Οι Νεοϋρκέζοι σκηνοθέτες Thomas Gibbons και Michael Scanlon καταγράφουν έναν σχολικό χορό σ' αυτό το παιχνιδιάρικο και κινηματογραφικό πορτρέτο της αμερικάνικης νεολαίας. Εδώ μας μιλούν για την ταινία τους:
«Αυτή είναι μια ξεχωριστή απεικόνιση της αμερικανικής νοσταλγίας, μια γιορτή του μεταβαλλόμενου κόσμου γενικότερα, εμπνευσμένη από την σκηνή της βρετανικής αλλά και soul μουσικής της εργατικής τάξης, από τον γλύπτη και ζωγράφο Robert Longo, τον David Byrne, την ιαπωνική λαϊκή μουσική του '80 και από ένα όνειρο για τρεις ομοφυλόφιλους σπασίκλες που χορεύουν μέσα στο γήπεδο μπάσκετ ενός σχολείου.
»Στην ταινία, το γυμναστήριο - που κάποτε αντιπροσώπευε τον χώρο μιας συγκεκριμένης κατηγορίας αρρενωπότητας και αθλητισμού - έχει αποκατασταθεί ως χώρος χωρίς αποκλεισμούς. Οι αθλητές είναι απλώς διακοσμητικοί, ενώ τα φρικιά και οι σπασίκλες προβάλλονται ως αληθινοί ήρωες. Μεγαλώνοντας και οι δυο σαν απομονωμένα παιδιά, η μουσική και ο χορός ήταν οι τακτικές επιβίωσής μας σε ανεπιθύμητους χώρους».
