• «Σήμερα από το πρωίη σιωπή σου με εχει καρφώσει. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο, μήτε να σκεφτώ. Ανήξερες πόσο κακό μου κάνει αυτή η αναμονή, θα έγραφες κάθε μέρα.
• Προσπάθησα (είναι τώραδύο το απόγευμα) να ξαναδιαβάσω τα γράμματά σου. Σταμάτησα στο τρίτο ζαλισμένος.»
• Ο Γιώργος,αρχίζει να τεμαχίζεται. Να εκλιπαρεί. Να συγχωρεί και να ελευθερώνει από την καταπακτήτις μνήμες του, για να ονειρευτεί και να ζήσει.
• Ξύνειτις πληγές του και ζωντανεύει την αλήθεια μένοντας μαζί της.
• Τονμεθούν οι αισθήσεις που αποπνέουν οι λέξεις της.
• Μυρίζειτο δέρμα της, καθώς τα μάτια του γαληνεύουν μακριά της.
• Θυμώνει.Μαλώνει τον Σεφέρη για όλα αυτά που κουβαλά και δεν μοιράζεται απλόχερα.
• «Μ' έχεις κλείσει σ'ένα σκοτεινό δωμάτιο, όπου ακούω τη φωνή σου χωρίς να μπορώ να διακρίνω τα λόγιασου. Τον τελευταίο καιρό έχεις χαθεί. Δεν βλέπω καθαρά και χάνω την ψυχραιμίαμου, όταν μου χρειάζεται περισσότερο από ποτέ».
• Τούτη η φράσηταξιδεύει μαζί μου, όσο θυμάμαι να ζω.
• Το νακαταφέρνεις να απομονώνεις λέξεις-εικόνες τόσο καθαρά στο μυαλό μου, είναιπροτέρημα.
• Το να σεκλείνει η απουσία της και η σιωπή της στη σιωπή σου, είναι οδυνηρό, αλλά ίσωςμε τούτο τον πολύ απλό τρόπο προσπαθεί να σε μυήσει στη ζάλη που της έχειςπροκαλέσει.
• Γιώργοτης, της έχεις ανοίξει πληγές μέσα στην άνοιξη.
• Ήρθε ο καιρόςγια να αποφασίσει, και μόνο η παρουσία της απουσίας θα μπορέσει να τη δυναμώσειγια να αρπάξει την επιθυμία της και να την κάνει πράξη.
• Κάνει κρύοεδώ, δίχως εσέ.
• Στρώνειο Θεός το σκότος δίχως άστρα.
• Τα έχει στείλειστην Κορυτσά της Ελβετίας για να σε φωτίζουν και να σου δίνουν δύναμη και έμπνευση.
• Άκουσέμε, Γιωργο.
• Άραγε έχειη Ελβετία Κορυτσά;
• Πού νασε ρωτήσω;
• Δεν θακαταλάβαινες.
• «Αγάπη μου, Μάρω ,γιανα γράψω και να στείλω ένα τέτοιο γράμμα, θα πρέπει να είμαι πολύ χαμηλά μ' αυτήτην άθλια σιωπή σου. Σε βλέπω, να 'ξερες πόσο παράξενα σε βλέπω, και ολοένα μουτρυπάει το μυαλό η φράση σου "ποιος ξέρει πότε θα σου ξαναγράψω". Έχω την έμμονηιδέα πως δεν θα σε ξαναβρώ. Α γ ά π η, Γιωργος»
• Μιλά, μιλά,μιλώ, μιλάς.
• Παραμιλάςκάνοντάς με να συρθώ στα λόγια σου αγνοώντας και αψηφώντας αρκετές έλξεις.
• Μιλώ, σκέφτομαικαι κοιτώ σαν τη Μάρω, μέσα στον Γιώργο.
• Σ' αφήνωνα πνιγείς στη σιωπή μου για να νιώσεις, να αισθανθείς τι μπορεί να σημαίνειλησμονιά. Πόθος. Μπορεί να μετρηθεί το πάθος σου, Γιωργάκη μου;
• Μπορεί να μπορείς να μιλήσεις για μένα.
• Που μεθωρείς να αφήνω νότες και να κρύβομαι ανάμεσα στη Σκουφά και στην Κολοκοτρώνη.
• Καταλαβαίνειςότι δεν είναι παιχνίδι;
• Νιώθεις ότιέχω φθάσει σε μια λέξη που λέγεται όριο, και μέσα από τη σιωπή μου φλυαρείς επίμονα.
• Ωραία.
• Ακόμη κιαν πάρουμε την ειλικρινή πλευρά του «ποιος ξέρει πότε θα σου ξαναγράψω».
• Τι μπορείνα εννοεί η καρδιά μου;
• Διώξε τη λύπη παλικάρι, πάμε μια βόλταστο φεγγάρι.
• Δυο στίχοι.Μια πραγματικότητα. Μια αλήθεια που ίσως περιέχει συστατικά. Συστατικάχρήσης.
• Αγάπεςκαι συμπράγκαλα.
σχόλια