"Ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας είναι πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή, ικανή να αποτελέσει καταφύγιο για την προστασία και διατήρηση της χλωρίδας και πανίδας της Ν Ελλάδας. Η χλωρίδα της Πάρνηθας είναι από τις πλουσιότερες στην Ελλάδα, καθώς έχουν καταγραφεί 818 είδη φυτών, ορισμένα από τα οποία είναι ενδημικά ή απειλούμενα με εξαφάνιση. Η πανίδα της περιοχής περιλαμβάνει πολλά είδη που προστατεύονται νομικά, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Είναι ενδεικτικό ότι η περιοχή είναι η μόνη της Ν Ελλάδας όπου επιβιώνει το ελάφι Cervus elaphus. Η γειτνίαση της Πάρνηθας με την Αθήνα, σε συνδυασμό με τη μεγάλη αισθητική και οικολογική αξία της, συνηγορούν στη σπουδαιότητα της περιοχής αυτής."
Αυτά, μεταξύ άλλων, γράφει η ιστοσελίδα του ΕΟΤ για τον Εθνικό Δρυμό. Τι θα έχουν πια να πουν για το βουνό που μετατράπηκε σε κρανίου τόπο;
Ο πυρήνας του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας κατελάμβανε έκταση 38.000 στρεμμάτων περίπου. Τα 25.000 κάηκαν.
Πολλά από τα θηλαστικά, ερπετά, αμφίβια και πτηνά που ζούσαν εκεί ανήκαν σε αυστηρά προστατευόμενα είδη ή ήδη που τελούν υπό εξαφάνιση. Ο Δρυμός ήταν ο βασικός βιότοπος των κόκκινων ελαφιών (Cervus elaphus), τα οποία μαζί με τα λίγα ελάφια που ζουν στη Ροδόπη, συγκροτούσαν τους μοναδικούς πληθυσμούς του είδους αυτού στην Ελλάδα. Ο πληθυσμός τους αποδεκατίστηκε. Ειρωνικά, η ενότητα του επίσημου δικτυακού τόπου του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας για το κόκκινο ελάφι είναι υπό κατασκευή. Πλεόν, δεν χρειάζεται καν να ολοκληρωθεί.
Το ελατοδάσος της Πάρνηθας με την περίφημη, ενδημική στην Ελλάδα, μαύρη κεφαλληνιακή ελάτη, αποτεφρώθηκε. Σύμφωνα με τους δασολόγους, η αποκατάστασή του είναι ιδιαίτερα δύσκολη λόγω του βραχώδους εδάφους και απαιτεί την προηγούμενη φύτευση άλλου τύπου δέντρων ώστε να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες που χρειάζονται τα νεαρά έλατα για να μεγαλώσουν. "Η εμπειρία της Πεντέλης μας έδειξε ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον δέκα χρόνια, χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα νέο δάσος και αυτό μόνο με πεύκα", λέει ο περιβαλλοντολόγος κ. Φίλιππος Κυρκίτσος στα Νέα. Η αποκατάσταση του ελατοδάσους απαιτεί πάνω από 100 χρόνια.
Λαμβάνοντας υπόψη την ανεπάρκεια του κράτους, την εξωφρενική διαφθορά της υπηρεσίας της Πολεοδομίας και τη γνωστή ανάμειξη μεγάλων συμφερόντων (ιδιωτικών και πολιτικών) στο θέμα της οικοπεδοποίησης των δασικών εκτάσεων (γιατί, άραγε, δεν έχουν ξεκινήσει τους δασικούς χάρτες - το λιγότερο δαπανηρό στέλεχος του Κτηματολογίου;), αλλά και παραδείγματα, όπως αυτό της Πεντέλης, όπου πολλές από τις κατά καιρούς αναδασώσεις κάηκαν κι αυτές από επόμενες πυρκαγιές, δίκαια μπορούμε να θεωρήσουμε ότι τόσο μεγαλόπνοα σχέδια αποκλείεται να ευδοκιμήσουν.
