- Ψήνω τρία αυγά με φρέσκα κρεμμύδια.
- Είναι πορτοκαλί οι κρόκοι, σαν τη νέα κολεξιόν της Πράντα.
- Ζω στον κήπο του Σωκράτη.
- Ονειρεύομαι τις μυρωδιές από τα αυγά με τα νούφαρα.
- Δεν έχουμε θέρμανση… και μένω κάπου μακριά για μερικές μέρες…
- Βλέπω πεύκα και αναρωτιέμαι πόσοι άχρηστοι άνθρωποι υπάρχουν σ’ αυτόν τον πλανήτη.
- Αύριο θα πάω στην επίδειξη μόδας των Γρήγορη και Δημήτρη… Deux Hommes στο Ζάππειο.
- Είναι στις 20:00 ακριβώς.
- Φτιάχνοντας το πρώτο Fashion Hotel στην Ελλάδα, ανακαλύπτω πτυχές/πιέτες μέσα στη μόδα της διαμονής.
- Μου αρέσουν οι πελάτες με άποψη…
- Που ζητούν μικροπράγματα κάνοντας πραγματικότητα μικρές ιστορίες…
- Αναζητώ στέγη…
- Μιλάω με το μωρό μου, και μαθαίνω να τρώω πατάτα και καρότο
- .…από την πόρτα μου σαν βγω…δεν υπάρχει κανείς… που να μην τον αγαπώ…
- Μα κανείς…
- Ακούτε…
- Με ακούτε… κανείς δεν υπάρχει που να μην τον αγαπώ…
- Τρώω σοκολάτες από τον Στέλιο Παρλιάρο – ακόμη…
- …και τα κροκάν γαργαλάνε τον ουρανίσκο μου…
- Έχω γεμίσει γκλίτερ το πρόσωπό μου… έσπασε το βαζάκι με τη χρυσόσκονη και έχω κολλήσει παντού…
- Ο Κακανιάς μού λείπει… άραγε διαβάζει την εφημερίδα μας… εκεί που είναι…
- …μιλούσε ο μπαμπάς μου με μια ανιψιά του… στο αεροπλάνο… από την Κρήτη.
- Χάρηκαν και οι δυο απ’ όσο κατάλαβα από τις εκφράσεις του… και μιλούσε με δέος γι’ αυτή τη γυναίκα.
- Μας την περιέγραφε με γεμάτο από αγάπη στόμα και τα χέρια του σχημάτιζαν μποτεροειδείς φόρμες.
- Έτσι είμαστε εμείς… πληθωρικοί… άνθρωποι.
- Δεν έχω άλλο χρόνο.
Αρχείο /
σχόλια