«Φρικτά» αναφωνεί ο Willy Chavarria, μιλώντας για τη βιομηχανία της μόδας, τα δικαιώματα των διασημοτήτων, τον σύγχρονο καπιταλισμό, την τωρινή του κατάσταση. Είναι Πέμπτη πρωί στη γειτονιά Greenpoint του Μπρούκλιν και ο σχεδιαστής βάζει τις τελευταίες πινελιές στη συλλογή του με ανδρικά ρούχα για το φθινόπωρο 2024. Τα τελευταία χρόνια αυτήν τη συλλογή έχουν υιοθετήσει αρκετοί άνθρωποι που δεν αυτοπροσδιορίζονται ως άνδρες.
«Εξακολουθoύν να είναι ανδρικά ρούχα, γλυκιά μου», λέει.
Φρικτά είναι και όσα αξιώνει ένας δημοφιλής ποπ σταρ προκειμένου να παρευρεθεί στην επίδειξη του Chavarria την Παρασκευή και σε ένα πλούσιο δείπνο που θα ακολουθήσει στο Jean's. Φρικτές είναι και οι ενώσεις της βιομηχανίας που μοιράζουν βραβεία σε μειονοτικούς σχεδιαστές, ενώ ταυτόχρονα εμποδίζουν τη χρηματοδότηση που είναι απαραίτητη για τη δημιουργία μιας μακροπρόθεσμα βιώσιμης επιχείρησης. Φρικτή, επίσης, είναι η γερασμένη πια ελίτ της βιομηχανίας της αμερικανικής μόδας, η οποία, σύμφωνα με τον Chavarria, «ξεκάθαρα παραπαίει, έχει χάσει κάθε επαφή».
Η ταινία «Safe from harm», η οποία γυρίστηκε μέσα σε δέκα ημέρες, στη γειτονιά Ridgewood του Κουίνς, άνοιξε το ντεφιλέ του Chavarria το βράδυ της Παρασκευής.
Για περίπου δύο λεπτά η κατάσταση ήταν ανυπόφορη, όταν ξαφνικά ο απρόβλεπτος 56χρονος σχεδιαστής άλλαξε διάθεση. «Ακόμα και όταν νομίζω ότι μου έχει περάσει, το πάθος ξανάρχεται». Αυτό είναι ανακουφιστικό, δεδομένου ότι ο Willy Chavarria είναι από τα πλέον προικισμένα (και, τα τελευταία χρόνια, διακεκριμένα) ταλέντα της αμερικανικής μόδας, και όχι μόνο· στις επιδείξεις του και στο εργαστήριό του υπερασπίζεται εδώ και καιρό μια διαφορετικότητα που συνήθως συναντά κανείς στις μεγάλες εταιρείες με τρόπο μάλλον διεκπεραιωτικό και συμβολικό, στην τελευταία του συλλογή από σούπερ κομψά και εκπληκτικά (άκρως εμπορικά) κοστούμια και παντελόνια η έμπνευση ήταν εμφανέστατα ένα «συνονθύλευμα από τα vibes της δεκαετίας του '80 του Claude Montana, τα βρετανικά τουίντ, τα παντελόνια που κόβουν τη μέση, πολύ μεξικάνικη ραπτική του 1930 και κάτι ανάλαφρο».
Τα κοψίματα είναι γενικά πιο λιτά απ' ό,τι τα τελευταία χρόνια, επειδή, όπως λέει και ο ίδιος, «όλοι τώρα αντιγράφουν τα oversize παντελόνια μου».
Επίσης, ο σχεδιαστής γύρισε ταινία.
Η ταινία «Safe from harm», η οποία γυρίστηκε μέσα σε δέκα ημέρες στη γειτονιά Ridgewood του Κουίνς, και έχει πλούσια, κορεσμένα χρώματα, άνοιξε το ντεφιλέ του Chavarria το βράδυ της Παρασκευής· ακολούθησε μια κατά τα άλλα παραδοσιακή επίδειξη με 36 looks που επιμελήθηκε ο σούπερ σταρ στυλίστας Carlos Nazario και φόρεσαν αληθινά μοντέλα.
«Μιλάει για την αγάπη και την προστασία και αφορά οποιονδήποτε έχει νιώσει ποτέ τον πόνο του να βρίσκεσαι στο περιθώριο», εξηγεί ο Chavarria, του οποίου ο πατέρας είναι Μεξικανός μετανάστης και η μητέρα του λευκή. Μεγάλωσε στα αγροκτήματα της Κεντρικής Κοιλάδας της Καλιφόρνιας. Αυτά είναι τα θεμέλια της ταυτότητας και του στυλ του.
«Πλέον βρισκόμαστε σε μια κατάσταση διχόνοιας και θλίψης εξαιτίας αυτών που συμβαίνουν στην Ουκρανία και στη Γάζα, ή εξαιτίας των αδιανόητων εκλογών», λέει ο σχεδιαστής, χρησιμοποιώντας πιο αιχμηρή γλώσσα. «Το ζούμε όλοι και δεν θα ήταν σωστό να το αγνοήσω».
Έτσι, η χωρίς πλοκή και συνάμα άκρως μελοδραματική 11λεπτη μικρού μήκους ταινία στην οποία συμετέχει μια ομάδα από σούπερ-μόντελ όπως η Paloma Elsesser, η Hiandra Martinez, το ακτιβιστ@ για την τρανς ορατότητα Kai-Isaiah Jamal και ο Ιταλός τραγουδιστής-τραγουδοποιός Mahmood, θα ρίξει την αυλαία στην Εβδομάδα Μόδας θέτοντας σύγχρονους προβληματισμούς.
Αυτό από μόνο του είναι ένα ευπρόσδεκτο, αν και νηφάλιο εναρκτήριο λάκτισμα σε μια παρέλαση συλλογών μόδας που, αν παραμερίσουμε τους θεατρινισμούς που είδαμε στο επίσημο γκαλά του KidSuper το βράδυ του Σαββάτου ή το teaser της σχεδιάστριας Elena Velez που άνοιξε συζήτηση για ένα προπολεμικό θέμα, φαίνεται απίθανο να αποκαταστήσει την πρωτοκαθεδρία της Νέας Υόρκης στην παγκόσμια μόδα.
«Δεν είναι σωστό να είσαι μέρος του συστήματος, να διατηρείς μια φίρμα και να χτίζεις μια επιχείρηση που βγάζει αρκετά χρήματα για να θρέψει εσένα και την ομάδα σου», δηλώνει ο Chavarria. «Είναι παρανοϊκό όλο αυτό, θέλω να τα παρατήσω. Γιατί να προσπαθώ να αποδείξω ποιος είμαι σ' έμένα τον ίδιο;».
Η ερώτηση είναι ρητορική και θα μπορούσε εύκολα να απαντηθεί από οποιονδήποτε συνειδητοποιημένο outsider. Τι καλύτερο από την αυτοπεποίθηση για να τα βάλεις με μια κουλτούρα που έχει σκοπό να σε σπρώξει στο περιθώριο;
Η «αιώνια αυτοπεποίθηση» είναι που τον κρατάει σε εγρήγορση, καταλήγει ο Chavarria, και «ο πολύς καφές».
