ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΕΡΑΚΗ
Πριν από 10 χρόνια ο καρδιολόγος που με παρακολουθεί -μετά από δύο ενδοπροσθέσεις- μου ζήτησε να περπατώ 5 χιλιόμετρα την ημέρα. Δεν τα κάνω κάθε μέρα, αλλά το πολεμάω πηγαίνοντας ακόμη και άσκοπες βόλτες στους πεζόδρομους του ιστορικού κι εμπορικού τριγώνου της πόλης. Η καρδιά -ως τώρα- κουτσά στραβά τα καταφέρνει, αλλά το περιβάλλον μου διαπιστώνει δυσλειτουργίες, που ίσως οφείλονται στην επανάκαμψη ενός υφέρποντος παιδικού αυτισμού. Ο κουρέας μου παρατήρησε ξαφνική αραίωση κι όταν επισκέφτηκα έναν δερματολόγο, διέγνωσε σμηγματορροϊκή δερματίτιδα στο τριχωτό της κεφαλής και περιοφθαλμική γύρω από τα μάτια μου, που βγάζουν λέπια σαν μπακαλιάρου, προφανώς από κάποιες ψυχοσωματικές διαταραχές. Σταματώ επί τόπου το ιατρικό ιστορικό μου, αλλά φοβάμαι ακόμη ότι δεν σας ενδιαφέρουν οι λακκούβες και γι αυτό ήταν απαραίτητη μια μικρή εισαγωγή για να καταλάβετε γιατί αφιερώνω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου στην καταπολέμησή τους.
Περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους και πεζόδρομους αναγκάζομαι πολύ συχνά να κατέβω στο οδόστρωμα για να προσπεράσω ένα εμπόδιο, όπως ένα αυτοκίνητο ή μια μηχανή που παρκάρουν πάνω στο ήδη στενό πεζοδρόμιο, ή ένα ψυγείο περίπτερου, ή μια λακκούβα, ή καμιά σχάρα που πήραν πρόωρα για ανακύκλωση. Άρχισα να στέλνω mail με φωτογραφίες πρώτα στην δημοτική αστυνομία και στις τεχνικές υπηρεσίες, αργότερα και με κοινοποίηση και στον δήμαρχο. Εδώ πρέπει να αναφέρω, ότι επί δημαρχίας Μπακογιάννη έλαβα και ευχαριστήριο επιστολή -μάλλον από την γραμματέα της- και έκτοτε μόνο τηλεομοιοτυπίες από υπηρεσίες που με παρέπεμπαν σε άλλες υπηρεσίες και νόμους. Ξέχασα μια αποτρεπτική επιστολή των νομικών υπηρεσιών, όταν παραπονέθηκα ότι τσάκισα το γόνατό μου σε ένα μπλόκο της δημοτικής αστυνομίας και δεν ζήτησα αποζημίωση, αλλά να με μεταφέρει ένα μηχανάκι ή Smart του δήμου στην φυσιοθεραπεία. Υπάρχει και νόμος που το απαγορεύει.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν καταργήθηκε η δημοτική αστυνομία, καλυτέρεψε λίγο όταν επανέκαμψε, στο μεταξύ όμως και λόγω κρίσης οι οδηγοί εξακολουθούσαν να ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια και τις πλατείες, μη έχοντας αρκετά χρήματα για πάρκινγκ -ούτε για τις δόσεις του τζιπ- και τελικά λόγω υπερφορολόγησης, ούτε για τις κλήσεις του δήμου. Μερικά περίπτερα έκλεισαν, άλλα ξηλώθηκαν, μόνο με την αποκατάσταση των λακκουβών δεν συμβαίνει τίποτα.
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να ντρέπομαι εγώ για τον δήμαρχο, αλλά σαν ιθαγενής στο προσφιλέστερο διαμέρισμα του Airbnb τουρισμού αναρωτιέμαι αν το Σύνταγμά μας προστατεύει και όλους τους αλλοδαπούς ή μόνο τους Ευρωπαίους με κάρτα υγείας.
Τα ψυχοσωματικά μου χειροτέρεψαν και προσπάθησα να εκτονώσω το άγχος μου υπογράφοντας σαν "πεζογράφος και πεζοπόρος" ιστορίες με λακκούβες σε εβδομαδιαίο έντυπο. Το μόνο που κατάφερα ήταν να σταματήσει η δημοσίευση των πονημάτων μου μετά το πέμπτο, για λόγους που δεν επιδίωξα να πληροφορηθώ, αλλά υποθέτω ότι οφειλόταν στην αδιαφορία των αναγνωστών για την συνεχή ενασχόλησή μου με ταπεινά θέματα.
