OTAN ME ΣΚΟΥΝΤΗΞΕΣ ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ, στην αρχή νόμιζα ότι ήταν η σειρά μου να φτιάξω καφέ και να βγάλω έξω τις γάτες. Αλλά δεν σηκώθηκα ζωηρά γι' αυτό, ούτε γιατί είχε ψιλοχαράξει, αντίθετα τινάχτηκα από το κρεβάτι (μετά από αυτόν τον πολύωρο ληθαργικό ύπνο της μονότονης ζωής που σου επιβάλλει ο κατ' οίκον περιορισμός για τον κορωνοϊό ‒ ή μήπως δεν είναι μόνο αυτό που κάνει τη ζωή μας μονότονη;) γιατί ήθελα να κρατήσω το τελευταίο όνειρο ζωντανό, να το εγκλωβίσω με την έγερση, να το καταχωρίσω στον νου της εγρήγορσης, κάπου να το σημειώσω, να το θυμηθώ για να το αναλύσω όταν θα σ' το συζητούσα με την κούπα του καφέ στο χέρι.
Αλλά στα τρία μέτρα του διαδρόμου προς την κουζίνα, μέσα στην απόλυτη θαλπωρή, με τις γάτες να τρίβονται στα πόδια μου και τη ζέστη από το καλοριφέρ να ξεκινάει, ένιωσα ότι δεν ήθελα να γυρίσω στο κρεβάτι, «πάω μια βόλτα» σου είπα και έβαλα το μπουφάν και τα αθλητικά μου κι ένα σκουφί.
Μου είναι αδιανόητο να κλειστώ στο σπίτι τώρα την άνοιξη και νομίζω ότι δεν είμαι η μόνη. Δεν είναι ότι θέλω να πάω σινεμά μετά τη δουλειά, ούτε θέατρο μετά το σπίτι, ούτε σε συναυλία, ούτε επίσκεψη, ούτε για καφέ ή ποτό ή φαγητό ή στα μαγαζιά για ψώνια. Δεν θέλω να φύγω από «το μέσα» να πάω σε «ένα άλλο μέσα», θέλω να βγω έξω, να πάω στην ανοιξιάτικη εξοχή. Γι' αυτό έφυγα όταν γλυκοχάραζε και μπήκα βιαστικά στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση προς την Αττική Οδό για Μαρκόπουλο και μετά για τις εξοχές του Λαυρίου.
Ήθελα να βρεθώ στη φύση, τόσο γενναιόδωρη και πλουσιοπάροχη αυτή την εποχή στην Ελλάδα, ήθελα να τσεκάρω ότι τα κρίταμα βγαίνουν ακόμα πράσινα, αλμυρά και τρυφερά, πάντα κοντά στα ίδια βραχάκια, δυο μέτρα από τον γιαλό. Να βεβαιωθώ, όταν πλησιάσω τον φοβερό απήγανο πάντα στις ίδιες πλαγιές, ότι είναι ακόμα μικρά και τρυφερά τα φυλλαράκια του και να κόψω αυστηρά και μόνο δύο για τη μακαρονάδα με σάλτσα ντομάτα. Να χαϊδέψω το στιλπνό φύλλο από τις τροφαντές μολόχες πάντα στο ίδιο άδειο οικόπεδο ‒ ντολμάδες με τα φύλλα τους, ομελέτα με τα κοτσάνια τους. Να βεβαιωθώ ότι και φέτος οι αβρωνιές βγήκαν στη μικρή ρεματιά για τη μακαρονάδα της άνοιξης με τον τρυφερό αρακά, το φρέσκο σκόρδο και τον κουκουναρόσπορο, και το χαμομηλάκι πάντα στο ίδιο λιβαδάκι για τα μάτια των μωρών και η κάππαρη στον ίδιο γκρεμό για την καππαροσαλάτα και τη χωριάτικη. Ότι άνθισε η κουφοξυλιά, ο σαμπούκος, στη σιδεριά του γείτονα για τις τηγανίτες σου. Η μπουράντζα σχεδόν πάντα δίπλα στις άγριες βιολέτες για τις σούπες με αγγούρι και για τη μοβ ομορφιά τους σε όλες τις σαλάτες. Τα σπάνια άγρια φρέσκα σκόρδα. Τα σέσκουλα; Αχ, τρόμαξα, να τα λίγο πιο πέρα φέτος, για πίτα με το χοντρό το φύλλο, να και η φρέσκια ρίγανη κοντά στον φράχτη. Τώρα ξεκινά και το θυμάρι με τα ροζ του λουλουδάκια στις κουίντες της αμμουδιάς για τα μπριζολάκια σου. Οι κίτρινες μαργαρίτες λάμπουν πάλι, θέλω να μαζέψω λίγες για τη σκορδαλιά του Ευαγγελισμού.
Μόνο η φύση αγαλλιάζει την ψυχή. Το καταφύγιό μας είναι η φύση. Τα θαύματα της φύσης που συμβαίνουν μαγικά, κάθε χρόνο την ίδια εποχή, στα ίδια μέρη, τι πιο αισιόδοξο; Τι πιο σίγουρο; Τι πιο σταθερό για όποιον ζητάει σταθερές στο μόνιμο ασταθές της ζωής μας; Είδα στο όνειρό μου, νωρίς το πρωί, ότι κάτι μου έπαθες κι εσύ, αγαπημένο μου καταφύγιο, και εκεί ήταν που τινάχτηκα πάνω γιατί μέσα στο όνειρο σκεφτόμουν: «Καλά οι άνθρωποι, πόνος πολύς, σίγουρα τα πράγματα είναι δραματικά και τραγικά, αλλά για σκέψου να πάθει κάτι η φύση, σκέψου να σταματήσει να λειτουργεί έτσι αυτόματα και θαυματουργά».
Ευτυχώς που με σκούντηξες και ξύπνησα. Κι ας ήμουν σε ένα λιβάδι γεμάτο με κίτρινες μαργαρίτες.
Σκορδαλιά με κίτρινες μαργαρίτες
(από το βιβλίο «Χόρτα» της σεφ Μυρσίνης Λαμπράκη, που είναι εξαντλημένο, αλλά πρόκειται να επανακυκλοφορήσει)
2 μεγάλες πατάτες
1 φλιτζάνι τρυφερά φύλλα από κίτρινες μαργαρίτες
5-6 σκελίδες σκόρδο
1 φλιτζάνι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
6 κουταλιές της σούπας ξίδι δυνατό
Αλάτι και πιπέρι
Ελιές Καλαμών (προαιρετικά για διακόσμηση)
Βράζετε πολύ καλά τις πατάτες με τη φλούδα τους. Καθαρίζετε τα σκόρδα και τα αλέθετε σε ένα γουδί, για να λιώσουν εντελώς. Καθαρίζετε τις πατάτες και τις κόβετε σε μικρά κομμάτια. Τις τοποθετείτε μαζί με το λιωμένο σκόρδο και τις μαργαρίτες στο μπλέντερ και ρίχνετε τη μισή ποσότητα από το ελαιόλαδο και το ξίδι. Δουλεύετε για τρία λεπτά, σταματάτε, δοκιμάζετε και διορθώνετε τη γεύση με το υπόλοιπο ξίδι, ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι. Η σκορδαλιά πρέπει να έχει απαλή υφή και να μην είναι πολύ πηχτή. Σερβίρετε και γαρνίρετε με ελιές Καλαμών και μερικά πέταλα από μαργαρίτες. Για εντονότερη γεύση, προσθέστε ωμά τα φύλλα από τις μαργαρίτες.
*αντί για πατάτες, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ψωμί
