος».
Ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος σκάβοντας βαθιά στο χρόνο, για την “αγία Τριάδα” των συμφορών μας.
«Τα τελευταία χρόνια ο κυνισμός έχει νικήσει την ιδεολογία. Εχουμε απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλον, το χρήμα κυριαρχεί ως μοναδική αξία στη ζωή μας και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι αφήνοντας τους φτωχούς στη μοίρα τους.
Στο βωμό του χρήματος. Ο Τζόρτζ Κλούνει για τις αξίες, που μετριούνται σε ύψος καταθέσεων
«Εχω την εντύπωση ότι γενικότερα ζούμε μια περίοδο δράσης, χωρίς όμως να υπάρχουν οι ιδέες που χρειάζονται για να στηρίξουν τη δράση. Στην Ελλάδα, νομίζω ότι οι πρόσφατες αναταραχές με τους “Αγανακτισμένους” είναι πολύ πιο πολιτικοποιημένες από τις αναταραχές που συνέβησαν στη Γαλλία ή πιο πρόσφατα στην Αγγλία».
Ο Γάλλος σκηνοθέτης Ρομέν Γαβράς για τα “άδεια” συνθήματα στις πλατείες της Ευρώπης
Προσωπικά δεν θα ήθελα να υπάρχουν ούτε χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, ούτε δακρυγόνα, ούτε τίποτα...
Ιmagine all the people...Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, στο facebook, ονειρεύεται έναν κόσμο χωρίς δάκρυα
«Η εικόνα της χώρας μοιάζει με την Πομπηία, τις τελευταίες μέρες της. Οι ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου γι' αυτήν την κατάσταση είναι μεγάλες».
Οι πρώην σύντροφοι, πιο σκληρά χτυπάνε. Τώρα που όλοι χτυπούν το Γιώργο, βαράει και ο Ν. Μπίστης μήπως και ακουστεί από το πηγάδι της λησμονιάς.
«Η σημερινή κρίση καθιστά αμείλικτα σαφές ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια κοινή νομισματική ζώνη χωρίς μια κοινή δημοσιονομική, οικονομική και κοινωνική πολιτική. Θα πρέπει να απαρνηθούμε την εθνική κυριαρχία».
Υποστολή σημαίας...Ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ για τη δύση των εθνικών συμβόλων, ως τίμημα για την ενωμένη Ευρώπη
«Η κατάστασή μου είναι τόσο απελπιστική που ακόμα και τα άψυχα αντικείμενα, όπως τα φρούτα με ελκύουν, ακόμα και οι άσχημοι και ακατάλληλοι άντρες με τρελαίνουν ερωτικά. Είναι πολύ δύσκολο όμως να βρω έναν άντρα που να μην ξέρει ότι είμαι διάσημη και να μην με ποθεί γι’αυτό. Από την άλλη, δεν μπορώ να ζω και σαν καλόγρια»
Η μοναξιά είναι το πιο σκληρό κρεβάτι. Η ιέρεια του new age Sinead O´ Connor στα 42 της, διαλαλεί στο facebook τη σεξουαλική της στέρηση
«Θέλω να σας μιλήσω αδέλφια. Είναι υπέροχο ότι δεν ξεχνάτε τους ήρωες του παρελθόντος. Αγόρια, κορίτσια είστε υπέροχοι. Όχι μόνο περνάτε καλά πάνω στις μηχανές αλλά συνδυάζετε τη διασκέδαση με το πατριωτικό καθήκον»
Δεν είναι ο Σάκης, σε συναυλία. Είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν που απευθύνεται στη ρωσική νεολαία καβάλα σε Χάρλει Ντάβιντσον (ποιός θα το πίστευε πριν από λίγα χρόνια ότι ένα σύμβολο της αμερικανικής ευημερίας θα ήταν το δημαγωγικό εργαλείο ενός ρώσου πρωθυπουργού)
Με τρομάζει η αγωνία που έχουν όλοι, σαν να είναι η διασημότητα μια μάσκα που τρώει απ’ τη σάρκα σου για να υπάρξει. Έχουν καταναλωθεί άνθρωποι, έχουν ξοδευτεί ταλέντα και ζωές για να είναι διάσημοι. Έχω δει πετυχημένους, αλλά ευτυχισμένους πολύ λίγους.
Η ηθοποιός Φιλαρέτη Kομνηνού για τη θλίψη πίσω από τα λαμπερά χαμόγελα του lifestyle
«Έχω πάρα πολύ έντονη κυτταρίτιδα. Που πάει όλη αυτή η σοκολάτα; Έχω, και για τα κιλά μου είναι πάρα πολύ περίεργο ότι έχω, η κυτταρίτιδα όμως δεν έχει να κάνει με τα κιλά, αλλά με το πώς τρως. Από τη στιγμή που δεν τρώω σωστά, έχω κυτταρίτιδα.»
Τώρα που ξεκίνησε η αυτοκριτική με αφορμή την κρίση, ας μη βάλουμε όριο. Η ηθοποιός Μαρία Σολωμού με ειλικρίνεια εκθέτει τις δικές της προσωπικές αδυναμίες
σχόλια