• Είναι πρωί. Πολύ.
• Ξημερώματα σχεδόν. Η σημαία δεν έχει ανέβει στην Ακρόπολη και οι εργασίες δεν έχουν ξεκινήσει.
• Κάποιες ηλιαχτίδες έχουν ξεφύγει και τις αναζητώ.
• Κάνει κρύο.
• Το τσάι μου σιγοβράζει και ανέχομαι πολλά.
• Οι ηλικίες δεν είναι το χόμπι μου.
• Οι ανοχή είναι στο αίμα μου αλλά τα όρια στενά.
• Τα πουλάκια κελαηδούν και θα ξεθάψω τη μουσική μου σύντομα.
• Το τσάι μου μοσχοβολάει νησί… (δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό.)
• Ξέρεις, οι αλλαγές έρχονται σε νύχτες απόγνωσης και σουρεαλισμού σε νηφάλιους ανθρώπους.
• Νηφάλιους από αλκοόλ… γιατί κατά τα άλλα είμαι σπασμένη σε κομμάτια.
• Ακόμη με παιδεύει η αλλαγή της ώρας.
• Ακούω και ομιλίες από άλλα ζωάκια.
• Η εικόνα στη βεράντα είναι σταθερή. Δεν φυσάει. Δεν κινείται τίποτα.
• Οι βουκαμβίλιες μας έχουν ξαναβγάλει χρωματιστά λουλούδια και ζητάνε ψυχίατρο ή κηπουρό.
• Τους μιλάω σπάνια.
• Δεν έχω καλή σχέση με τα φυτά.
• Δεν μπορώ να ακούσω την ανάσα τους… να δω το χαμόγελό τους.
• Μια φορά… μόλις είχαμε πρωτομπεί σε τούτο το σπίτι είχε φυτρώσει ένα καρπούζι από μια γλάστρα μας.
• Σαν μωρό το είχα.
• Ήρθε ο σκύλος του Δημήτρη και το άνοιξε με λαχτάρα.
• Η ζωή του καρπουζιού τελείωσε εκεί.
• …και η σχέση μου με τα φυτά γενικότερα τον ίδιο καιρό.
• Η δύναμη της ενέργειας στην περιοχή ελαττώνει την ικανότητα του ανθρώπου να περιποιείται δέντρα… λουλούδια… άλλους ανθρώπους.
• Θέλει ο Παρθενώνας αποκλειστικότητα.
• Αυτός θα πήρε και τη Μελίνα κοντά του.
• Μήπως κατοικεί ανάμεσα στις Καρυάτιδες;
• Περπατάει στον πεζόδρομο τα πρωινά και τραγουδάει… «από την πόρτα μου σαν βγω δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ…»
• Πώς να μη με έχει μαγέψει το μουσείο.
• Ακόμη θυμάμαι την εικόνα του μαύρου ημιδιάφανου κύβου να γυρίζει κυκλικά γύρω από την Ακρόπολη σαν φρίσμπι…
• Η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη.
• Είναι μια χώρα με λαστέξ στην ύφανση της.
• Η διαφημιστική καμπανια της MIG είναι τόσο ελληνική... τόσο κρητική θα έλεγα.
• Μου μιλάει για μια χώρα και μου ξυπνάει την περηφάνια… τη ζωντάνια... την ηλικία μου…
• Βλέπω το καλοκαίρι… και το πλοίο να σκίζει το Αιγαίο…
• Την ενωμένη οικογένεια και τις απλές συνήθειες να συγκινούν.
• Αυτό είμαστε εμείς.
• Πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας.
• …και εγώ μαζί με όλους εσάς… ό,τι και αν συμβεί…
σχόλια