UPDATE: H προβολή της ταινίας έχει λήξει!
Γράφει ο Νικόλας Σεβαστάκης
Μάνα και μικρό κορίτσι. Λιτά πλάνα, το πρόσωπο της γυναίκας σοβαρό, κουρασμένο. Μπανιάρισμα, χτένισμα του παιδιού. Έξοδος. Με ποιο προορισμό; Η καθημερινότητα αφήνεται να μιλήσει, χωρίς τη φλύαρη αφήγηση που σπεύδει να εξηγήσει όλες τις κινήσεις της.
Τα βλέμματα. Το βλέμμα μες στον ηλεκτρικό, ένα χαμόγελο- και γύρω τα σχήματα των κτιρίων της πόλης, αδιάφορα για τα σχέδια και τις μέριμνες των ανθρώπων.
Είναι ένα οικογενειακό δράμα αυτό; Ένα ακόμα οπτικό θραύσμα της κρίσης; Δεν υπάρχουν εδώ οι πληροφορίες που θα μας λύσουν όλες αυτές τις απορίες. Όχι. Συναντούμε κυρίως σιωπές που διακόπτονται από ελάχιστα λόγια. Τις απολύτως απαραίτητες κουβέντες ανάμεσα σε μάνα και κόρη. Όλο το βάρος πέφτει στην εκφραστική των προσώπων και των νευμάτων τους.
Τι είναι μια βόλτα της μάνας με τη μικρή κόρη της; Μια κανονική τελετουργία που περιλαμβάνει απλές χειρονομίες σαν λυτρωτικές βεβαιότητες: για παράδειγμα, το παγωτό απ' το ψυγείο του περιπτέρου ή κάτι ανάλογο σε δώρο- μετρημένα, πια, πράγματα γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν. Στο βάθος όμως ελλοχεύει το απροσδόκητο και η διάλυση των σταθερών. Φαινομενικά, συντηρείται μια ρουτίνα, μια κανονικότητα. Αλλά έχει γίνει εύθραυστη και ετοιμόρροπη.
Βόλτα βεβαίως σημαίνει στροφή και «γύρα». Έτσι το θέλουν οι ιταλικές ρίζες της λέξης. Σαν να γυρίζει κανείς γύρω από τα οικεία μέρη της γειτονιάς του ή όπως όταν φεύγει πιο μακριά αλλά επιστρέφει σώος πίσω. Βόλτα είναι να στριφογυρίζεις στα γνωστά ενώ φαντάζεσαι πως παραβιάζεις τα όρια των γνωστών σου μικρόκοσμων.
Πώς τελειώνει όμως αυτή η περιπλάνηση; Η τέχνη χειρίζεται τις δικές της αλήθειες, όσο ρεαλισμό και αν επικαλείται, όση αληθοφάνεια και αν επιστρατεύει. Η Στέλλα Κυριακοπούλου είναι από τους αφηγητές της εικόνας που δεν εκβιάζουν το νόημα μιας ιστορίας αλλά πλησιάζουν προσεκτικά τα πρόσωπα, τους χώρους και την μεταξύ τους σχέση. Με διακριτικότητα.
Είναι μια ιστορία εγκατάλειψης τέκνου αυτή; Ένα θραύσμα που υποδηλώνει τη φτώχεια, τη βουβή απόγνωση, τις οριακές στιγμές που έζησαν πολλοί άνθρωποι τα τελευταία χρόνια; Ενδεχομένως. Η ιστορία, όμως, παραμένει ανοιχτή σε περισσότερες από μία αναγνώσεις. Σκοτάδι και φως εναλλάσσονται, συνυπάρχουν, εισχωρώντας το ένα μέσα στο άλλο. Τρυφερότητα και ερημία μοιράζονται από κοινού τις ζωές των ανθρώπων που συνεχίζουν μια δουλειά, μια βόλτα, ένα οδοιπορικό με πολλές απώλειες.
Αυτή η αίσθηση της απώλειας είναι το φιλμ του καιρού μας.
i. Ο Νικόλας Σεβαστάκης γεννήθηκε στο Καρλόβασι Σάμου το 1964. Έχει δημοσιεύσει ποίηση, δοκίμια και δυο συλλογές διηγημάτων. Κατά καιρούς ασχολήθηκε με τη μετάφραση ενώ συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά γράφοντας επιφυλλίδες και κριτικές βιβλίου. Από το 2006 ζει στη Θεσσαλονίκη και είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.
Λίγα λόγια για την σκηνοθέτιδα της ταινίας:
H Στέλλα Κυριακοπούλου γεννήθηκε το 1983 στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε Γλυπτική στο Swarthmore College (Η.Π.Α) και στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και έκανε το μεταπτυχιακό της στον κινηματογράφο στο New York University.
Η «Βόλτα» ήταν η πτυχιακή ταίνια της Στέλλας Κυριακοπούλου για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του NYU. Έκανε ελληνική πρεμιέρα στο Φεστιβαλ Δράμας του και παγκόσμια πρεμιέρα στο Sundance Film Festival. Έχει ταξιδέψει σε πάνω απο 100 φεστιβάλ παγκοσμίως και βραβευτεί. Τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου το 2015.
________
Συντονιστείτε στο LIFO.gr για να παρακολουθήσετε μια επιλογή από τις καλύτερες ταινίες μικρού μήκους Ελλήνων δημιουργών των τελευταίων ετών. Οι ταινίες προβλήθηκαν μόνο σε ελληνικά και ξένα φεστιβάλ και δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στο διαδίκτυο. Την επιλογή έχει κάνει ο Βασίλης Κεκάτος, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του SeaNema open Air Film Festival.
