Το σωματείο περίθαλψης άγριων ζώων ΑΝΙΜΑ έγινε ιδιαίτερα γνωστό με το πρόβλημα της πετρελαιοκηλίδας στον Σαρωνικό. Οι άνθρωποι που το απαρτίζουν δουλεύουν νυχθημερόν εδώ και χρόνια στο να περιθάλπουν και να φροντίζουν τραυματισμένα άγρια ζώα και πτηνά που είτε από δική τους απροσεξία είτε από ανθρώπινο λάθος έπαθαν κάποιο ατύχημα. Ένα δίκτυο ευαισθητοποιημένων ανθρώπων και ένα δίκτυο εθελοντών βρίσκονται καθημερινά σε ετοιμότητα να περιμαζέψουν όποιο ζώο χρειαστεί την ανάγκη τους ή έχει αποδράσει από το σπίτι που το φιλοξενεί.
Συνομιλήσαμε με την πρόεδρο της ΑΝΙΜΑ, κ. Μαρία Γανωτή, για τις φυσικές και ανθρώπινες καταστροφές, τον αντίκτυπο που έχουν στην ισορροπία του οικοσυστήματος, μέρος του οποίου είναι και ο άνθρωπος, την επιβίωση των ζώων, όπως και για το κατά πόσο έχουμε καταλάβει την ανάγκη να φροντίζουμε την άγρια πανίδα σαν μέρος της δικής μας ζωής.
Όταν ένα δάσος καίγεται, ξαναγεννιέται. Αλλά αν μπουν αυτοί που θέλουν τα ξύλα και καταστρέφουν τα φιντανάκια και τους σπόρους, αν αρχίσουν και οι οικοπεδοποιήσεις, έτσι οδηγούμαστε σε προβλήματα. Το πρόβλημα της φύσης δεν είναι οι πυρκαγιές γιατί μια πυρκαγιά μπορεί να πιάσει και από έναν κεραυνό. Το ξέρει το οικοσύστημα ότι θα το πάθει.
— Ακουστήκατε πολύ με το πρόσφατο ατύχημα της πετρελαιοκηλίδας ενώ δραστηριοποιείστε χρόνια στη διάσωση και την περίθαλψη άγριων ζώων και πτηνών.
Η ΑΝΙΜΑ ακούστηκε αρκετά με αυτή την ιστορία αλλά εμείς είμαστε εδώ και δουλεύουμε ανελλιπώς όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πρέπει να πω ότι αυτό το καλοκαίρι ήταν ιδιαίτερα δύσκολο γιατί είχαμε τον καύσωνα του Ιουλίου που συνέπεσε με τη φωλιοποίηση και τα μωρά στις φωλιές, γεγονός που έφερε εδώ απίστευτα μεγάλο αριθμό ζώων. Αντίθετα η πετρελαιοκηλίδα έφερε μικρό αριθμό ζώων. Απλώς είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά και δημιουργεί μια ευαισθησία γύρω από αυτό και κάνει τη δουλειά μας να φαίνεται.
Αλλά αυτό είναι και το παράπονο μας. Γίναμε ξαφνικά «διάσημοι» εξαιτίας μιας καθόλα θλιβερής καταστροφής, όμως, λόγω διαφόρων συγκυριών -περιοχή με ρεύματα, αέρας-, δεν είχαμε μεγάλους αριθμούς ζώων. Εμείς πήραμε από αυτή την ιστορία 5 πουλιά, 2 αλκυόνες και 3 γλάρους. Μετά πήραμε μερικά ακόμα που δεν είμαστε σίγουροι ότι ήταν από εκεί. Υπήρχε όμως μεγάλη ανάγκη ετοιμότητας εκείνες τις μέρες. Σε αντίστοιχα περιστατικά και με λιγότερο πετρέλαιο χυμένο στη θάλασσα από ατύχημα με πλοίο, όπως στη Γαλλία παλιότερα, είχαν γύρω στα 4.000 πουλιά βουτηγμένα στο πετρέλαιο. Αυτό έγινε εξαιτίας της εποχής: ήταν μικρά στις φωλιές και τα παρέσυραν τα ρεύματα της θάλασσας καθώς στην περιοχή γινόταν έντονο φώλιασμα με μεγάλες συγκεντρώσεις πουλιών.
