Η σειρά «10η Εντολή» επιστρέφει μετά από 10 χρόνια στις τηλεοπτικές μας οθόνες. Τέταρτος κύκλος για μια τηλεοπτική σειρά που έχει γράψει ιστορία και πρεμιέρα την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου στον Alpha με το πρώτο επεισόδιο που τιτλοφορείται «Σιωπή» και αφορά το trafficking. «Η περιπέτεια αυτή, ο “κύκλος του αίματος”, ξεκίνησε από την “Ανατομία ενός εγκλήματος”» μας λέει ο δημιουργός της σειράς, σκηνοθέτης Πάνος Κοκκινόπουλος. «Εκεί κάναμε μαθητεία περί αισθητικής του φόνου. Μια ιμπρεσιονιστική μαθητεία. Αυτό κράτησε τρία χρόνια. Το 2000 κάναμε τον “Κόκκινο Κύκλο” και μετά τη “10η Εντολή” για τρία χρόνια και τώρα επιστρέφουμε και ξεκινάμε την τέταρτη σεζόν».
Η δέκατη εντολή είναι μια σειρά που έχει φανατικούς θεατές. Και κάτι περισσότερο, ανθρώπους που ερευνούν κάθε λεπτομέρεια, στοιχηματίζουν για το ποια είναι η αληθινή ιστορία, κοινό που περιμένει ανυπόμονα τον καινούργιο κύκλο.
Γιατί πιστεύετε ότι έχει τόσο φανατικούς θεατές η σειρά;
Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα επεισόδια έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί και υπάρχουν καινούργιες γενιές που μπαίνουν για πρώτη φορά στο You Tube και τις ψάχνουν. Υπάρχει μια νέα γενιά θεατών. Η τηλεόραση εξακολουθεί –και δεν ξέρω για πόσο ακόμα– να είναι ένα μέσο με τεράστια δύναμη. Εκπέμπει επί 24ώρου βάσεως. Μπορεί σε αυτό να συνυπάρξουν αριστουργήματα και αίσχη.
Δεν πλησιάζουμε ένα έγκλημα από τη μεριά της αστυνομίας τύπου CSI αλλά προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς ένας άνθρωπος οδηγείται σε αυτή την κατάσταση, να διαπράξει ένα έγκλημα. Είναι ιστορίες παθών. Είμαστε μια χώρα που έχει τρομερές ιστορίες παθών και κάθε μέρα βγαίνει και μια καινούργια
Έχετε σκεφτεί ότι κάποιοι πάντα θεωρούν την τηλεόραση «δεύτερο» είδος;
Ναι, θεωρείται «δεύτερο» είδος, όπως περίπου το αστυνομικό μυθιστόρημα σε σχέση με το κλασικό. Για μένα δεν υπάρχει κακό και καλό μέσο. Υπάρχει καλός και κακός κινηματογράφος, καλή και κακή τηλεόραση, καλό και κακό βιβλίο. Και ο Μπέργκμαν έχει κάνει τηλεόραση – αριστουργήματα. Και ο Φελίνι. Και τα καινούργια πράγματα πια βγαίνουν από το σινεμά. Οπότε η τηλεόραση είναι ένα μέσο που μπορεί να είναι και πολύ καλό. Ένα μέσο παντοδύναμο. Εμένα μου αρέσει να κάνω τηλεόραση με καλούς όρους, με απόλυτη ελευθερία και η αλήθεια είναι ότι πάντα έτσι δουλεύαμε.
