Θα μπορούσε να είναι ένας λευκός, Εξαρχιώτης Saul Williams που φτιάχνει αθηναϊκή slam poetry. Ο Jazra Khaled είναι ένας νεαρός ποιητής με hip hop καταβολές και σκληρό ρεαλιστικό λόγο που μοιάζει με ρίμες. Μπορεί να μην έχει εκδώσει τίποτα ακόμα στα ελληνικά, αλλά τα ποιήματα που ποστάρει στο blog του κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή του ελιτίστικου αμερικάνικου λογοτεχνικού περιοδικού "World Literature Today" που στο τεύχος Ιουλίου 2009 δημοσιεύει το "WÖRTER" - σε μετάφραση του πολυβραβευμένου Αγγλοαμερικανού συγγραφέα και μεταφραστή Peter Constantine.
Ο Jazra αυτοσυστήνεται ως «λιποτάκτης δυο στρατών, σήμερα μποξέρ, γεννήθηκε το 1979 στο Γκρόζνυ της Τσετσενίας. Τα ποιήματά του έχουν απορριφθεί από έξι εκδότες». Παρ' όλο το παραπλανητικό βιογραφικό, ο Jazra είναι βέρος Αθηναίος που του αρέσουν οι σύγχρονοι Αφροαμερικάνοι ποιητές: Langston Hughes, Wole Soyinka, Yusef Komunyakaa, o Saul Williams.
To ποίημά του "Ο θάνατος ενός εργάτη" δημοσιεύεται στο εξαιρετικό νέο free περιοδικό ποίησης "ΤΕΦΛΟΝ", ενώ το "NOISE" περιλαμβάνεται στο πρότζεκτ "Noise vs. Subversive Computing" (μια κυκλοφορία με μουσική και ποιήματα από διάφορα μέρη του κόσμου), το οποίο επιμελείται ο Pascal Cretain.
«Η αλήθεια της ποίησης βρίσκεται στην άρνησή της», δηλώνει ο Jazra, ο πρώτος Έλληνας ποιητής που το internet του ανοίγει τέτοιους ελπιδοφόρους δρόμους εκτός Ελλάδας...
http://jazrakhaleed.blogspot.com/
Αυτό είναι το πρωτότυπο του ποιήματος που δημοσιεύεται στο World Literature Today (http://www.ou.edu/worldlit/)
WÖRTER
Δεν έχω πατρίδα
Κατοικώ μέσα στις λέξεις
Μαυροφορεμένες
Αιχμάλωτες
Mustapha Khayati, με ακούς;
Στη γλώσσα εδρεύει η εξουσία
Μέσα της περιπολεί η αστυνομία
Δεν χρειαζόμαστε άλλους ποιητικούς κύκλους
Δεν χρειαζόμαστε άλλους σεφέρηδες
Στη γειτονιά μου θυσιάζουν τους παρθένους ποιητές
Ράπερς με σκονισμένα μάτια και φαρδιά παντελόνια
Σπρώχνουν ρίμες σε πιτσιρίκια που σνιφάρουν λέξεις
Να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι: η τέχνη του ποιητή
Jean Genet, με ακούς;
Οι λέξεις μου είναι άστεγες
Κοιμούνται στα παγκάκια της Κλαυθμώνος
Σκεπασμένες με χαρτόκουτα από το Ikea
Οι λέξεις μου δεν μιλάνε στις ειδήσεις
Κάνουν πεζοδρόμιο κάθε βράδυ
Οι λέξεις μου είναι προλετάρισσες, σκλάβες όπως εγώ
Δουλεύουνε στα φασονάδικα, μέρα-νύχτα
Δεν θέλω άλλα μοιρολόγια
Δεν θέλω άλλα ρήματα που ν' ανήκουν στον άμαχο πληθυσμό
Χρειάζομαι μια καινούργια γλώσσα, όχι νταβατζιλίκια
Περιμένω μια επανάσταση να με εφεύρει
Ποθώ την γλώσσα του ταξικού ανταγωνισμού
Μια γλώσσα που έχει γευτεί την εξέγερση
Θα την κατασκευάσω!
Αχ, τι αλαζονεία
Εντάξει, φεύγω
Μα κοίτα, στο πρόσωπό μου χαράζει η αυγή μιας νέας ποίησης
Καμιά λέξη δε θα μείνει αιχμάλωτη πίσω
Αναζητώ ένα πέρασμα
Μ.Η.
σχόλια