Εμείς δεν είχαμε αυτή την κατάσταση. Θα μπορούσαμε να την είχαμε φυσικά. Επειδή δεν ξέραμε τι μπορούσε να συμβεί κι επειδή υπήρχε πάρα πολύ μεγάλη απαίτηση από το κοινό να είμαστε επί των επάλξεων, γιατί είχαμε ανά 3 λεπτά ένα τηλέφωνο, στείλαμε ανθρώπους μας να κάνουν περιπολίες σε όλη την περιοχή και δώσαμε από την αρχή οδηγίες.
Παράλληλα συμμετείχαμε εκείνες τις μέρες σε συναντήσεις και συζητήσεις στο υπουργείο Ναυτιλίας και στο υπουργείο Περιβάλλοντος ώστε να μπορέσει να εκπονηθεί -ακόμα δεν έχει εκπονηθεί κι από τότε δεν είχαμε ακόμα άλλη κλήση- ένα στρατηγικό σχέδιο δράσης για περιπτώσεις τέτοιων καταστροφών. Στο Αιγαίο θα έχουμε σίγουρα τέτοια περιστατικά στο μέλλον και δεν έχουμε καμία ετοιμότητα γι'αυτά. Το μόνο που αναφέρει το προεδρικό διάταγμα είναι, σε περίπτωση που βρεθούν πουλιά μέσα σε πετρέλαιο, να πηγαίνουν στα κέντρα περίθαλψης. Δεν λέει ούτε πώς, ούτε τι, ούτε πώς θα υπάρξει μια εκπαίδευση, με τι πόρους θα λειτουργήσουν τα κέντρα περίθαλψης, με τι υποδομές, τίποτα.
— Ποιοι σας έφεραν αυτά τα πτηνά;
Το πρώτο ένας δημοσιογράφος που βρέθηκε στη Σαλαμίνα. Για τα άλλα μας κάλεσαν και πήγαμε. Είδαμε και πολλά περιστατικά γλάρων με λίγο πετρέλαιο. Χάρη στη διεθνή εμπειρία από τη Βόρεια Θάλασσα όπου αντιμετωπίζουν τέτοια περιστατικά, γνωρίζουμε ότι όταν δεν υπάρχει μεγάλη προσβολή από πετρέλαια, τους γλάρους δεν τους πειράζεις, τους αφήνεις και καθαρίζονται. Το καλό ήταν ότι επρόκειτο για πετρέλαιο, όχι για μαζούτ.
Έχουμε μία περίπτωση στο Κερατσίνι, στον Άη Γιώργη, στο εργοστάσιο της ΔΕΗ που παλιά δούλευε με μαζούτ, όπου υπάρχει μια μόνιμη ρύπανση με μαζούτ. Γι'αυτό δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς, ούτε έχει υπάρξει αντίστοιχη ευαισθησία. Έχουμε στείλει επιστολή στη ΔΕΗ και μας απάντησε ότι έχουν κάνει ό,τι ήταν να κάνουν κι ότι δεν είναι δικό τους θέμα. Έχουμε στείλει στο ΠΕΣΕΔΕ, στο υπουργείο Ναυτιλίας, στο τμήμα Περιβάλλοντος, λέμε ότι υπάρχει μια μόνιμη πηγή που αναβλύζει μαζούτ και μας φέρνουν συνεχώς πάπιες, ερωδιούς, κορμοράνους.
Έχουμε μια συνεργασία με έναν σύνδεσμο ερασιτεχνών αλιέων και μας φέρνουν συνεχώς ζώα μέσα στο πετρέλαιο. Από αυτά έχουμε αποκτήσει εμπειρία και τα πλένουμε. 4-5 φορές το χρόνο μας φέρνουν ζώα που είναι σε τραγική κατάσταση από το μαζούτ. Για να πλύνουμε μια πάπια μας παίρνει 15–20 μέρες ώστε να την παραδώσουμε καθαρή.
