Μία πλούσια Ιταλίδα βρίσκει το αντικείμενο του πόθου της στη μορφή μιας μυστηριώδους ξανθιάς επισκέπτριας, σε μία σκηνή από την ερωτική ταινία The Lickerish Quartet (1970) του Radley Metzger που προβάλλεται για πρώτη φορά . Ο Metzger δημιούργησε ταινίες R-rated (ταινίες στις οποίες κρίνεται απαραίτητη η γονική άδεια) και το Lickerish σηματοδότησε τη καλύτερή του απόδοσή στη συγχώνευση του ερωτικού με τον εξευρωπαϊσμένο τρόπο αφήγησης. Με τη μουσική επένδυση του Stelvio Cipriani, κάποια γυρίσματα έγιναν στα στούντιο της Cinecitta και κάποια άλλα σε μία περιοχή που λεγόταν Balsorano στα βουνά Abruzzi.
«Υπέροχο! Ώριμο, με απίθανο χρώμα, σκηνικά και κίνηση» έγραψαν οι New York Times για την ταινία, ενώ ο Andy Warhol τη χαρακτήρισε «ένα εξωπραγματικά διεστραμμένο αριστούργημα». Η Silvana Venturelli έχει το πρωταγωνιστικό ρόλο ως «το Κορίτσι», μια γυναίκα «φαντασίωση» για μια πλούσια ιταλική οικογένεια: οι δύο σύζυγοι (στους ρόλους ο Frank Wolff και η Erika Remberg) και ο έφηβος γιός τους (Paolo Turco). Σε αυτή την εναλλακτική εκδοχή της ατμοσφαιρικής κορύφωσης της ταινίας, ο Metzger πέτυχε το στόχο του στη κινηματογράφηση. «Οι ταινίες που είχα κάνει μέχρι τώρα είχαν πάει πολύ καλά, έτσι ξαφνικά μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα. Δεν χρειαζόταν να προσπαθήσω και να πείσω κανέναν ότι ήταν καλή ιδέα. Πάντα ήθελα να κάνω μια ταινία για ανθρώπους που παρακολουθούν ταινίες».
Ο ογδοντατετράχρονος cult σκηνοθέτης μιλάει για τα μυστικά του να κινηματογραφείς μια αισθησιακή γιορτή σε ένα μικρό ιταλικό χωριό.
—Πως ήταν η κινηματογράφηση του Lickerish;
Radley Metzger: Ήταν πολύ έντονη, δεν υπήρχε κάτι να σου αποσπά τη προσοχή γιατί τα γυρίσματα γινόταν σε μία πολύ μικρή πόλη. Η γειτονική πόλη λεγόταν Sora, εκεί γεννήθηκε ο Vittorio De Sica. Ο πρωταγωνιστής Frank Wolff ήταν ένας πολύ ωραίος τύπος γεμάτος ζωντάνια και τα απογευματινά γεύματα ήταν πολύ χαρούμενα. Σκηνοθετήσαμε ένα καρναβάλι όπου ήρθαν και οι ντόπιοι και πήραν μέρος στη ταινία.
—Πως ο Andy Warhol ανακάλυψε τη ταινία;
RM: Υπάρχει μία φωτογραφία που είμαστε οι δυο μας. Ήταν μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς μου και όποτε είχαμε πρεμιέρα πάντα ερχόταν. Έκανε μία υπέροχη δήλωση στη πρεμιέρα του The Lickerish Quartet που χρησιμοποιήθηκε πολύ από τα μέσα ενημέρωσης. Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους του γιατί από τη μία τα σχόλια του ήταν πολύ κολακευτικά αλλά ήταν ταυτόχρονα βοήθησαν τη ταινία εμπορικά.
—Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60 μέχρι και τις αρχές του 70 είχατε την αίσθηση πως ήσασταν σε ένα κύμα ερωτισμού και συγχώνευσης πολιτισμών;
Νομίζω πως ήταν κομμάτι μιας γενικότερης πολιτισμικής αλλαγής που συνέβαινε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Υπήρχαν πολλές επιρροές που επέτρεψαν να χαλαρώσουν οι νόμοι της λογοκρισίας. Ένας απ' αυτούς ήταν το Playboy γιατί οι άνθρωποι πάντα μιλούσαν για τα πρότυπα της κοινότητας και κοινότητα θα μπορούσε να θεωρηθεί και ένα μικρό χωριό. Όταν κυκλοφόρησε το Playboy κοινότητα έγινε ολόκληρη η χώρα οπότε ήταν πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί ένα πρότυπο σε κάθε συγκεκριμένη πόλη ή χωριό ή πολιτεία.
—Πως ξεκίνησατε στο χώρο του κινηματογράφου;
Ξεκίνησα κάνοντας μοντάζ, ήταν το μόνο πεδίο που υπήρχε επαγγελματική απασχόληση γιατί δεν είχαν δημιουργηθεί ακόμα άλλου τέτοιου είδους υποδομές, τότε στη Νέα Υόρκη. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί βρέθηκα στη Janus films τη σημερινή Criterion. Έκανα μοντάζ σε trailers του Ingmar Bergman και του Francois Truffaut. Να κρατάς στα χέρια σου φιλμ από αυτές τις μεγάλες ιδιοφυΐες ήταν σαν να πηγαίνεις σχολείο- ήταν μία εκπαίδευση εξ επαφής.
