ΜΠΟΡΕΙ να το θεωρήσετε «αιρετικό», ίσως και «προβοκατόρικο» (κατά τον μεταπολιτευτικό νεολογισμό) το παρόν κείμενο, πλην όμως δεν θα προχωρήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων… Θα διατυπώσει απλώς ερωτήματα και θα αφήσει την κρίση των αναγνωστών να λειτουργήσει, ώστε να απαντηθούν…
Στόχος να παραχθεί γόνιμος προβληματισμός ως προς τις αντιδράσεις μας στην πίεση που δημιουργεί το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας κι η πολιτική για την αντιμετώπιση του…
Ερώτημα πρώτο λοιπόν: το αδιέξοδο το δημιουργεί το χρέος ή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση για την αντιμετώπισή του;
Ερώτημα δεύτερο: αν το αδιέξοδο το δημιουργεί η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του χρέους, λύνει το οικονομικό μας πρόβλημα η αλλαγή της κυβέρνησης; Ή μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι και για το ίδιο το χρέος; Κι αν ναι, ποιες είναι οι προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους; Να μην το πληρώσουμε όπως λέει ένα τμήμα της Αριστεράς, να πληρώσει η πλουτοκρατία, όπως λέει ένα άλλο τμήμα της, ή να μειώσουμε την φορολογία όπως λέει η Νέα Δημοκρατία;
Ερώτημα τρίτο: είναι δυνατόν σ’ αυτή την χώρα πέντε κόμματα να έχουν πέντε διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης του οικονομικού αδιεξόδου; Αν ναι, πως δεν το κατάφεραν να έχουν τέτοιο πλουραλισμό ωραίων ιδεών οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί κι οι Ισπανοί και όσοι άλλοι λαοί έχουν χρέος και καταφεύγουν σε συναινετικές διαδικασίες;
Ερώτημα τέταρτο: κι εγώ ανήκω στους «αγανακτισμένους», αλλά είναι δυνατόν να εκτίθενται ως «αγανακτισμένοι» στις πλατείες, και δημόσιοι υπάλληλοι που οικογενειακώς «έγλειψαν» επί σειράν ετών τους «πουλημένους» πολιτικούς για να τους διορίσουν;
Ερώτημα πέμπτο: όταν καταγγέλλει ο Μίκης Θεοδωράκης το πολιτικό σύστημα, που τοποθετεί τον εαυτόν του; Με θητείες υπουργού τόσο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη όσο και στην κυβέρνηση Παπανδρέου, με βουλευτικές θητείες σε τρία κόμματα της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΕΔΑ, ενιαίος ΣΥΝ), ποιος υπηρέτησε περισσότερο απ’ αυτόν το καταγγελλόμενο πολιτικό σύστημα; Και καθώς καταγγέλλει και τα ΜΜΕ για απόπειρα χειραγώγησης των πολιτών, ποιος χειραγώγησε περισσότερο την κοινωνία από εκείνον που έθεσε το δίλημμα «Καραμανλής ή τανκς;»
Ερώτημα έκτο: αν φύγουν οι ξένοι της τρόικας (που εμείς καλέσαμε) ποιος μας εγγυάται ότι, απελευθερωμένοι πλέον από τον κοινό αγώνα κατά των «νέων κατακτητών», δεν θα ξεκινήσουμε έναν νέο εμφύλιο για το ποιος έχει την ευθύνη της χρεοκοπίας;
Ερώτημα έβδομο: όταν βρίζουμε τους βουλευτές και μουντζώνουμε τη Βουλή, αναρωτιόμαστε ταυτόχρονα ποιος τους έδωσε με την ψήφο του το δικαίωμα να είναι εκεί; Και πως φανταζόμαστε την επόμενη Βουλή: με βουλευτές που τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά δεν θα θυμίζουν Έλληνες;
Ερώτημα όγδοο: η μισή τουλάχιστον ελληνική κοινωνία (το 47% π.χ. που ψήφισε Μητσοτάκη το 1989) που πιπίλιζε ως καραμέλα τότε το επιχείρημα ότι «κάθε ελληνόπουλο που γεννιέται χρωστάει δύο εκατομμύρια δραχμές», βάσει ποιας λογικής εκτιμά σήμερα ότι, για το οικονομικό μας αδιέξοδο φταίνε μόνον όσοι έκλεψαν τα λεφτά του ελληνικού λαού;
Ερώτημα ένατο: πότε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ανακάλυψαν την έλλειψη δημοκρατικής λειτουργίας της κυβέρνησης; Και πόσα ανέχθηκαν από τον υιό (και κυρίως από τον πατέρα) Παπανδρέου πριν σηκώσουν μπαϊράκι; Ομοίως, όσοι συντάσσονται με τη λογική του καθηγητή Κασιμάτη και τον ηρωοποιούν, θυμούνται τον ρόλο του ως συμβούλου του Ανδρέα Παπανδρέου στα «συνταγματικά πραξικοπήματα» της δεκαετίας του ογδόντα;
Ερώτημα δέκατο: καλές οι μαζικές (ειρηνικές ή μη) αντιδράσεις στις πλατείες, αλλά δεν εγγυώνται πάντα και καλές λύσεις: στην Ιταλία η αντίδραση της κοινωνίας κατά της διαφθοράς έφερε τον Μπερλουσκόνι…Στην Μόσχα, στην αρχή τον μεθύστακα Γιέλτσιν και μετά τον αρχικράκτορα της Κα Γκε Μπε Πούτιν…Υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι διαφορετικό στην Ελλάδα, όταν μεταξύ των «ελευθερωτών» προβάλει ο Μίκης των πολλών πολιτικών προσχωρήσεων, ενθουσιωδώς χειροκροτούμενος;
ΕΡΩΤΗΜΑ ενδέκατο: αφού το μνημόνιο (που είναι «όροι δανείου» και τίποτα περισσότερο) δεν μας αρέσει γιατί δεν αρνούμαστε την πέμπτη δόση μόνοι μας; Καλύτερα δεν είναι φτωχοί και ανεξάρτητοι; Ή μήπως μας φοβίζει η επιστροφή στην ψωροκώσταινα;
σχόλια