— Στη Γαλλία τι έκαναν με 4 χιλιάδες ζώα;
Και σε άλλα μέρη της γης έχουν γίνει τρομερά ατυχήματα, τα περισσότερα ζώα πεθαίνουν. Διότι δεν είναι μόνο η εξωτερική επάλειψη, ότι έχουν καταπιεί πετρέλαιο, ότι το δέρμα απορροφά, ότι καίγονται οι βλεννογόνοι στα μάτια, είναι σημαντικό επίσης το γεγονός ότι έχουν απίστευτο στρες. Το στρες είναι αιτία θανάτου σταθερή, καθώς και το ότι δεν μπορούν να κρατήσουν τη θερμοκρασία τους σταθερή επειδή δεν έχουν πούπουλα. Έξω έχουν φοβερά συστήματα να τα πλένουν σε δεξαμενές.
Όπως και να 'χει, δεν νομίζω να ζήσανε ούτε τα 200. Πρέπει να έχεις σχέδιο ως χώρα. Η ΑΝΙΜΑ μπορεί να παίξει ένα βασικό ρόλο αλλά το κράτος πρέπει να προνοήσει. Να υπάρχει δίκτυο εθελοντών, να έχεις τα υλικά σου...
— Τι σημαίνει για τον πολίτη να χάνονται πληθυσμοί πτηνών; Τι σημαίνει ο βίαιος θάνατος των ζώων; Είναι μόνο οικολογικό το θέμα;
Είναι τεράστιο θέμα το πώς επηρεάζεται το οικοσύστημα. Προφανώς ο θάνατος τριών γλάρων και δύο αλκυόνων δεν το επηρεάζει. Υπάρχουν όμως είδη σε όλο τον κόσμο που είναι ιδιαίτερα σπάνια. Αν χάσεις δύο από ένα είδος που κινδυνεύει, αυτό μπορεί να είναι πολύ σημαντικό στην επιβίωση του πληθυσμού. Αντίστοιχα σε άλλα είδη μπορεί να χάσεις χιλιάδες και να μην υπάρχει πρόβλημα σε επίπεδο οικολογίας και διατήρησης της βιοποικιλότητας.
Υπάρχει μία αλυσίδα στη φύση. Υπάρχουν είδη που έχουν εξαφανιστεί εξαιτίας του ανθρώπινου παράγοντα και έχουν μείνει ελάχιστα πια και άλλα, που εξαιτίας του ανθρώπινου παράγοντα, υπεραυξάνονται τρομερά. Οι γλάροι έχουν τρομερή αύξηση. Κανονικά θα έπρεπε να φροντίσουμε για τη μείωση τους. Υπεραυξάνονται γιατί είναι πολύ ικανά, πανέξυπνα ζώα, πολύ δυνατά, άφοβα, εκμεταλλεύονται χωματερές, σκουπιδοτενεκέδες, αυλές, τρώνε πουλάκια, ποντίκια, σκουπίδια. Είναι παμφάγα. Αυτό σημαίνει ότι εξαιτίας του ανθρώπου υπεραυξάνονται.
Κάποια άλλα είδη εξαιτίας του ανθρώπου μειώνονται τρομερά σε σημείο να εξαφανίζονται. Τους τελευταίους δύο αιώνες έχουν εξαφανιστεί είδη από το κυνήγι και άλλα αίτια για τα οποία ευθύνεται ο άνθρωπος, με αποτέλεσμα ακόμα και αν έχει μείνει ελάχιστα να μπαίνουν σε ζωολογικούς κήπους, όπου κάνουν αναπαραγωγές και ξοδεύονται γι' αυτά μεγάλα ποσά, οπότε εκεί η απώλεια είναι πάρα πολύ σημαντική. Αυτό από άποψη οικολογική.