Για να μην σπαταλήσω την -τελευταία ίσως- ευκαιρία που μου δίνει το LiFO, θα εκμεταλλευτώ την επικαιρότητα που μου προσφέρει η αντιπαράθεση για την συνταγματικότητα του "νόμου Παππά" και η απόφαση του ΣτΕ. Περιμένω εναγωνίως το καθαρογραμμένο σκεπτικό γιατί είμαι σίγουρος ότι κάποια προέκτασή του θα θεωρεί και την ύπαρξη λακκουβών αντισυνταγματική. Υπάρχει βέβαια στο άρθρο 21 -περί ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων- παράγραφος για την προστασία ατόμων με αναπηρίες, αλλά δεν βλέπω γιατί πρέπει πρώτα να σακατευτώ, για να μεριμνήσει το κράτος για μένα, αντί να κλείσει ο δήμος τις λακκούβες του. Στην παράγραφο 3 "το κράτος μεριμνά -λέει- για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για προστασία της νεότητας και του γήρατος, της αναπηρίας"... Αναρωτιέμαι, πρέπει να πατήσω τα 80 για να με προστατεύσει; Δεν φθάνει να είσαι άνεργος και φορολογούμενος συνταξιούχος; Κι αν είχαμε δήμαρχο κανένα πρώην ηθοποιό ή πρόεδρο ΠΑΕ, θα το κατανοούσα, αλλά εμείς ψηφίσαμε τον πρώην συνήγορο του πολίτη. Εδώ κοτζάμ εκλεγμένη κυβέρνηση μπορεί να μην σέβεται, αλλά εφαρμόζει μια απόφαση του ΣτΕ κι ένας δήμος με μόνο 6 διαμερίσματα -το 7ο έχει αυτονομηθεί- αρνείται να συμμορφωθεί στο 21ο άρθρο του συντάγματος;
Από το καφέ του κεντρικού πεζόδρομου της γειτονιάς μου παρακολουθώ και φωτογραφίζω χρόνια τώρα με αυτιστική επιμονή την εξέλιξη της πιο ύπουλης λακκούβας και οικτίρω τους τουρίστες που τσαλαπατάνε ή σκοντάφτουν στους κινούμενους κυβόλιθους και "φεύγουν" σέρνοντας ή πέφτοντας μαζί με την τροχήλατη βαλίτσα τους, σιχτιρίζοντας σε γνωστές και σ΄ άγνωστες γλώσσες κι εξωτικές διαλέκτους. Τα αρχαϊκά ανακλαστικά μου υπαγορεύουν να προστρέξω, αλλά τα ελέγχω και κρύβομαι πίσω από την εφημερίδα μου. Δεν ξέρω γιατί πρέπει να ντρέπομαι εγώ για τον δήμαρχο, αλλά σαν ιθαγενής στο προσφιλέστερο διαμέρισμα του Airbnb τουρισμού αναρωτιέμαι αν το σύνταγμά μας προστατεύει και όλους τους αλλοδαπούς ή μόνο τους Ευρωπαίους με κάρτα υγείας. Ωστόσο περισσότερο με απασχολεί το γεγονός, ότι δίπλα στην λακκούβα υπάρχει μια σχάρα αποχετευτικού αγωγού ομβρίων που δεν λειτουργούσε, ούτε όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ παραλάμβανε το έργο κι αναρωτιέμαι τι θα συμβεί αν βουλιάξει το οδόστρωμα πριν ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΔΑΠ. Ο δήμος ξέρει τον υπουργό που παρέλαβε το έργο, μήπως μπορεί να βρει και τον εργολάβο. Ξέχασα να αναφέρω ότι από τον κεντρικό μας πεζόδρομο περνούν καθ' οδόν προς την Κουμουνδούρου σπουδαία στελέχη του κυβερνητικού μας κόμματος με κίνδυνο να γκρεμοτσακιστούν αν υποχωρήσει το οδόστρωμα. Τότε να δω ποιος εργολάβος θα ξαναζητήσει άδεια για κανάλι, ένα βοθροαγωγό της προκοπής δεν ξέρουν να φτιάξουν.
Και συγγνώμη για την παρεκτροπή,
Νίκος Περάκης
πεζογράφος και πεζοδρόμος
σχόλια