ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Yes we can-nabis!

Yes we can-nabis! Facebook Twitter
7

Yes we can-nabis! Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Ατελιέ / LIFO

 

«Φτάνει πια η υποκρισία, απελευθερώστε την αλήθεια!», διακηρύσσει κάτω από το κατάλληλα «πειραγμένο» σύνθημα νίκης του Ομπάμα η αφίσα της 10ης γιορτής για την ελεύθερη κάνναβη, οι διοργανωτές της οποίας επιχειρούν φέτος μια καίρια, κεντρική πολιτική παρέμβαση απευθύνοντας ανοικτή επιστολή-πρόσκληση στον πρωθυπουργό και καλώντας σε «συγκέντρωση διεκδίκησης και διαμαρτυρίας» στην καρδιά της πρωτεύουσας, την πλατεία Συντάγματος! Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε που η εκδήλωση ορίστηκε να πραγματοποιηθεί ακριβώς στην 70ή επέτειο της ήττας του ναζισμού (9/5/45).


«Αξιότιμε κ. πρωθυπουργέ... ήρθε η ώρα να γράψετε ιστορία και να αποκαταστήσετε την ιστορική αλήθεια. Να σώσετε τις ζωές και την αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων και να βάλετε σημαντικά ποσά στα ταμεία... έχετε άλλωστε συνυπογράψει την έκκληση για εξορθολογισμό των πολιτικών για τα ναρκωτικά που καταθέσαμε στη βουλή στις 25/6/2010... είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι η κάνναβη, ινδική και κλωστική, μπορεί να μας βοηθήσει να ανακάμψουμε παραγωγικά και οικονομικά... σας καλούμε στο Σύνταγμα να γιορτάσουμε μαζί τη μετάβαση στη νομιμότητα, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια στα πλαίσια της παγκόσμια κινητοποίησης Global Marijuana March», αναφέρει η επιστολή, σημειώνοντας ότι ο Τομέας Δικαιωμάτων του Σύριζα αλλά και η νεολαία του κυβερνώντος κόμματος στηρίζουν την εκδήλωση. Ως ευνοϊκή συγκυρία χαρακτηρίζεται εξάλλου το ότι υπουργός Δικαιοσύνης είναι ο Νίκος Παρασκευόπουλος που «το 2011 ως πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής είχε παρουσιάσει στο Κοινοβούλιο ένα αρκετά θετικό νομοσχέδιο που ουσιαστικά αποποινικοποιούσε τη χρήση ουσιών, έκανε την προσωπική καλλιέργεια κάνναβης ατιμώρητο πταίσμα και ενίσχυε τα προγράμματα μείωσης της βλάβης».

Μήπως τελικά ούτε οι απαγορεύσεις αποτελούν πανάκεια; Κι αν κάποιοι ενδιαφέρονται πρωτίστως να διατηρήσουν τις κρατικοδίαιτες θέσεις τους και το «μονοπώλιο» της απεξάρτησης; 


