Από το mediablog
Τέτοια κυριακάτικα απογεύματα, λίγο ξερά και μίζερα, που το μυαλό τρέχει σε παλιές ανέμελες στιγμές, τον αποζητάς τον πανελίστα της ελαφρότητας. Σκέφτεσαι τι να απέγινε, που να τον ξέβρασε το «τσουνάμι» που έκλεισε κανάλια, παρασύροντας μαζί τις εκπομπές του εγχώριου βλαχο-lifestyle...
Τι ν' απέγινε αυτός ο αφανής, κάποτε χρυσοπληρωμένος ήρωας της ανεμελιάς των Κυριακών, τότε που ήταν μεγάλη η χάρη του και του γίνονταν όλα τα χατίρια, τότε που για 4 Σαββατοκύριακα φλυαρίας τον μήνα έβλεπε πεντοχίλιαρα (ευρώ) να γεμίζουν την τσέπη του και αρκούσε ένα τηλεφώνημα του για να βρεθεί πρώτο τραπέζι πίστα στα σουξεδάδικα της Συγγρού;
Τι να πικρογίνεται όλος αυτός ο εκλεκτός κόσμος που τώρα ξεροσταλιάζει έξω από μεγάλες πόρτες μικρών καναλιών για 500 ευρώ; Που το «γύρισε» στο Πι Αρ, στις διοργανώσεις εκδηλώσεων και στην παρουσίαση κρεμών αδυνατίσματος;
(Πικρότερος όλων, ο τωρινός βίος συμπαθών κορασίδων που έφτασαν στην πηγή και νερό δεν ήπιαν. Που άντεξαν ταπεινώσεις και εξευτελισμούς μέχρι να γράψουν στο CV τους «παρουσιάστρια μεσημβρινής εκπομπής», αλλά μετά ήρθε ο «μεγάλος κακός» της κρίσης και τις πέταξε ξανά στην αφάνεια και στην παντόφλα).
Άλλος για Κύπρο τράβηξε, άλλος άνοιξε ουζερί και γυμναστήριο κι άλλος ανακαλύπτει τις κρυφές χαρές του να έχει στήλη στο διαδίκτυο και να μεταφέρει την πεμπτουσία της εμπειρίας του σε ανορθόγραφα κείμενα life coaching. Ήταν σκληρή η ζωή με τους πανελίστες που τώρα βιάζονται να πετάξουν από πάνω τους τη ρετσινιά του πάνελ (μα γιατί;), αλλά κρυφά προσεύχονται για τη νεκρανάσταση των καναλιών που τους ανέδειξαν.
Μέχρι τότε προτιμούν τον τίτλο του «επιχειρηματία», του... columnist και (γιατί, όχι;) του αγρότη. Κύκλος είναι και γυρίζει. Θα ξανασμίξουνε «τ' αηδόνια» (not).
σχόλια