Από άποψη ψυχολογική, οι άνθρωποι είμαστε λίγο υποκριτές, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Οι περισσότεροι τρώμε κρέας αλλά δεν μπορούμε να δούμε να σκοτώνουν ένα ζώο που θα το φάμε μετά. Κάποιοι λένε ότι αυτό είναι υποκρισία, εγώ λέω ότι είναι φυσιολογική κατάσταση. Δέχομαι ότι η ανθρώπινη ευαισθησία απέναντι σε μια ζωή πάσχουσα είναι ένα θετικό στοιχείο. Κι όταν οι άνθρωποι εξεγείρονται βλέποντας μία αλκυόνη μέσα στο πετρέλαιο ή ένα καμένο ελάφι στην Πάρνηθα, είναι φυσικό.
Η Πάρνηθα αντιστοίχως ευνοήθηκε από την πυρκαγιά και ο πληθυσμός σχεδόν αυξήθηκε γιατί άνοιξαν ξέφωτα και βγήκε χόρτο, αλλά πάλι η θέα των καμένων ελαφιών είχε προκαλέσει τεράστια ευαισθησία. Αυτή η ευαισθησία θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε κάτι που θα αγκαλιάσει και θα διασώσει όλη τη φύση.
— Η Ελλάδα πλήττεται κάθε καλοκαίρι από πυρκαγιές...
Όλη η Μεσόγειος πλήττεται από πυρκαγιές. Θα σας πω κάτι αιρετικό. Οι πυρκαγιές δεν είναι τόσο καταστροφικές για την πανίδα. Για τον άνθρωπο είναι, αλλά δεν υπάρχει κανένα είδος που να έχει κινδυνέψει εξαιτίας των πυρκαγιών. Τα μεσογειακά οικοσυστήματα είναι απολύτως προσαρμοσμένα στις πυρκαγιές. Τις περιμένουν τις πυρκαγιές. Μάλιστα τα πεύκα και κάποια κωνοφόρα κατά βάση δεν πολλαπλασιάζονται αν δεν καούν. Έρχεται η φωτιά για να σκάσουν τα κουκουνάρια, να πετάξουν σπόρους να φυτρώσει νέο δάσος. Κάποια στερεότυπα πρέπει να καταρριφθούν.
Στην πραγματικότητα μεγάλη καταστροφή είναι να εκχερσώσεις ένα κομμάτι δάσους και να φτιάξεις δρόμους. Οι πυρκαγιές από μόνες τους, αν δεν ακολουθηθούν από οικοπεδοποίηση, δεν είναι πρόβλημα για τη φύση. Απλώς για τον άνθρωπο έχουν ένα πολύ σοβαρό και βαρύ αποτύπωμα. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα με τις πυρκαγιές. Αν εγώ, ας πούμε, εκεί που βλέπω ένα δάσος, αύριο βλέπω ένα καμένο πράγμα, μόνο τα παιδιά μου ή τα εγγόνια μου θα το ξαναδούν πράσινο. Αυτό εμένα μου δημιουργεί μια βαριά κατάθλιψη.
— Το θέμα των πλημμυρών που δημιουργείται δεν είναι επίσης ένα πρόβλημα;
Αυτό κυρίως γίνεται γιατί όταν ένα δάσος καίγεται, ξαναγεννιέται. Δεν ξαναγεννιέται όμως αν του ρίξεις πρόβατα και κατσίκια, κάτι που γίνεται κατά κόρον. Αν δεν πειράξεις τα μεσογειακά δάση, που είναι προσαρμοσμένα, θα ξαναγεννηθούν. Αλλά αν μπουν αυτοί που θέλουν τα ξύλα, και καταστρέφουν τα φιντανάκια και τους σπόρους, αρχίσουν και οι οικοπεδοποιήσεις, τότε οδηγούμαστε σε προβλήματα. Το πρόβλημα της φύσης δεν είναι οι πυρκαγιές γιατί μια πυρκαγιά μπορεί να πιάσει και από έναν κεραυνό. Το ξέρει το οικοσύστημα ότι θα το πάθει.