Σχετικά με την προαναφερόμενη περίπτωση της Πεντέλης, ένα άρθρο του Χρήστου Μανωλά στην εφημερίδα Τα Νέα αναφέρει ότι:
"ένα ερευνητικό πρόγραμμα, που ξεκίνησε το 1996 - έναν χρόνο μετά την πρώτη από τις μεγάλες φωτιές στην Πεντέλη - και ολοκληρώθηκε πρόσφατα, απέδειξε συστηματικά αυτό που βλέπει κανείς με γυμνό μάτι: το πώς άλλαξε η χρήση της γης στο αττικό βουνό, το πώς το δάσος και οι καλλιεργούμενες εκτάσεις έδωσαν τη θέση τους σε οικιστικά συγκροτήματα και το πώς τα σπίτια αυτά βρίσκονται ακριβώς γύρω από τις περιοχές όπου, από το 1975 μέχρι το 1995, εντοπίζονται οι εστίες των πυρκαγιών.
Σε άλλη έρευνα του Πανεπιστημίου Πειραιά, αποδεικνύεται πως το δάσος της Πεντέλης υποβαθμίστηκε όχι τόσο από την πυρκαγιά του 1995 όσο από το γεγονός ότι ακολούθησε η μεγάλη φωτιά του 1998, που έπληξε ακριβώς την ίδια περιοχή. “Πολλά είδη της προϋπάρχουσας χλωρίδας δεν μπορούν πια να αναγεννηθούν (όπως για παράδειγμα τα πεύκα, επειδή όταν ξανακάηκαν ήταν μόλις 3 ετών), άρα αλλάζει η φυσιογνωμία της περιοχής και ταυτόχρονα περιορίζεται η κάλυψη του εδάφους από τα φυτά, τα οποία σταθεροποιούν το χώμα και έτσι προκαλείται διάβρωση”, εξηγούν οι γεωπόνοι."
Δεν θα αναφερθώ στην εκδίκηση της φύσης για την καταστροφή του τελευταίου πνεύμονα πρασίνου ενός πολυτραγουδισμένου από την αρχαιότητα για το φυσικό του κάλλος νομού: στις αλλαγές στο μικρο-κλίμα της Αττικής, την άνοδο της μέσης θερμοκρασίας, την αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και τις πλημμύρες που θα ξαναχτυπήσουν ανελέητες όσο ποτέ με τις πρώτες βροχές. Όλα αυτά τα γνωρίζουμε - μας τα εξήγησαν και παλιότερα όταν κατακάηκε το Πεντελικό βουνό.
Για την ιστορία όμως, θα ήθελα να παραθέσω ορισμένες πληροφορίες που μου έκαναν εντύπωση (αν και όφειλα να τις γνωρίζω έχοντας μεγαλώσει εκεί) σχετικά με την περιοχή της Πεντέλης και που αναδεικνύουν το μεγαλείο της κυβερνητικής αδιαφορίας (και δεν εννοώ μόνο της σημερινής κυβέρνησης) σε τέτοιο βαθμό ώστε να φτάνεις στο σημείο να πιστέψεις ότι πρόκειται περί οργανωμένου "master plan"!
- Στην Πεντέλη κατορθώθηκε να είναι εντός Σχεδίου οι πλαγιές και τα λυκορέματά της γιατί ανήκαν σε κάποιο οικοπεδικό ή οικοδομικό Συνεταιρισμό και να είναι εκτός Σχεδίου οι πατροπαράδοτοι οικισμοί και οι κεντρικές της πλατείες.