Πόσο μετράει για εσάς το ότι είναι μια δοκιμασμένη σειρά; Σας δεσμεύει ή σας προκαλεί για κάτι νέο;
Δεν είναι ακριβώς δοκιμασμένη. Ο κόσμος έχει αλλάξει από τον προηγούμενο κύκλο, αλλάξαμε κι εμείς. Θα ήταν απόλυτα βαρετό να επαναλάβουμε το ίδιο. Δεν κάνουμε το ίδιο πράγμα για τέταρτη χρονιά, θέλω να πάει ένα βήμα μπροστά. Αυτό σημαίνει διαφορετική προσέγγιση, και σεναριακή και σκηνοθετική. Σεναριακά είμαστε πιο επικεντρωμένοι στους χαρακτήρες, χωρίς η πλοκή να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Τα σενάρια έχουν γίνει πιο σύνθετα και λιγότερο μονοδιάστατα. Έχουμε μια περισσότερο κινηματογραφική αφήγηση. Στην τηλεόραση συνήθως «τα λες». Στον κινηματογράφο «τα δείχνεις». Προσπαθούμε να λειτουργούμε έτσι. Σκηνοθετικά λένε πως η λιτότητα είναι η κατάκτηση της ωριμότητας. Δεν αισθάνομαι καθόλου ώριμος, αλλά θέλω να έχουμε μια λιτή αφήγηση. Τα σπέσιαλ εφέ είναι πολύ προσεγμένα πια. Θέλουμε να έχει και ρεαλισμό αλλά και να φεύγει από αυτόν.
Έχετε καταλάβει τι είναι αυτό που μετράει περισσότερο στον θεατή; Η ιστορία;
Δεν νομίζω ότι είναι η ιστορία. Είναι ο τρόπος που την αφηγείσαι. Δεν πλησιάζουμε ένα έγκλημα από τη μεριά της αστυνομίας τύπου CSI αλλά προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς ένας άνθρωπος οδηγείται σε αυτή την κατάσταση, να διαπράξει ένα έγκλημα. Είναι ιστορίες παθών. Είμαστε μια χώρα που έχει τρομερές ιστορίες παθών και κάθε μέρα βγαίνει και μια καινούργια.
Υπάρχουν ιστορίες που δεν ακουμπάτε;
Δεν ακουμπάμε ιστορίες που αναφέρονται σε οικονομικές διαφορές. Δεν μας ενδιαφέρουν. Προσωπικά, εγώ δεν θα ακουμπήσω ποτέ ιστορίες που έχουν σχέση με παιδιά. Δεν μπορώ να το κάνω. Είναι κάτι που με αναστατώνει. Για μένα, δεν είναι επιτρεπτό. Κάνουμε ψυχογραφήματα δολοφόνων, και μάλιστα όχι επαγγελματιών αλλά ανθρώπων που ξεπερνάνε αυτήν τη λεπτή κόκκινη γραμμή, από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή. Και λόγω κρίσης, οι άνθρωποι είναι εκτός εαυτού, έτοιμοι να ξεπεράσουν το όριο.
Υπάρχουν αγαπημένες σας ιστορίες;
Είναι λίγο αντιφατικό να έχεις αγαπημένη ιστορία εγκλήματος, αλλά μια που αγαπώ πολύ είναι αυτή του τέταρτου Κύκλου, η «Σιωπή». Έγραψα το σενάριο και έκανα μεγάλη έρευνα με κακοποιημένες γυναίκες – αφορά το trafficking. Είναι ένα επεισόδιο που έχει όχι μόνο μια κακουργηματική πράξη αλλά και στοιχεία που απασχολούν βαθιά την κοινωνία μας. Και λέω «βαθιά», γιατί ένας στους τέσσερις Έλληνες έχει πάει με θύμα trafficking, αν αυτό λέει κάτι. Γυναίκες βιάζονται αλυσοδεμένες, τώρα, σήμερα. Κάτι άλλο που θέλω να κάνω είναι η ιστορία με τις οροθετικές.