Δεν ξέρω πόσο σοβαρά τα σκέφτονται στο Μαξίμου όλα αυτά – οι δικαιωματικές ευαισθησίες του Σύριζα είναι θεωρητικά, τουλάχιστον, δεδομένες, όμως α) δεν κυβερνά μόνος, β) τα συμφέροντα που θρέφει η παρανομία είναι μεγάλα και γ) η προοπτική αποποινικοποίησης και ελεύθερης καλλιέργειας για προσωπική χρήση (ως αποδεδειγμένα δραστικό φάρμακο για μια σειρά παθήσεις ή μέσο αναψυχής) καθώς και εμπορική (στην περίπτωση της κλωστικής κάνναβης) συναντά σφοδρές αντιδράσεις τόσο από τη συντηρητική δεξιά όσο κι από τη σταλινογενή αριστερά, που εχθρεύεται τις χαρές της ζωής περισσότερο κι από τους φανατικούς θρησκευόμενους. Μια «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση θα όφειλε, ωστόσο, να δικαιώσει το όνομα και τις δεσμεύσεις της επιδεικνύοντας μεγαλύτερη τόλμη σε χρονίζοντα κοινωνικά ζητήματα όπως αυτό: Αφενός οι εκατοντάδες χιλιάδες μόνιμοι ή περιστασιακοί χρήστες κάνναβης στην Ελλάδα – και δεν αναφέρομαι σε κάποιο σκοτεινό «περιθώριο» αλλά στον συγγενή, τον κολλητό, τον συνάδελφο, τον εργοδότη, τον πελάτη κ.λπ. - θα ξέφευγαν από ένα διαρκές καθεστώς νομικής ομηρίας, αφετέρου μια απελευθέρωση όχι μόνο της χρήσης αλλά και της καλλιέργειας του φυτού θα απασχολούσε έως και 40.000 εργαζόμενους, τονώνοντας αποφασιστικά την αγορά και τα δημόσια έσοδα (για συνολικό τζίρο 2.5 δισ. ευρώ ετησίως μιλούν οι σχετικές εκτιμήσεις) σε μια περίοδο που κυριολεκτικά «ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού». Αυτά, μάλιστα, δίχως να υπολογιστεί η συνεπαγόμενη αύξηση της τουριστικής κίνησης. Αρκεί να παραθέσει κανείς το παράδειγμα του Κολοράντο (αλλά και των πολιτειών Αλάσκα και Όρεγκον) που, κάνοντας ένα βήμα παραπέρα από τη νόμιμη σε δεκάδες ακόμα αμερικανικές πολιτείες θεραπευτική χρήση της κάνναβης, αποποινικοποίησε πέρσι και την ευφορική: Τα πολιτειακά ταμεία γέμισαν (3.5 εκ. δολάρια μόνο τον πρώτο μήνα!), «φρέσκο χρήμα» κυκλοφόρησε, πλήθος νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε η χρήση «σκληρών» ναρκωτικών.


Λέει κι άλλα ενδιαφέροντα η επιστολή. Για τις αντιαπαγορευτικές πρωτοβουλίες του Αμερικανού προέδρου, τη συμμετοχή του πρώην γγ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν και πολλών ακόμη προσωπικοτήτων, ανάμεσά τους οι πρώην πρόεδροι Ελβετίας, Κολομβίας, Μεξικού, Χιλής, Πολωνίας, Πορτογαλίας και Βραζιλίας στην πρωτοβουλία Global Commission on Drug Policy που ξεκίνησε το 2011. Τους δικαστές, δικηγόρους αλλά και αστυνομικούς του διεθνούς δικτύου Law Enforcement Against Prohibition που πιέζει τις κυβερνήσεις να εγκαταλείψουν τις δαπανηρές κι αναποτελεσματικές κατασταλτικές πολιτικές. Για τις πολλές θεραπευτικές εφαρμογές της κάνναβης και τους ασθενείς που τη στερούνται λόγω παρανομίας. Για τις ολοένα περισσότερες ευρωπαϊκές και λατινοαμερικανικές χώρες που εγκαταλείπουν το καθεστώς της στείρας απαγόρευσης.


Προτείνεται, μεταξύ άλλων, πλήρης αποποινικοποίηση για την κάνναβη, μη κερδοσκοπική-συλλογική διάθεσή της μέσω της λειτουργίας ιδιωτικών κοινωνικών λεσχών όπως αυτή που δημιουργήθηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, ένταξη της θεραπευτικής κάνναβης στο ΕΣΥ, ριζική αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου των ουσιών με έμφαση στην πρόληψη και τη θεραπεία για τους χρήστες εξαρτησιογόνων - σήμερα στην πρόληψη πάει μόνο το 20% των σχετικών κρατικών κονδυλίων έναντι 80% που απορροφά η καταστολή -, πλουραλισμό θεραπευτικών προγραμμάτων (όχι πια μόνο «στεγνά») και άμεση υπογραφή της ΚΥΑ για την καλλιέργεια, παραγωγή κι επεξεργασία κλωστικής κάνναβης. Προειδοποιεί, μάλιστα, πως αν η Ελλάδα καθυστερήσει κι άλλο, θα «χάσει το τρένο» από ανταγωνίστριες μεσογειακές χώρες που ήδη έχουν κάνει βήματα σε αυτές τις κατευθύνσεις (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία). Αν μάλιστα ανατρέξουμε στις προγραμματικές θέσεις πολιτικών και κομμάτων, μια σχετική κυβερνητική πρωτοβουλία θα ανέμενε κανείς να στηριχτεί επίσης από Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, φιλελεύθερους κεντρώους και συντηρητικούς, μιλάμε δηλαδή για «παλλαϊκό» αίτημα κανονικά!


