«Ολομέλεια της Βουλής», «Ημερήσια Διάταξη», «Ορκωμοσία βουλευτών», «Ανανέωση της λαϊκής εντολής» και πόσα άλλα τερπνά συμπαρομαρτούντα, καθώς η νέα κυβέρνηση (και πρώην αντιπολίτευση) υπόσχεται στο όνομα της Αγίας Τριάδος μαζί με την πρώην κυβέρνηση (και νυν αντιπολίτευση) ότι θα τηρήσει τα δέοντα στην άσκηση των καθηκόντων της. Η λέξη όρκος φέρει μέσα της την έννοια του έρκους, ενός απαγορευτικού φράχτη, δηλαδή, που δεν πρέπει να παραβιαστεί. Το όλο ζήτημα δηλαδή έγκειται στο τι ενέχει ο φράχτης και τι βρίσκεται εκτός. Διότι, αν όλα είναι μέσα στον κύκλο, γιατί να εξέλθει κανείς; Ποιος θέλει το κακό του; Ποιος θέλει να φάει το κεφάλι του και να πάει στα χαμένα; Στις υποσημειώσεις βέβαια των αποριών -πάντα με ψιλά γραμματάκια- βρίσκεται το δίλημμα και το δράμα των λαϊκών αντιπροσώπων. Με την αγιαστούρα δεν γίνεται τίποτα. Αφού το «κακό» περίσσεψε, θα πρέπει να το σπουδάσει κανείς για να βρει την άκρη. Όπερ σημαίνει ότι ο φράχτης θα πρέπει σιγά σιγά να διευρύνεται, να χωράει τα πολλά και τα ανομολόγητα, να διδάσκει όσα δεν αναφέρονται στον όρκο και να ξεχνάει όσα δηλώνονται. Ευχόμαστε σθένος και φαντασία στην κυβέρνηση, αλλά επειδή έχουμε πάθει και έχουμε μάθει, ξέρουμε ότι τα καθαρά χέρια είναι ευάλωτα, ενώ οι βρόμικες υποθέσεις δεκαοκτάψυχες.
σχόλια