Οι ιστορίες είναι βασισμένες σε αληθινά περιστατικά, αλλά τροποποιημένες έτσι ώστε να μην αναγνωρίζεις ή να «φωτογραφίζεις» τον δολοφόνο. Αυτό γίνεται για δύο λόγους: ο πρώτος είναι ηθικής τάξης. Δεν θέλω να διαπομπεύονται τα θύματα ή οι θύτες ακόμα μία φορά – είτε αυτοί είτε οι οικογένειές τους. Αυτά τα κάνουν τα ΜΜΕ
Οι ιστορίες σας πόσο αλλαγμένες είναι;
Οι ιστορίες είναι βασισμένες σε αληθινά περιστατικά, αλλά τροποποιημένες έτσι ώστε να μην αναγνωρίζεις ή να «φωτογραφίζεις» τον δολοφόνο. Αυτό γίνεται για δύο λόγους: ο πρώτος είναι ηθικής τάξης. Δεν θέλω να διαπομπεύονται τα θύματα ή οι θύτες ακόμα μία φορά – είτε αυτοί είτε οι οικογένειές τους. Αυτά τα κάνουν τα ΜΜΕ. Ο δεύτερος είναι καλλιτεχνικός. Πιστεύω ότι η φαντασία, η μυθοπλασία, είναι ένα βήμα μπροστά από την πραγματικότητα. Αν και μερικές φορές η ζωή μάς διαψεύδει και η τέχνη την αντιγράφει απλώς. Ξεπερνάει και την πιο νοσηρή φαντασία.
Στους κύκλους των εκπομπών σας έχει παρελάσει όλο το ελληνικό θέατρο, ακόμα και ηθοποιοί που δεν κάνουν καθόλου τηλεόραση.
Προσπαθούμε να κάνουμε τα επεισόδια με ανθρώπους που συνήθως δεν δουλεύουν στην τηλεόραση. Εξηγούμαι: οι άνθρωποι που δουλεύουν στην τηλεόραση συνήθως δεν κάνουν πρόβες. Αυτοί που δεν κάνουν τηλεόραση, θέλουν να κάνουν καλές δουλειές, θέλουν να κάνουν πρόβες. Και εμείς θέλουμε να κάνουμε πρόβες. Υπάρχει η παλιά καλή γενιά με την οποία δουλεύουμε, η νέα γενιά που δεν παίζει στην τηλεόραση και οι πολύ νέοι που ξεκινούν τώρα και είναι πολύ ταλαντούχοι. Σε κανέναν από αυτούς δεν αρέσει η ευκολία. Πλάθουν, σκέφτονται, δημιουργούν.
Μπορείτε να μου πείτε πώς αισθάνεστε όταν βλέπετε ότι υπάρχει τόση αναμονή για τη σειρά;
Με το Διαδίκτυο κατάλαβα το impact της αναμονής της σειράς και αυτό με φοβίζει, γιατί πάντα ήθελα να είμαι αουτσάιντερ, όχι φαβορί. Νιώθεις μεγάλη ευθύνη, ανησυχία, περιμένουν πολλά οι θεατές και δεν θέλεις να ματαιωθούν. Είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων και αυτό που θέλω να κάνω είναι η δουλειά μου. Και την κάνω. Είναι το μόνο που με καθησυχάζει.
Υπάρχει μυστικό για την επιτυχία;
Υπάρχουν οι καλές συνθήκες που δημιουργείς. Να διαλέγεις τους καλύτερους, να δουλεύεις σταθερά και επί χρόνια, να δουλεύεις οικογενειακά. Να κάνεις αυτοκριτική. Να αυτοσαρκάζεσαι.
Αστυνομικά διαβάζετε;
Έχω διαβάσει τα άπαντα. Τώρα διαβάζω κουβανέζικα αστυνομικά, Παδούρα, στα ισπανικά. Επίσης, κάναμε τα αστυνομικά του Μάρκαρη, το «Νυχτερινό Δελτίο», με τον οποίο συνεργαστήκαμε στην «Ανατομία» για τρία χρόνια.
Βλέπετε τηλεόραση;
Την τηλεόραση την ανοίγω για τρεις λόγους: μπάλα, ταινία και καμιά είδηση, αν θέλω να εκνευριστώ.
Στα γυρίσματα της 10ης Εντολής
Αυτές είναι οι πρώτες φωτογραφίες από τα δέκα πρώτα επεισόδια του νέου κύκλου της Δέκατης Εντολής. Σε ώρες γυρισμάτων και προβών μερικοί απο τους καλύτερους Έλληνες ηθοποιούς. Πρόβες για τα εφέ, το αίμα, τα πλάνα. Τα συνεργεία σε πυρετό και όλες οι ετοιμασίες σε τελική ευθεία. Πάρτε μια πρώτη γεύση.
σχόλια