Δεν λείπουν φυσικά οι αντιδράσεις. Εκτός από την αναμενόμενη «εθιμική» του ΚΚΕ, που λυσσάει χρόνια τώρα με μια εκδήλωση που ούτε την Εκκλησία (μήτε καν τη... ΧΑ) δεν έχει ενοχλήσει, ΚΕΘΕΑ, 18 Άνω και εργαζόμενοι σε φορείς πρόσληψης και εξαρτήσεων από ουσίες εξέδωσαν ανακοινώσεις κατά της Γιορτής της Κάνναβης. Μιλούν βασικά για «απελευθέρωση όχι μιας ψυχοδραστικής αλλά της ανθρώπινης ουσίας», ξεπέρασμα του δίπολου νομιμοποίηση/καταστολή, για τους διάφορους κινδύνους που ισχυρίζονται ότι προκαλεί η χρήση κάνναβης και βέβαια υπερασπίζονται τις υφιστάμενες δομές απεξάρτησης, δηλαδή... το «σπίτι» τους. Η μνημειώδης μελέτη (αδημοσίευτη ακόμα στα ελληνικά, παρότι συγκαταλέγεται στις κορυφαίες διεθνώς) του αείμνηστου πρώην υπουργού Υγείας και καθηγητή Ψυχιατρικής Κώστα Στεφανή «Χασίς: Μελέτες για τη μακροχρόνια χρήση» (1977), αναφέρει ωστόσο ότι αυτό «δεν φαίνεται να προκαλεί εγκεφαλική ζημιά, τουλάχιστον όπως μαρτυρήθηκε από τις εξεζητημένες τεχνικές της ηλεκτρο- και ηχο-ηλεκτρογραφίας καθώς και των ψυχολογικών τεστ». Εξάρτηση πραγματική η κάνναβη ως γνωστόν δεν προκαλεί, ενώ το ιδεολόγημα του «προθαλάμου για τα σκληρά» έχει αποδειχθεί επίσης έωλο – είναι πολύ περισσότεροι οι χρήστες που δεν «κάνουν το άλμα» από εκείνους που το δοκιμάζουν, με τους λόγους στη δεύτερη περίπτωση να οφείλονται σε ψυχολογικούς παράγοντες παρά στην ουσία καθαυτή. Το ίδιο ισχύει και για τις δήθεν οφειλόμενες στην ουσία ψυχώσεις, όπως αναφέρουν μεταξύ άλλων οι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών Μ. Μαρσέλος και Α. Καραγιαννίδου στη μελέτη Cannabis Sativa (2005), για να μην επεκταθούμε στην πλούσια διεθνή βιβλιογραφία (ο κίνδυνος γι' αυτές σε νεαρότερες ηλικίες έχει συσχετιστεί με τεχνητά καλλιεργούμενες ποικιλίες σκανκ που περιέχουν ιδιαίτερα αυξημένα επίπεδα της δραστικής ουσίας THC).


Αλλά έστω ότι η κάνναβη, όπως και κάθε ουσία, δεν κάνει για όλους. Ότι η αλόγιστη, «χύμα» χρήση μπορεί πράγματι να δημιουργήσει θέματα σε κάποιο κόσμο, ειδικά σε νεαρές ηλικίες. Εξάλλου καμια ουσία δεν είναι πανάκεια - ακόμα και η υπερβολική πόση νερού βλάπτει! Αν όμως είναι έτσι, γιατί δεν ζητάμε επίσης την καθολική απαγόρευση καπνού και αλκοόλ, που ευθύνονται αποδεδειγμένα για πολύ περισσότερα και σοβαρότερα προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα; Μήπως επειδή τελικά ούτε οι απαγορεύσεις αποτελούν πανάκεια; Κι αν κάποιοι ενδιαφέρονται πρωτίστως να διατηρήσουν τις κρατικοδίαιτες θέσεις τους και το «μονοπώλιο» της απεξάρτησης; «Δεν προπαγανδίζουμε τη χρήση οποιασδήποτε ουσίας, αντίθετα θέλουμε να συμβάλλουμε στη μείωση της βλάβης από τις εξαρτήσεις και στην πιο ανθρώπινη κι αποτελεσματική αντιμετώπισή τους... Οι αντιναρκωτικές πολιτικές που ακολουθούνται κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από τις ίδιες τις ουσίες... Διεκδικούμε το δικαίωμα των ασθενών στην επιλογή της θεραπείας τους αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ατόμου να διαλέγει το ευφορικό του μέσο εφόσον δεν προκαλεί βλάβη σε άλλο άνθρωπο», απαντούν οι διοργανωτές, ανάμεσά τους και ο Σύλλογος Θεραπευόμενων του ΟΚΑΝΑ.