— Τα ζώα δεν αποτελούν κύρια θύματα πυρκαγιών;
Ελάχιστα. Μας έφεραν 2-3 σκαντζόχοιρους, φέτος, ένα γεράκι από το Καπανδρίτι, που το έρμο πέθανε, και πολλές χελώνες. Από την πυρκαγιά της Πεντέλης πριν από 2-3 χρόνια είχαμε γεμίσει καμένες χελώνες. Έχει σχέση και το πότε θα γίνει η πυρκαγιά. Της Πάρνηθας έγινε Ιούνιο και ήταν πολύ πιο ζημιογόνα από μία που γίνεται Αύγουστο. Τον Ιούνιο υπάρχουν μωρά ακόμα τα οποία δεν μπορούν να απομακρυνθούν και καίγονται. Τον Αύγουστο έχει τελειώσει η φωλεοποίηση, τα πουλάκια πετάνε, τα λαγουδάκια τρέχουν, οπότε δεν είναι ίδια η καταστροφή.
Με αυτό θέλω να τονίσω ότι έχουμε κάποια στερεότυπα και καλό θα είναι να δούμε πιο πλατιά το θέμα της φύσης. Η φύση είναι πάρα πολύ δυνατή, πιο δυνατή από εμάς. Από την άλλη εμείς αποκτούμε όλο και περισσότερη δύναμη και τη στριμώχνουμε και την καταστρέφουμε. Δεν έχει σταματήσει αυτή η μάχη του ανθρώπου με τη φύση, από τότε που βρισκόταν στη σπηλιά. Από τότε όμως έχει αποκτήσει όλα τα μέσα για να την καταστρέψει.
Εμείς στην ΑΝΙΜΑ προσπαθούμε να δουλέψουμε πάνω στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Η δουλειά μας είναι να περιθάλπουμε άγρια ζώα που μας τα φέρνουν, δεν πηγαίνουμε εμείς να τα ψάξουμε. Άρα είναι ο άνθρωπος που μας ενδιαφέρει. Αυτός που θα βρει στον δρόμο του ένα χτυπημένο γεράκι. Μπορεί να μην το δει, να το δει και να αδιαφορήσει, να το δει και να το πάρει σπίτι του, αλλά μπορεί και να μας πάρει τηλέφωνο για να μας το φέρει. Εμάς μας ενδιαφέρει να μάθει καταρχήν να το βλέπει και μετά να μας ενημερώσει.
— Οι άνθρωποι της πόλης ενδιαφέρονται περισσότερο με την πάροδο των χρόνων;
Οι άνθρωποι της πόλης είναι μάλλον πιο ευαίσθητοι από της επαρχίας, γιατί τους λείπει η φύση. Η κανονική κατάσταση του ανθρώπου δεν είναι να είναι φυσιολάτρης. Φυσιολάτρης είναι ο αστός που του λείπει η φύση και την ψάχνει. Τον άνθρωπο της επαρχίας δεν τον ξαφνιάζει η φύση.
— Οπότε αδιαφορεί στη θέα ενός τραυματισμένου ζώου;
Παλιότερα δεν υπήρχε η δυνατότητα να κάνεις κάτι. Πάντως στην επαρχία οι άνθρωποι είναι πιο εξοικειωμένοι με τη ζωή και το θάνατο της φύσης. Βέβαια, υπάρχει πάρα πολλή φύση και μέσα στην πόλη, ακόμα και αν δεν την βλέπουμε, κάτι που εμείς θέλουμε να αναδείξουμε. Υπάρχουν πάρα πολλά άγρια ζώα στην Αθήνα.
— Ποια εννοείτε;
Το σπουργίτι τι είναι; Άγριο ζώο είναι οτιδήποτε δεν ανήκει στα κατοικίδια και δεν αναπαράγεται μέσα στο σπίτι μας ή στο κοτέτσι μας ή στη φάρμα μας. Το σπουργίτι, το χελιδόνι, ή νυχτερίδα, η σαυρούλα, όπως και το λιοντάρι, είναι άγρια ζώα. Αλλά ο σκύλος ακόμα και αν είναι πίτμπουλ ή μια γάτα που ξεσκίζει με τα νύχια της δεν ανήκουν στην άγρια πανίδα. Τα περιστέρια πάλι είναι σαν τα αδέσποτα σκυλιά. Έχουν φύγει από περιστερώνες όπου αναπαράχθηκαν.
