Απόψε γέλασα και προβληματίστηκα. Μαγεύτηκα απο σκηνικά και φωτογραφία. Ταξίδεψα μέχρι την Ισπανία όπου γνώρισα τη Βίκυ, την Κριστίνα, το Χουάν Αντόνιο και τη Μαρία Ελένα.
Ποιος θα μας πει τι θα κάνουμε και πως θα ζήσουμε τη ζωή μας;
Η Βίκυ μια κοπέλα που νομίζει ότι ξέρει τι θέλει απο τη ζωή της, νομίζει ότι το έχει και δε θέλει κάτι παραπάνω.
Η Κριστίνα που ζει τη ζωή της σαν «έρμαιο» - όπως θα την αποκαλούσαμε ελαφρά τη καρδία και μέχρι να σκεφτούμε καλύτερα - μη γνωρίζοντας τι θέλει αλλά γνωρίζοντας(;) τι ΔΕΝ θέλει.
Ο Χουάν Αντόνιο στο ρόλο του... χμμ... μήλου της έριδος ή αφορμή για εσωτερική αναζήτηση των κοριτσιών;;;
Τέλος η Μαρία Ελένα... μια γυναίκα παθιασμένη που ξέρει τι θέλει αλλά οι νευρώσεις της της αφαιρούν το «αλατοπίπερο»...
Μια πρώτη ματιά στην καινούρια ταινία του Γούντυ Άλεν.
Εμένα με προβλημάτισε το πόσο διείσδυσε στα γυναικεία στερεότυπα που έθεσε και πως κατάφερε να καταλήξει στο ανικανοποίητο που έχουμε τελικά οι άνθρωποι. Και πολλά άλλα φυσικά που συζητήσαμε στο αμάξι την ώρα του γυρισμού.
Δείτε το, το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Και μην μένετε στην πρώτη ματιά...
σχόλια