Φόρος τιμής στον πατέρα τους που έφυγε από τη ζωή πριν από είκοσι χρόνια, όταν ο σκηνοθέτης Ντόμιν Χάουγκε και η αδελφή του, συνσεναριογράφος Γουέντι, ήταν ακόμη έφηβοι, η Σπίθα στη σάλασσα αποτελεί το ψυχογράφημα ενός 12χρονου κοριτσιού που του στερεί απότομα τον πατέρα η θάλασσα, την οποία, όπως βλέπουμε από το ειδυλλιακό μοντάζ της αρχικής σεκάνς, λάτρευαν και οι δύο. Μετά τη βίαιη στέρηση της αθωότητας του μοναδικού εξιδανικευμένου παιδότοπου, η Λίνα βυθίζεται στη μοναξιά και στη δυσπιστία, δημιουργώντας μια εναλλακτική πραγματικότητα στο υδάτινο τοπίο που κάποτε αντιπροσώπευε κάτι τελείως διαφορετικό. Το τέρας που φαντάζεται και σωματοποιεί είναι η δραματική διαφυγή μιας ενδιαφέρουσας ταινίας με θέμα την άρνηση και την απώλεια, κρατώντας τις λεπτές ισορροπίες των χαρακτήρων, ωστόσο όχι σε όλη της τη διάρκεια.