Αν τελικά κάποιος δεν πείθεται να συνυπογράψει το αίτημα για ελεύθερη κάνναβη ούτε για τις δικαιωματικές του προεκτάσεις, ούτε για τις θεραπευτικές κι ευφορικές ιδιότητες του φυτού, ούτε για τα οικονομικά οφέλη της καλλιέργειάς του, ας το κάνει τουλάχιστον για τις χιλιάδες ανθρώπων που γνώρισαν διώξεις, εξευτελισμούς, φυλακές, στιγματισμό, οικονομική αφαίμαξη και μύρια άλλα όσα όλα αυτά τα χρόνια, απλώς και μόνο επειδή χρησιμοποιούν ένα ευεργετικό και αμελητέας επικινδυνότητας – εφόσον χορηγείται σε σωστά πλαίσια και συνθήκες - βοτάνι. Ας το κάνει, έστω, ώστε να εξαλειφθούν τα κυκλώματα και οι μαφίες που θησαυρίζουν από την απαγόρευση, ανατροφοδοτώντας και την εγκληματικότητα. Ποτέ δεν είναι αργά – διάβαζα προχτές τη δημόσια εξομολόγηση του Λέστερ Γκρίνσπουν «Μια Οδύσσεια για την Κάνναβη», που μόλις κυκλοφόρησαν στα ελληνικά οι εκδόσεις Κακός Βηξ. Καθηγητής ψυχολογίας στο Χάρβαρντ τη δεκαετία του '60, έγινε από φανατικός πολέμιος του φυτού ένθερμος οπαδός του αφότου το δοκίμασε, είναι μάλιστα από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες της αντιαπαγόρευσης: "Εντρυφώντας στην ιατρική φιλολογία, διαπίστωσα ότι τα όσα πίστευα πως γνώριζα για την κάνναβη βασίζονταν σε μεγάλο ποσοστό σε μύθους... Κατάλαβα ότι μέχρι τότε δεν είχα υπάρξει απλώς ένα θύμα της εκστρατείας του ψεύδους για τη μαριχουάνα αλλά, ακριβώς λόγω της ιατρικής μου ιδιότητας, ήμουν φορέας και διασπορέας του... Ήταν πια ολοφάνερο για μένα ότι η χρήση μαριχουάνας είχε όντως βλαπτικές συνέπειες στον άνθρωπο. Μόνο που αυτές δεν οφείλονταν σε κάποιες ψυχοφαρμακολογικές ιδιότητες του φυτού, αλλά στα κοινωνικά και νομικά επακόλουθα της σταθερά επικρατούσας μισαλλοδοξίας μας".

Info: Athens Cannabis Protestival, 1η Γιορτή της Κάνναβης, Σύνταγμα 9/5 1μμ-1πμ με ενημέρωση, δρώμενα, προβολές, συναυλίες και dj sets. Υποστηρίζουν Ηλιόσποροι, Κενό Δίκτυο, Ελευθεριακός Σύνδεσμος Απεξάρτησης ΕΛΕΥΣΥΝΑ, Ίαμα, Σύλλογος Θεραπευόμενων ΟΚΑΝΑ, Νεολαία Σύριζα, Τομέας Δικαιωμάτων Σύριζα, Νέοι Πράσινοι, Κοινωνική Λέσχη Κάνναβης Θεσσαλονίκης, Occupy Athens κ.ά. Συμμετέχουν Direct Connection soundsystem, Fleck, Mucha Trela, Swingueira live percussion, Ν.Ο.Ε., Vlastur, Dub Riots, Big Shine, Rankin Johnny, Sunjaman, Junior X, Ntavelis, A@H2O, DJ Liahn, Bwana, DJ Seou, Selector Nesta, Sissy Stardust & Crystal Zero, Mc Bredda Ahmed Ali. Πλήρες πρόγραμμα legaliseprotestival.blogspot.gr