— Τελικά οι Αθηναίοι και γενικότερα οι άνθρωποι σήμερα, είναι ευαισθητοποιημένοι;
Όσο περισσότερο μαθαίνουν ότι υπάρχουμε κάποιοι που ενδιαφερόμαστε, τόσο συχνότερα παρατηρούν τραυματισμένα ζώα. Μέσα στα χρόνια έχουμε δει πολύ μεγάλη αύξηση της ευαισθησίας. Η οικονομική κρίση, όσο δραματική κι αν έχει υπάρξει για τις ζωές των ανθρώπων, δεν έχει μειώσει το ενδιαφέρον τους. Μάλλον το έχει αυξήσει.
Φαίνεται και από τα πάρα πολλά τηλέφωνα που λαμβάνουμε για θέματα που μας αφορούν, ακόμα και έμμεσα. Σκεφτείτε ότι μας παίρνουν ακόμα και για νυχτερίδες, που οι άνθρωποι τις σιχαίνονται, ή για φίδια. Άρα θεωρούν ότι είναι ένα κομμάτι της ζωής μας και αξίζει να κάνουν κάτι γι'αυτά.
— Υπάρχουν φίδια μέσα στην πόλη;
Η πόλη πάντα είχε φίδια. Η πόλη κτίστηκε πάνω σε κομμάτι φυσικού περιβάλλοντος το οποίο περιέκλειε και φίδια. Υπάρχουν πάρα πολλά στου Φιλοπάππου, στον Λυκαβηττό, σε παλιά σπίτια, σε αυλές, στα υπόγεια των νεοκλασικών όπου έτρωγαν τα ποντίκια. Δεν είναι επικίνδυνα φίδια, τα πιο πολλά είναι λαφιάτες, δεντρογαλιές, σαΐτες, έχουμε μαζέψει και έναν έφιο 2,5 μέτρα.
Τρέφονται κυρίως με μικρά τρωκτικά τα οποία είναι πάρα πολλά μέσα στην πόλη. Και κροκόδειλους μας έχουν φέρει από τον Κολωνό. Τώρα έχουμε ένα ιγκουάνα. Συνήθως όλα αυτά έχουν αποδράσει από σπίτια.
— Είναι μόδα να φιλοξενούν άγρια ζώα στα σπίτια ;
Το εμπόριο άγριας ζωής είναι από τα πιο προσοδοφόρα. Ένα μεγάλο μέρος είναι παράνομο. Αλλά και το νόμιμο πάλι εμάς μας δημιουργεί πρόβλημα γιατί ένα μέρος των ζώων τα βρίσκουμε εμείς παρατημένα και καμιά φορά μπορούν να διαταράξουν το οικοσύστημα. Λίγα χρόνια πριν είχε γίνει μόδα μια αμερικανική νεροχελώνα επειδή ήταν μικρή και πουλιόταν παντού. Όταν μεγάλωναν τις πετούσαν στις λίμνες ή όπου αλλού έβρισκαν. Στη Γαλλία εξαφανίστηκε ένα ντόπιο είδος γιατί η συγκεκριμένη ήταν σαρκοφάγα και έφαγε όλες τις ντόπιες.
Στην Ελλάδα ανάλογο πρόβλημα προέκυψε στην Καστοριά όταν απελευθέρωσαν τα μινκ που προορίζονταν για γούνες οι οικολόγοι ακτιβιστές και όσα δεν τα σκότωσαν τα αυτοκίνητα εγκλιματίστηκαν και έκτοτε δεν έχουν αφήσει ούτε αυγό ούτε λαγγόνα (σ.σ. υδρόβιο πουλί) στη λίμνη. Τώρα ψάχνουν πώς να τα ξαναμαζέψουν.
— Οπότε οφείλετε να αναπτύξετε μια καλή σχέση με την κοινωνία.
Θέλω να πω πόσο ανθρωποκεντρική είναι η ΑΝΙΜΑ και πόσο μας απασχολεί η σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Κι όχι τη φύση μόνη της. Δουλεύουμε πάνω σε αυτό γιατί είναι πολύ δομική αυτή η σχέση. Αν δεν υπάρχει αυτός που θα μαζέψει ένα ζώο, θα το φέρει σε εμάς, δεν έχουμε λόγο ύπαρξης.
