1Ρίκα, μετανάστευσες στην Αυστραλία; John T.
Αν μετανάστευσα; Ελπίζω πώς όχι! (Εκτός κι αν ξέρουν κάτι και δεν μου το λένε). Ήρθαμε οικογενειακώς, είχε ο άντρας μου εδώ κάτι εκπαιδευτικά, κάτι ερευνητικά, πώς τα λένε οι μορφωμένοι, θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Το πρόγραμμα λέει ότι θα μείνουμε λίγους μήνες. Eγώ επιστρέφω τον Ιούλιο. Από καλοκαίρι σε καλοκαίρι πάω η μπαγάσω! Πάντως, αν έπρεπε ποτέ να «μετανα- στεύσω» (δύσκολη απόφαση και ζόρικη από κάθε άποψη) και είχα την πολυτέλεια της επιλογής, την Αυστραλία θα διάλεγα. Δεν παίζεται το «μαγαζί»: καιρός, άνθρωποι, σχολεία, υποδομές, ευκολίες, άπλα, όλα τα κοιτώ σαν παιδί κουτό. Δεν τη λες και Παράδεισο τη χώρα: έχει, όπως κάθε μέρος της Γης, τα θέματα και τα προβλήματά της. Είναι, όμως, πανέμορφη, εντυπωσιακή, τεράστια και οργανωμένη. Είναι, επίσης, τόσο «καινούργια», τόσο ανάλαφρη, χωρίς το συντριπτικό βάρος της ιστορίας που κουβαλάμε εντός μας όλοι οι Ευρωπαίοι. Μια γελαστή χώρα-παιδί που πάλλεται από ζωντάνια, προοπτική και μέλλον. Είμαι ευγνώμων για το ταξίδι αυτό και για την εμπειρία, βεβαίως. Τα λέμε.
2Δεν μου λες εσύ, που για όλα έχεις μια απάντηση, μέχρι πόσο μακριά άραγε μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο μάτι; Οέο; Νίκος Δημητράκης
Κυριολεκτικά: Αν το πετάξεις μακριά, με όλη σου τη δύναμη και με ευνοϊκό άνεμο, όχι παραπάνω από τρία μέτρα Βιολογικά: Το πόσο μακριά βλέπουμε (αν έχουμε άριστη όραση) είναι συνάρτηση του αντικειμένου, των συνθηκών φωτός και της οπτικής γωνίας. Μπορούμε να δούμε σε απόλυτο σκοτάδι μια φλόγα κεριού περίπου στα εκατό μέτρα. Ή, σε πολύ καθαρό φώς, ευθεία μπροστά μας, έναν άλλον άνθρωπο, στα τριακόσια μέτρα.
Τοπογραφικά: Μετά τα είκοσι -στο περίπου- χιλιόμετρα ευθεία δεν βλέπουμε τίποτα. Το αντικείμενό μας χάνεται πίσω από τον κυρτό του ορίζοντα, λόγω της καμπύλης της Γης.
Θεωρητικά: Το ανθρώπινο μάτι είναι ένα όργανο που επεξεργάζεται πληροφορίες φωτός. Οπότε, αν το φως είναι επαρκές και αν το αντικείμενο που εκπέμπει φως αρκετά μεγάλο, η απόσταση που μπορεί να καλύψει το μάτι μας είναι, περίπου, άπειρη. Διά γυμνού οφθαλμού μια καθαρή νύχτα μπορούμε να δούμε περίπου από 2 ως 3 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, ως τον αστερισμό της Ανδρομέδας ή του Κύκνου (οι απόψεις διαφέρουν). Σε κανονικά χιλιόμετρα, άσ' το καλύτερα, δεν συμφέρει ούτε να το γράψω, είναι μαθηματικός τύπος. Αυτό σημαίνει ότι κοιτάζουμε ταυτοχρόνως από το παρόν προς το απώτατο παρελθόν, αφού το φώς ταξιδεύει γρήγορα, αλλά τα αστέρια είναι πολύ πολύ μακριά και το σήμα τους παίρνει μερικά εκατομμύρια χρόνια να φτάσει στα μάτια μας.
Μεταφυσικά: Το κακό το «μάτι» μπορεί να σε πιάσει από παντού, αν είναι ιδιαίτερα γρουσούζικο και πειναλέο. Καλού κακού, κουβάλα και καμιά χάντρα.
Φιλικά: Με ψόφησες στη μελέτη, φίλε! Δυο μέρες έκανα να συντάξω την απάντηση στην ερώτησή σου, και πάλι ελλιπής είναι. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως για το τρέξιμο, λες και δεν είχα άλλη δουλειά. Οέο;
3Σε ανακάλυψα στη LifO, στη στήλη με τις ερωτήσεις. Έκτοτε, αναμένω με αγωνία κάθε Πέμπτη (μπορεί να ακούγεται υπερβολικό ή να φαίνεται ότι δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω στη ζωή μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι βρίσκω τις απαντήσεις σου refreshing!) και μετά να αναρτηθεί το κείμενό σου στο protagon.gr. Εκεί είναι που προβληματίζομαι. Kάθε πότε ακριβώς γράφεις; Όποτε να 'ναι; Κι αν ναι, όποτε να 'ναι δηλαδή, δεν πρέπει να στείλεις ένα κείμενο με κάμποσες λέξεις; Ελπίζω μόνο να μην πληρώνεσαι με τη λέξη, γιατί αν ναι, την πάτησες με τα καγκουρό. Αν όχι, τότε μαγκιά σου! Σούλα
Ευχαριστώ πολύ για τον καλό λόγο (δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ μετράει). Το ραντεβού με τη LifΟ είναι σταθερό, κάθε Πέμπτη στα stands διανομής, και βεβαίως διαδικτυακά, στην ιστοσελίδα μας. Έχει συγκεκριμένο χώρο, χρόνο παράδοσης και σελίδα και πρέπει να είμαι συνεπής στις ερωτήσεις των αναγνωστών με προ-μετρημένες λέξεις. Αυτή είναι η μαγεία αλλά και η δέσμευση του τυπωμένου χαρτιού. Το σάιτ του protagon είναι εντελώς άλλο «μαγαζί». Υπάρχει μόνο στο διαδίκτυο. Γράφουμε εκεί ελεύθερα, δεκάδες συνάδελφοι-συμμέτοχοι. Όταν έρχεται η σειρά μου -ή όταν μου πετάνε καμιά παντοφλιά στο κεφάλι- στέλνω κομμάτια που δεν έχουν περιορισμό σε λέξεις ή σε θέμα, γιατί ευτυχώς το Ίντερνετ δεν έχει περιορισμούς στο «κασέ» ή το περιεχόμενο. Και όχι, δεν πληρώνομαι με τη λέξη! Βρήκα την ιδέα σου πολύ refreshing! Αν με πληρώσουν αναδρομικά από το 1979 για κάθε λέξη που έχω γράψει, το μνημόνιο θα εξοφληθεί, η υποσαχάρια Αφρική θα ξεδιψάσει, όλα τα παιδάκια του κόσμου θα έχουν πολύ φαΐ και τα πιο τέλεια παιχνίδια, και πάλι θα μου περισσέψουν πολλά φράγκα να σε κεράσω ένα διαπλανητικό ταξίδι πρώτη θέση για την ιδεάρα σου! Σούλα, έλα ξανά.
σχόλια