Με μοναδικό τρόπο χρησιμοποιεί ο Λάνθιμος τον χορό δημιουργώντας κάποιες από τις πιο έντονες σκηνές των ταινιών του. Ο χορός της μεγάλης κόρης στον Κυνόδοντα, ο σόλο χορός στο δάσος στον Αστακό ή ο χορός του πατέρα στην ταινία Άλπεις είναι κάποιες χαρακτηριστικές σκηνές από τα έργα του. Η κίνηση και όχι τόσο ο διάλογος κυριαρχεί στις ταινίες του Λάνθιμου και λειτουργεί σαν ένα βασικό μέσο για την έκφραση των αναζητήσεών του.
Όπως ο ίδιος δηλώνει προτιμάει να δουλεύει με το σώμα και την κίνηση μέσα στην οποία ενυπάρχουν φιλοσοφικά ερωτήματα που αφορούν τον εαυτό, τον άλλο, και το κοινωνικό πλαίσιο. Ο χορός λειτουργεί σαν μια μεταφορά για τις ανθρώπινες σχέσεις. Μπορεί να εκφράζει την ανάγκη για απελευθέρωση από τον κοινωνικό έλεγχο, την επανάσταση, την απομόνωση ενώ από την άλλη μπορεί να λειτουργεί σαν μέσο για κοινωνική αποδοχή και να επιδιώκει το ανήκειν.