Προσπαθούμε να μάθουμε πώς σκέφτονται οι άνθρωποι, τι είναι αυτό που τους ενοχλεί, τι είναι αυτό που τους αρέσει. Προσπαθούμε να μην έχουμε αστυνομική λογική, δεν είμαστε καταστολή, δεν θα πάμε ανθρώπους στα δικαστήρια, προσπαθούμε να κατανοήσουμε κι εκείνους που θέλουν να έχουν παρανόμως άγρια ζώα στο σπίτι τους, τι είναι αυτό που τους ασκεί αυτή την έλξη. Γιατί η άγρια φύση ασκεί τρομερή έλξη στον άνθρωπο. Είναι ελκυστικό το άγριο ζώο. Γι' αυτό και το εμπόριο άγριας ζωής είναι τόσο διαδεδομένο. Η δική μας δουλειά είναι αυτή η έλξη να μπει σε τέτοιο πλαίσιο που να μην δημιουργεί βλάβες εκατέρωθεν.
— Εντέλει, ποια είναι τα μεγέθη της δραστηριότητας σας αυτής;
Φέτος θα ξεπεράσουμε τα 5.000 άγρια ζώα που έχουν μπει εδώ μέσα, συν 2.000 περιστέρια. Μας έχει βγει το λάδι, καθώς δεν έχουμε πόρους και είμαστε πολύ λίγοι σε σχέση με τις ανάγκες το όλου εγχειρήματος. Ωστόσο μόλις ζητήσουμε βοήθεια από τον κόσμο ανταποκρίνονται είτε με προϊόντα που χρειαζόμαστε είτε με οικονομική συνδρομή. Αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν πια τις δυνατότητες που είχαν. Πάντως, να προσθέσω ότι, καθώς εμείς είχαμε μάθει να κάνουμε με το τίποτα τη δουλειά μας, όταν ήρθε η κρίση δεν μας φάνηκε τρομερή η διαφορά.
— Ενώ θα έπρεπε να σας έχει παραχωρηθεί κάθε δυνατή υποστήριξη...
Όπως σας είπα, όταν συμβαίνει μια μεγάλη καταστροφή παρόλο που δεν αντιστοιχεί στο πραγματικό πρόβλημα, σε εμάς μεταφέρεται ένα μεγάλο φόρτο γιατί όλη η κοινωνία μας ρωτάει τι συμβαίνει. Οπότε πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα κυρίως για να μην απογοητεύουμε τους ανθρώπους.
Θα σας πω ένα αστείο γεγονός. Ξέρετε πόσοι μας πήραν όταν προέκυψε το θέμα με την πετρελαιοκηλίδα για τους κορμοράνους; Υπάρχει ένα νησάκι στον Φλοίσβο όπου μαζεύονται οι κορμοράνοι και, καθώς είναι μαύροι, μας έπαιρναν κάθε δέκα λεπτά να μας πουν ότι είδαν έναν που είναι μες στο πετρέλαιο και δεν μπορεί να πετάξει. Οι κορμοράνοι έχουν το συνήθειο να κάθονται με τις ώρες στα βραχάκια με ανοιχτά τα φτερά τους για να στεγνώσουν και να πετάξουν. Τους λέγαμε ότι είναι φυσικό, μας φώναζαν ότι αδιαφορούμε. Σε όλα αυτά η κοινωνία περιμένει από εμάς μια απάντηση. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πάντα εδώ, να απαντάμε και να τρέχουμε να σώσουμε ζωές ζώων.
Μπορείτε να συμβάλετε στο έργο της ANIMA στους παρακάτω λογαριασμούς:
Δικαιούχος: Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής - Hellenic Wildlife Care Association
Αριθμοί τραπεζικών λογαριασμών
EUROBANK: 0026-0052-21-0101152035
IBAN EUROBANK: GR46 0260 0520 0002 101 0115 2035
BIC: ERBKGRAA
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: 5037-055201-578
ΙΒΑΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: GR79 0172 0370 0050 3705 5201 578
BIC: PIRBGRAA