- Όπως αναφέρει το Έθνος:
Οι δράσεις πυροπροστασίας από το κράτος είναι ανύπαρκτες και ο σχεδιασμός πρόληψης του Συνδέσμου Αντιπυρικής Προστασίας Πεντελικού (ΣΠΑΠ), υλοποιείται προς το παρόν με εθελοντές, οι οποίοι κατά την καλοκαιρινή περίοδο εγκαταλείπουν ακόμη και τις δουλειές τους για να φυλάνε, για παράδειγμα, "σκοπιά" στα διάφορα παρατηρητήρια. - Tο αρμόδιο πυροσβεστικό τμήμα για την Πεντέλη είναι στους Αμπελοκήπους και στην πυρκαγιά που ξέσπασε στις 12 Μαϊου στον Κοκκιναρά Πεντέλης, όπου μέσα σε 2 ώρες κάηκαν 35 στρέμματα πευκοδάσους, οι πυροσβέστες όταν έφτασαν δεν γνώριζαν τους δρόμους...
- Το Πεντελικό δεν έχει πυροσβεστικό σταθμό κι ας έχει καεί από το 1981 οχτώ φορές.
- Ο ΣΠΑΠ που έχει ευθύνη από την Αρτέμιδα μέχρι το Κρυονέρι έως τώρα έχει λάβει μόνο 200.000 ευρώ για την προετοιμασία των δασών τη φετινή περίοδο πυροπροστασίας - πυρασφάλειας.
- Επιπροσθέτως από πλευράς υπουργείου Εσωτερικών υπάρχει μια άνιση κατανομή των κονδυλίων στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για το πρόγραμμα πολιτικής προστασίας - πυροπροστασίας του 2007. Για παράδειγμα, φέτος ο Δήμος Νέας Πεντέλης έλαβε για την πολιτική προστασία 17.000 ευρώ και το Γαλάτσι 35.000 ευρώ. Δηλαδή η Νέα Πεντέλη που έχει στην επικράτειά της διπλάσιο δάσος σε σχέση με το Γαλάτσι πήρε λιγότερα χρήματα.
- Κάθε φορά που πραγματοποιούνται δενδροφυτεύσεις στην Πεντέλη το ίδιο βράδυ κάποιοι ξεριζώνουν τα δεντράκια!
Οι κάτοικοι δεν είναι αμέτοχοι και θα ήθελα να αναφέρω δυο παραδείγματα που έχω βιώσει η ίδια:
- Τα περισσότερα σπίτια που χτίζονται σήμερα στην Πεντέλη δεν διατηρούν ούτε ένα πεύκο, παρά του ότι ο νόμος ορίζει τη διατήρηση συγκεκριμένου αριθμού τους σε περίπτωση δόμησης. Αντιθέτως, με την αιτιολογία ότι τα οικόπεδα είναι μικρά, τα κτίρια καταλαμβάνουν όλη την έκταση και αντί για κήπο έχουν τσιμεντένιες ζαρντινιέρες με λουλούδια.
Έχω δει τον πατέρα μου καθισμένο στο πεζοδρόμιο να κλαίει σαν μικρό παιδί όταν στο γεμάτο πεύκα οικόπεδο κάτω από το σπίτι μας έκοψαν όλα τα δέντρα - μαζί μ' ένα τεράστιο πεύκο που έριχνε όλα του τα κλαδιά πάνω από τον κήπο μας χαρίζοντάς μας πρόθυμα τη σκιά του και δεν ενοχλούσε σε τίποτα την οικοδομή μιας και ο κορμός του ήταν κολλημένος στη διαχωριστική μάντρα.
Αν και αυτό το πεύκο, όπως και αρκετά άλλα στο οικόπεδο, ήταν σημειωμένα από την πολεοδομία ως "διατηρητέα", αυτοί τα αποδεκάτισαν όλα - και τα έντεκα.