7

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

5 σχόλια
Στην Ελβετία η κάναβη συνταγογραφείται ήδη (σε συγκεκριμένη δοσολογία φυσικά) ως αγχολυτικό, από τους γιατρούς του συστήματος υγείας.Κλωστική, φαρμακευτική αλλά και κάναβη αναψυχής θα ήταν ένας θαυμάσιος νέος παραγωγικός τομέας της χώρας.Τα αποτελέσματα από τις υπερσυντηρητικες ΗΠΑ ήταν άκρως θετικά, τόσο ως προς την αύξηση του ΑΕΠ όσο και ως προς τη μείωση της χρήσης σκληρών ναρκωτικών.Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποβλακωθούν όλοι από τους μπάφους. Το αλκοόλ είναι νόμιμη εξαρτησιογόνα ουσία (απείρως πιο εθιστική από την κάναβη), πίνουν όλοι από το πρωί μέχρι το βράδυ;Ένα σοβαρό πλαίσιο το χρειάζεται η αποποινικοποίηση. Τρομολαγνείες δεν χρειάζεται.
Και κάτι ακόμα.Είναι ντροπιαστικό να αφήνεται να εννοηθεί πως το ΚΕΘΕΑ δεν γουστάρει την "γιορτή της κάνναβης" για υστερόβουλους σκοπούς.Άμα τους έκοφτε το μπαγιόκο και μόνο αυτό,δεν θα είχαν επιλέξει τον δρόμο της στεγνής απεξάρτησης και θα φτιάχνανε ναρκομανείς v2.0 μεθαδόνης aka ΟΚΑΝΑ.
Σωστή ενημέρωση και πρόληψη. Με την πρόληψη να μην είναι η απαγόρευση....Όσο απομυθοποιείται μια ουσία τόσο η κοινωνία κατανοεί καλύτερα τις συνέπειες τις.
«Αξιότιμε κ. πρωθυπουργέ... ήρθε η ώρα να γράψετε ιστορία και να αποκαταστήσετε την ιστορική αλήθεια.Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας είναι η κατάργηση της 9ης Μάη ως μέρα αντιφασιστικής νίκης των λαών και η θέσπιση της ως μέρα δικαιώματος στο μπάφιασμα (και στο προ?). Συγχαρητήρια στους διοργανωτές και ιδιαίτερα στην ανύπαρκτη Νεολαία Συριζα που μάταια προσπαθεί να βρει τη ταυτότητα της προσκολλώντας σε οτιδήποτε αντιλαμβάνεται με το φτωχό της το μυαλό ως ''ριζοσπαστικό'' και ναιοολαιϊστικο''
Ήθελες να διαδηλώσεις για τη νίκη ενάντια στο φασισμό και σου πιάσαμε τα πεζούλια? Επίσης εκτός από την αρχή κάθε παραγράφου που διάβασες υπάρχει και συνέχεια, όπως υπάρχει επίσης και διαθέσιμη ολόκληρη η επιστολή. Η αμάθεια και ο στρουθοκαμηλισμός είναι χειρότερα από τη προσπάθεια που κάνουν κάποιοι έστω και αν αυτό δε σε εκφράζει.Το κύριο σύνθημα της γιορτής ήταν : Απαγορεύστε τις απαγορεύσεις, κάτι που με εκφράζει σαν άνθρωπο και σαν μέλος της κοινωνίας. Εσένα που δεν σε εκφράζει μπορείς να ξεκινήσεις απαγορεύοντας στον εαυτό σου να εκφέρει τη γνώμη του στο σχολιασμό άρθρων.
Δεν θα πω ότι με εξέπληξε η θέση των συγκεκριμένων οργανώσεων για τη γιορτή (είχα πιάσει τη φιλοσοφία τους για το ζήτημα λόγω επαφής με μία από αυτές), αλλά θεωρώ ότι - δυστυχώς κατά την άποψη μου - οι αντιδράσεις τους έχουν διαφορετικό βάρος - το βάρος του ειδικού - από τις αναμενόμενες αντιδράσεις για τους αναμενόμενους λόγους. Κοινώς, δεν μας κόβω, μέσα σ' όλα προστέθηκε και αυτό