[Ιστορίες συνωμοσίας] Μπλα-μπλα δημοκρατία, μπλα-μπλα αδιακρισία

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου από τα Νέα

Τελικά δεν είμαστε και τόσο αρχομανείς όσο νομίζαμε. Τα κόμματα ξεφορτώνονται την «εντολή» με τον τρόπο δεινού χαρτόμουτρου που κοιτάει να πασάρει τον μουντζούρη. Πλην Τσίπρα, ο οποίος χρονοτρίβησε λιγάκι περιφέροντας το συνταγματικό του προνόμιο όπως ο Εφραίμ την Αγία Ζώνη. Το πιστεύετε; Πιστεύετε με τα σωστά σας ότι η παρατεταμένη έκθεση σε ένα θαυματουργό underwear μπορεί να λύσει την γκαντεμιά; Ούτε κι εγώ. Μέχρι να αποκρυσταλλωθεί ο νέος δικομματισμός προλαβαίνω ωστόσο να εξετάσω τους εκλεκτούς της πρόσφατης σταυροδοσίας (μέσα και οι δικοί μου). Να αποτροπιαστώ με το πάσο μου, να πηδηχτώ εντέλει από τα τηλεοπτικά παράθυρα.

Αυτό ακριβώς ετοιμαζόμουν να κάνω αν τελευταία στιγμή δεν μου έσωζαν τη ζωή, αρπάζοντάς με από την άκρη της φούστας μου οι γονείς της Ζωής Κωνσταντοπούλου, έγκριτα πρόσωπα του δημοκρατικού χώρου με αντιστασιακές περγαμηνές. Και φταίει λοιπόν ο Τσίπρας που στη διάρκεια τηλεοπτικού καβγά η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απέκρουσε τη φιλοφρόνηση του Νικήτα Κακλαμάνη, «είμαι ιδιαιτέρως ευγενής προς τις κυρίες», απευθύνοντάς του ένα ξερό και εύγλωττο, «Κι εγώ»;

Εγώ λέω πως δεν φταίει ο Τσίπρας. Ετσι γρήγορα που ανδρώθηκε, αμφιβάλλω κι αν πρόλαβε να πληροφορηθεί ότι εκτός από «Λαός» και «Τραπεζίτες» υπάρχουν και οι ομοφυλόφιλοι. Για την όλη φάση παίζει να φταίει η παρατεταμένη έκθεση της νέας γενιάς (μέσα και η νεαρή δικηγόρος) σε ταινίες με τον Φίφη και ανέκδοτα με τη Φτερού.

Φταίμε μήπως εμείς, οι Ρηγάδες, που της δώσαμε το χρίσμα χωρίς προηγούμενη μύηση; Χωρίς ένα έστω πασάλειμμα της κουλτούρας του ΚΚΕ εσωτερικού, το οποίο υπήρξε το πρώτο ελληνικό κόμμα που από το ανυποψίαστο έτος 1980 άνοιξε την πόρτα και τα αυτιά του στο ρωμαλέο (τότε) ΑΚΟΕ; (Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδας, μπέμπα).