Καταρχάς έχουμε πρωθυπουργό. Ας μη χαιρόμαστε, όμως, γιατί ακόμα δεν έχουμε κυβέρνηση. Μετά το φιάσκο Πετσάλνικου καταλήξαμε στην επιλογή που σύμφωνα με τα μέσα και διάφορες πολιτικές φωνές ήταν η κατάλληλη. Ας δούμε, όμως, γιατί αυτή η επιλογή θεωρείται η πλέον ενδεδειγμένη με μια σημείωση: δεν είμαι σε θέση να βάλω πρόσημο στην επιλογή. Όσο θετικός μπορεί να είναι ένας λόγος τώρα άλλο τόσο αρνητικός μπορεί να γίνει στο μέλλον.
Η καριέρα του Λουκά Παπαδήμου είναι το κρυφό απωθημένο της μέσης ελληνικής οικογένειας. Σπουδαγμένος, καθηγητής, πετυχημένος στο εσωτερικό, πετυχημένος στο εξωτερικό και καθόλου προκλητικός. Οπότε είναι μια επιλογή που ικανοποιεί το θυμικό ενός μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας. Ελπίζω να ικανοποιήσει και την τσέπη της.
Το όνομα του Παπαδήμου έχει συνδυαστεί με μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Η είσοδος στην ΟΝΕ δεν εκπλήρωσε μόνο ένα άλλο ελληνικό απωθημένο (αυτό που έλεγε «γίναμε Ευρώπη») και συνδυάστηκε με μια περίοδο μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης.
Τα media έπαθαν παροξυσμό. Στήριζαν τον Παπαδήμο περισσότερο και από την Εθνική ποδοσφαίρου στον τελικό του Euro 2004. Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να λένε ότι η κοινωνία ζητάει Παπαδήμο. Δεν ξέρω αν βρήκαν το μαγικό κοχύλι που μπορείς να ακούσεις τον κοινωνικό αχό αλλά η διάθεση στην κοινωνία είναι τόσο ρευστή τη στιγμή που άλλα πιστεύει τη μία μέρα άλλα την άλλη.
Στην πρώτη δήλωση του σαν πρωθυπουργός είπε πως «Δεν είμαι πολιτικός αλλά έχω αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στην άσκηση οικονομικής πολιτικής τόσο στην Ελλάδα τόσο και στην Ευρώπη.»
Κρατάμε τρεις λέξεις: πολιτικός, οικονομία, Ευρώπη.
Πολιτικός: Κανένας δεν ήθελε πολιτικό και αυτό φάνηκε μετά την ανακοίνωση του Πετσάλνικου. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος έπαθε νευρικό κλονισμό, απαιτώντας να μπει ένα μη πολιτικό πρόσωπο που θα επιδείξει την ανάλογη σοβαρότητα. Το ίδιο το πολιτικό σύστημα αναίρεσε τον εαυτό του λέγοντας στην ουσία το εξής: «να βρεθεί ένας σοβαρός άνθρωπος να κάνει τη δουλειά.» Απορώ πως θα μας πείσουν ότι είναι σοβαροί στις εκλογές που έρχονται.
Οικονομία: Ο Παπαδήμος είναι οικονομολόγος και τραπεζίτης, άρα ξέρει τη δουλειά. Μιλάει στη γλώσσα των τραπεζιτών και μπορεί να συνεννοηθεί μαζί τους. Ενδεχομένως να είναι πιο δημιουργικός. Τα ζητήματα είναι δύο: πώς θα συνεργαστεί με τον Βενιζέλο ο οποίος αυτή τη στιγμή το μόνο που τον νοιάζει είναι να ηγηθεί του ΠΑ.ΣΟ.Κ στις επόμενες εκλογές και δεν ξέρω πόση όρεξη θα έχει να στηρίξει τον Πρωθυπουργό που διόρισαν οι δύο αντίπαλοι του: ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς. Το δεύτερο ζήτημα είναι το αν θα καταφέρει να μας πείσει να ακολουθήσουμε το δύσκολο οικονομικό πρόγραμμα που επιφέρει η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου: θα πετύχει το πείραμα του να βάλεις έναν καθαρόαιμο τεχνοκράτη στην κορυφή της κυβέρνησης και όχι να τον υπουργοποιήσεις απλά;
Ευρώπη: Υποτίθεται πως ο Παπαδήμος έχει την ικανότητα και το απαραίτητο βάρος να διαπραγματευτεί με τους ξένους. Από την άλλη, όμως, κανείς δεν ξέρει αν έχει περισσέψει καθόλου βάρος στους ξένους...
σχόλια