1Περπατώντας καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας, συνειδητοποίησα ότι στα πεζοδρόμια της πόλης ευδοκιμούν, κατά πλειονότητα, οι νεραντζιές (όσες, βέβαια, γλίτωσαν από τον «Ομέρ Πριόνη») και αναρωτιόμουν αν αυτό γίνεται για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Γιατί όχι πορτοκαλιές, λεμονιές ή μανταρινιές… και πώς έφτασαν εδώ από το μακρινό Βιετνάμ; Σίγουρα θα υπάρχει κάποια σκοτεινή ιστορία μυστηρίου και περιπέτειας... Με εκτίμηση, ανώνυμος
Οι νεραντζιές στην Αθήνα φυτεύτηκαν κυρίως επί δημαρχίας Κοτζιά ως καλλωπιστικά φυτά, γιατί αν φυτεύαμε λεμονιές ή πορτοκαλιές ή μανταρινιές, εκτός του ότι θέλουν και μεγαλύτερη φροντίδα, θα κόβαμε όλα τα φρούτα και θα ήταν τα δέντρα κολοβά. Το νεράντζι δεν μπορείς να το χλαπακιάσεις κατευθείαν από το δέντρο, θα φας μεγάλη πίκρα (ρώτα και τον Κακλαμάνη, ακόμα φτύνει νεραντζόφλουδες). Πρέπει να το κάνεις γλυκό ή λικέρ ή κάτι άλλο σύνθετο, τέλος πάντων, οπότε μαθαίνουμε από μικροί να τα αφήνουμε τα δεντράκια με τους ανθούς και τους καρπούς τους να ομορφαίνουν την πόλη. Όσο για το Βιετνάμ (και τις περιοχές της Νότιας Ινδίας), ναι, από κει μας ήρθαν και όλα τα εσπεριδοειδή. Αλλά, ειδικά στην Αθήνα, τα νεράντζια τα τιμούμε περισσότερο σε σχέση με το Βιετνάμ, διότι, όσο να ’ναι, πού να τρέχεις με τη ναπάλμ μέσα στην κίνηση. Με εκτίμηση, επίσης.
2Διάβασα πρόσφατα ένα μυθιστόρημα, τις «Επαναστατημένες Ζωές», στο οποίο αναφέρεται ένας Γάλλος συνθέτης που έζησε κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης. Το όνομά του Αμαντέ Μαλερμπό και κατά το
μυθιστόρημα έγραψε ένα πολύ σπουδαίο κονσέρτο για κιθάρα, το «Κονσέρτο των πυροτεχνημάτων». Προσπαθώ να βρω στοιχεία για τον συνθέτη καθώς και το κομμάτι για να το ακούσω, αλλά οι έρευνές μου έχουν αποβεί άκαρπες (δεν ήταν επισταμένες, ομολογώ). Σε παρακαλώ, απάντησέ μου αν βρεις κάτι, εκτός κι αν ο ήρωας είναι εντελώς φανταστικός. Σ’ ευχαριστώ πολύ, να περνάς καλά. Περιμένω νέα σου, Κατερίνα Καλό το Revolutiοn. Έχεις δίκιο. Έτσι όπως μπερδεύει γλυκά τις μουσικές η συγγραφέας, δεν μπορείς να καταλάβεις αν ο Μαλερμπό και το κονσέρτο του υπήρξαν πραγματικά. Αφού μέχρι κι εγώ, που ως μαθήτρια έχω φτύσει το γάλα της μάνας μου στη μελέτη του πολιτισμού της εποχής της Γαλλικής Επανάστασης, άρχισα να αμφιβάλω. «Βρε, λες» έλεγα, «να υπήρχε τέτοιος τύπος και να μου ξέφυγε στο διάβασμα;». Στην ανάλυση του βιβλίου από την αμερικανική έκδοση του «Publisher’s Weekly» καθίσταται απολύτως σαφές ότι τόσο ο Αμαντέ όσο και το «Κονσέρτο για πυροτεχνήματα» είναι εντελώς φανταστικά. Ωραία γράφει η τύπισσα, πάντως. Και ωραία γκόμενα.
3Ρε Ρίκα, μόνο εσύ μπορείς να μας σώσεις! Εδώ και μηηηήνες αναρωτιόμαστε και τσακωνόμαστε αν οι κάλτσες μπορούν να ζεστάνουν τα κρύα πόδια! Ευχαριστούμε, Α.Σ.
Φυσικά και ΔΕΝ ζεσταίνουν οι κάλτσες τα κρύα πόδια. Πρέπει οπωσδήποτε να τις βγάλετε από το συρτάρι και να τις φορέσετε πρώτα.
4Ψάχνοντας να βρω το τελεφερίκ στον Λυκαβηττό, σταμάτησα έκπληκτος στην πινακίδα ενός δρόμου που έγραφε «οδός Δοξαπατρή». Επείγομαι να μου πεις σε ποιον μύθο ανήκει αυτό το γυναικείο επίθετο (μόνο αυτό το στοιχείο έμαθα, ρωτώντας τριγύρω!). Ποιος έρωτας ή πόλεμος (σε ίδιας έντασης πάθος είναι και τα δυο!) τής ήρθε σφοντύλι, κατακούτελα, στο «δόξα πατρί», κι έμεινε τ’ όνομα στην Ιστορία; Σε χαιρετώ και σε φιλώ, pantallou
Πανταλλού, τι κάνεις; Τι κάνει η κυρία Πανταλλού; Χρόνια και ζαμάνια… Η Μαρία Δοξαπατρή ήταν κόρη του διάσημου πολέμαρχου του 14ου αιώνα, του Βουτσαρά Δοξαπατρή, που έμεινε στην Ιστορία επειδή σκότωνε τους εχθρούς του βαρώντας τους στο δόξα πατρί (πού αλλού;) με ένα τεράστιο ρόπαλο. Όταν οι Φράγκοι πολιόρκησαν το φρούριο του μπαμπά της (κάτι σαν το σημερινό μνημόνιο, αλλά με πιο πολύ ξύλο) και κατάλαβε η Μαρία ότι θα έπεφτε στα χέρια τους, αυτοκτόνησε πέφτοντας από τα τείχη (κάτι σαν την πτώχευση, αλλά με πιο πολύ φιλότιμο). Η ιστορία της ενέπνευσε τον Δ. Βερναρδάκη να γράψει το ομότιτλο θεατρικό έργο, Μαρία Δοξαπατρή. Εκτός από θέατρο την έκαναν και δρόμο, που αν τον έχεις πάρει και ψάχνεις το τελεφερίκ εκεί, μάλλον εκεί θα έχεις ξεμείνει. Περίμενε, κάποιος θα σε λυπηθεί και θα σου φέρει τη LifΟ με περισσότερες οδηγίες, αλλιώς θα έρθω εγώ σε δυο εβδομάδες, που γυρίζω Αθήνα, να σε μαζέψω.
σχόλια