Μόλις δε αναφέρθηκε το θέμα της μήνυσης, ο ιδιοκτήτης άρχισε να κλαψουρίζει λέγοντας ότι τον έπιασε η καρδιά του και ότι είναι "τραπεζικός υπάλληλος που είπε κι αυτός να φτιάξει ένα σπίτι για τις κόρες του" και δεσμεύτηκε να φυτέψει άλλα δεντράκια (κάτι ψωραλέα φύτεψε τελικά κι αυτά μόνο κατά μήκος της μάντρας, όλο το άλλο έγινε τσιμέντο). Αποδείχτηκε ότι ο τύπος δεν ήθελε το σπίτι για τις κόρες του, αλλά έφτιαξε δυο μεζονέτες και τις πούλησε. Προφανώς σε κάποιους από αυτούς τους τύπους που αποφασίζουν να "αναβαθμιστούν" από το τσιμέντο του κέντρου, στο τσιμέντο των βορείων προαστίων - διότι αν ήθελαν να ζήσουν "μες στο πράσινο" θα διατηρούσαν όσα περισσότερα πεύκα μπορούσαν και θα έφτιαχναν κήπους και όχι ζαρντινιέρες. - Στις μεγάλες φωτιές του 98, όταν άλλοι κάτοικοι τρέχαμε για να βοηθήσουμε όπως μπορούμε τα συνεργεία πυρόσβεσης και τους εθελοντές, ένας άλλος γείτονάς μας αποφάσισε ότι για να μην καεί το βιος του θα έπρεπε να κόψει όλα τα δέντρα που γειτνίαζαν μ' αυτό. Κάλεσε λοιπόν το συνεργείο της ΔΕΗ για να κόψει ένα πεύκο που βρισκόταν στον δρόμο έξω από το σπίτι του, ενώ στη συνέχεια τον βρήκαμε στον κήπο μας σκαρφαλωμένο σε μια σκάλα να πριονίζει τα κλαδιά ενός πεύκου που ακουμπούσαν στο μπαλκόνι του.
Κρίνοντας από αυτές και άλλες δικές μου εμπειρίες, αλλά και από όσα παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες στην τηλεόραση, μου δίνεται η εντύπωση οι άνθρωποι -στην πλειονότητά τους, και ελπίζω να κάνω λάθος- δεν πονάνε για την καταστροφή του δάσους. Κλαίνε μόνο για τις περιουσίες τους και, στην περίπτωση του Λεκανοπεδίου ειδικότερα, οι λόγοι που τους ωθούν να αποκτήσουν ένα σπίτι σ' αυτές τις περιοχές περισσότερο έχουν να κάνουν με μια μικροαστική αντίληψη περί "καλών περιοχών", παρά με μια ειλικρινή αγάπη για τη φύση.
Τα δάση μας καίγονται για να γίνουν οικισμοί κατά τον ίδιο τρόπο που οι παραλίες μας μετατρέπονται σε χωράφια από ξαπλώστρες (Christo's Beach, Takis Beach και τα τοιαύτα) για να κονομήσουν διάφορα λαμόγια ή σε ιδιωτικά τσιφλίκια ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, τα πάρκα μας και τα πεζοδρόμια σε αποχωρητήρια σκύλων και τα νεοκλασικά μας κτίρια σε εμπορικά κέντρα και σούπερ μάρκετ.
Οι περισσότεροι Έλληνες στερούνται οποιασδήποτε συλλογικής συνείδησης: κοινωνικής, πολιτικής ή οικολογικής. Αν ήταν δυνατόν, θα έβγαζαν τον κώλο τους απ' το παράθυρο για να χέσουν στο σπίτι του δίπλα ώστε να κρατήσουν καθαρή τη λεκάνη τους. Δεν μας κυβερνάει η Νέα Δημοκρατία, δεν μας κυβέρνησε ποτέ το ΠΑΣΟΚ. Αυτό που μας κυβερνάει είναι το ίδιον συμφέρον.
Ό,τι συνοψίζει την αίσθησή μου για την Ελλάδα του σήμερα είναι οι στίχοι του Μίλτου Πασχαλίδη:
"Δεν είναι εδώ Βαλκάνια - σου το 'πα. Εδώ είναι παίξε, γέλασε και σώπα."
σχόλια