Ο Τένεσι Ουίλιαμς στο Μεταξουργείο

Είναι η δεύτερη φορά που παίζεις πρωταγωνιστικό ρόλο σε έργο του Τένεσι Ουίλιαμς. Η πρώτη φορά ήταν στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ερμηνεύοντας τον Στάνλεϊ στο «Λεωφορείο ο πόθος». Τώρα τον Σάνον στο «Νύχτα της ιγκουάνα»…

Από τον καιρό της δραματικής σχολής οι καθηγητές μου με συνέδεαν με έργα του Ουίλιαμς και μου έδιναν ρόλους από έργα όπως το «Ορφέας στον Άδη»,  «27 βαγόνια βαμβάκι», «Λεωφορείον ο πόθος», πριν μου ανατεθεί επαγγελματικά ο Στάνλεϊ από το Κρατικό στη Θεσσαλονίκη. Επειδή γοητεύομαι από ανθρώπους του περιθωρίου, κι έχοντας ζήσει κι εγώ λίγο σε περιθωριακές καταστάσεις, νοιώθω μια αφάνταστη έλξη από αυτούς τους ήρωες. Νοιώθω ότι έχω μέσα μου τα υλικά για να τους προσεγγίσω εύκολα και να τους καταλάβω. Γιατί ήρωες σαν τον Στάνλεϊ κι ακόμα περισσότερο σαν τον Σάνον που παίζω τώρα, χρειάζεται να κάνεις μεγάλη βουτιά στα σκοτάδια σου. Είναι ήρωες που έχουν να κάνουν με τις σκοτεινές πλευρές του εαυτού σου κι όχι με τις φωτεινές.  Δηλαδή, τίθεται το θέμα πόσο διαθέσιμος είναι ένας ηθοποιός να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Να βουτήξει σε βάθος ώστε να αναμετρηθεί με τον εαυτό του σε θέματα πολύ προσωπικά. Μπαίνοντας στη διαδικασία για το ρόλο του Σάνον «επέστρεψα»  στην παιδική ηλικία γιατί πρόκειται για έναν χαρακτήρα που έχει παραμείνει παιδί, που δεν έχει μεγαλώσει. Τον είχε τιμωρήσει η μητέρα του γιατί τον είχε πιάσει να αυνανίζεται λέγοντας του ότι με την πράξη του προσέβαλε τον Θεό. Συνέπεια αυτού του γεγονότος ήταν να γίνει ιερέας και να κάνει αθεϊστικά κηρύγματα για να εκδικηθεί τον Θεό, ενώ παράλληλα να πηγαίνει με ανήλικα κορίτσια για να εκδικηθεί τη μητέρα του. Σαν ηθοποιός οφείλω να ανακαλύψω τη δική μου αντιστοιχία και τα δικά μου ανάλογα θέματα της παιδικής μου ηλικίας για να ταυτιστώ με το ρόλο.

Εξακολουθεί σήμερα να μας αφορά ο Τένεσι Ουίλιαμς;

Στην «Νύχτα της ιγκουάνα» τοποθετεί τη δράση μέσα σε μια ζούγκλα την ίδια εποχή που ο Χίτλερ ξεκινάει στην Ευρώπη τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Οι ήρωες του έργου πιεσμένοι από τα πάθη τους, προσπαθούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Αν κάνουμε μια αναγωγή στο σήμερα που επίσης βιώνουμε έναν πόλεμο οικονομικής φύσεως , προσπαθούμε ως ήρωες της εποχής μας να ζήσουμε κι εμείς με αξιοπρέπεια.

Τον ρόλο του Σάνον στον κινηματογράφο τον ερμήνευσε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον. Ένοιωσες το βάρος τους ρόλου και του μύθου που κουβαλάει η κινηματογραφική εκδοχή;

Όχι. Χαρά ένοιωσα που θα έμπαινα στη διαδικασία να τον παίξω αυτόν το ρόλο. Είναι ρόλος – πρόκληση για έναν ηθοποιό. Κοίτα να δεις, όταν έχω παίξει τον Στάνλεϊ που κουβαλάει μια ερμηνεία σαν του Μπράντο,  θα φοβηθώ τον Σάνον;  Εκεί βέβαια τη γλύτωσα γιατί είχα το θράσος του νέου ηθοποιού που μόλις βγήκε από τη σχολή και θέλει να παίξει μεγάλους ρόλους. Δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος του ρόλου. Ίσως σήμερα να είχα περισσότερους ενδοιασμούς.

Τι είναι αυτό από το οποίο συγκινείται το κοινό της παράστασης σας, με τι ταυτίζεται;

Καταρχήν συγκινούνται με τον γέρο ποιητή. Έναν άνθρωπο που προσπαθούσε να γράψει ένα ποίημα είκοσι πέντε χρόνια και μόλις το ολοκληρώνει πεθαίνει. Επίσης τους συγκινεί ο ανθρώπινος πόνος που προκαλούμε μεταξύ μας χωρίς να το καταλάβουμε. Είναι ένα σημαντικό θέμα του έργου και αυτό. Με τον Σάνον είναι δύσκολο να ταυτιστεί κάποιος. Πρέπει να έχεις παιδευτεί πολύ στη ζωή σου για να ταυτιστείς μαζί του. Γι’ αυτό και οι νεώτεροι αδυνατούν να τον καταλάβουν, σε αντίθεση με τους μεγαλύτερους σε ηλικά θεατές που έχοντας περάσει περισσότερα, τους αφορά περισσότερο το έργο.

«Η νύχτα της ιγκουάνα» του Τένεσι Ουίλιαμς μετάφραση-σκηνοθεσία Αλέξανδρος Κοέν

Θέατρο Αργώ, Ελευσίνιων 15, Μεταξουργείο 210 5201684-5

Κάθε  Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη