— Πώς προέκυψε η ιδέα για έναν περίπατο βασισμένο στα κείμενα του Ζαχαρία Παπαντωνίου;
Ήταν μια ιδέα που πρωτομπήκε στο μυαλό μου στις αρχές του καλοκαιριού. Μελετώντας το έργο του Παπαντωνίου, αρχικά λόγω της αγάπης μου γι' αυτόν και στη συνέχεια λόγω και του αφιερώματος στη «Νέα Εστία», άρχισα να πέφτω πάνω σε κείμενα του συγγραφέα που αφορούσαν την πρωτεύουσα· άρθρα-παρεμβάσεις για τη μορφή της πόλης, διηγήματα και ποιήματα όπου πρωταγωνιστούν οι απλοί κάτοικοι, ποικίλες αναφορές σε διάφορα κείμενα. Άρχισα να βλέπω τη σχέση του Παπαντωνίου με την πόλη, τις δημόσιες θέσεις του, τη συγκίνησή του, την αγάπη του για τον τόπο στον οποίο έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ένιωσα ότι η ματιά του και η ευαισθησία του είναι πράγματα που λείπουν σήμερα· ίσως δεν μας είναι ξένα, αλλά δεν έχουν και τον χώρο που τους αξίζει.
— Ποια ήταν, με λίγα λόγια, η Αθήνα του Παπαντωνίου;
Ξεκινώντας να απαντώ σε αυτή την ερώτηση, νιώθω πως θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το παρακάτω:
«... στην Τσαμαδού 21 ήταν που είχαν και το κοτσύφι· το 'χε βρει ο Χαρίλαος [ο μεγαλύτερος αδερφός του Ζαχαρία] σε μια εκδρομή με σπασμένο το φτερό από σφεντονιά. Το γιατρέψανε· μα όταν του ανοίξαν το κλουβί, αυτό ξαναγύρισε κοντά τους. Του είχαν μάθει να σφυρίζει ένα μοτίβο από το Ριγολέττο· του το 'χε μάθει ο Ζαχαρίας, που αγαπούσε με πάθος τη μουσική και τραγουδούσε, με μια ζεστή φωνή τενόρου, ολόκληρες άριες από όπερες και παλιά γαλλικά τραγούδια. [...] Το σπίτι της οδού Τσαμαδού [...] το προτιμήσανε γιατί βρισκότανε ψηλά στα Εξάρχεια, με δρόμους ανηφορικούς και κακοτράχαλους κείνη την εποχή, για να θυμίζει Καρπενήσι...» (Δαλμάτη, Μ. (1970). «Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου και η μοίρα του», Νέα Εστία, τχ. 1.022, σ. 145-154.
— Και ο ίδιος ο Παπαντωνίου; Ποιες γειτονιές και σημεία της πόλης αγαπούσε;
Ο Παπαντωνίου αγαπούσε πολύ τις γειτονιές της Πλάκας. Λέγεται, μάλιστα, ότι συμμετείχε σε παρέες που έκαναν καντάδες στη γειτονιά αυτή. Είχε μια σταθερή ανησυχία για το ιστορικό κέντρο της πόλης και σκεφτόταν πώς θα μπορούσε να προφυλαχθεί ο χαρακτήρας της ευρύτερης περιοχής γύρω από την Ακρόπολη. Ήταν περιπατητής του κέντρου και με ευχαρίστηση απολάμβανε αυτό που είχε να του δώσει το τοπίο.
«Μπροστά σε μια δύση στα Προπύλαια, με τα φευγαλέα της χρώματα, μου λέγε κάποτε: «Αυτή δεν πιάνεται ούτε με πινέλο, ούτε με πέννα. Ψάχνω να βρω λόγια, φράσεις, αλλά δεν μπορώ. Μόνο επιγραμματικά μπορεί κανείς να την αποδώσει».
[Ελευθερουδάκης, Κ. (1940)]. «Από τους αθηναϊκούς περιπάτους με τον Ζαχαρία Παπαντωνίου», Νέα Εστία, τχ. 319, σ. 453-455 (το τεύχος αυτό του περιοδικού είχε βγει λίγους μήνες μετά τον θάνατο του συγγραφέα και είναι αφιερωμένο σε αυτόν).
σχόλια