Σήμερα δεν πήγα στη δουλειά, προφασίστηκα ότι έχω καεί από τον ήλιο και ότι δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι λόγω εκτεταμένων εγκαυμάτων σε χέρια, πόδια, πλάτη και πρόσωπο και δεν πήγα. Βέβαια αύριο οι συνάδελφοι θα περιμένουν να με δουν τυλιγμένο με επιδέσμους αλλά θα επικαλεστώ τα θαυματουργά αποτελέσματα της Bepanthol για να την βγάλω καθαρή.
Θα βογγάω και λίγο μην καρφωθώ.
Συμπεράσματα που έβγαλα μετά από ένα τριήμερο στην Κύθνο:
1. Αν σκοπεύεις να πας στην Κύθνο, να πάρεις αυτοκίνητο 4x4. Οι δρόμοι έχουν τα χάλια τους, εκεί που οδηγείς ξαφνικά ο δρόμος γίνεται χωμάτινος, με κάτι λακούβες στο μέγεθος του μετρό, δίπλα να χάσκει ο γκρεμός, κάτι πουρνάρια, ένα τοιχάκι, μια πικροδάφνη, ένα γαϊδούρι, ένα κατσίκι, ανηφόρες κατηφόρες και κάποια στιγμή ο δρόμος γίνεται άσφαλτος. Όταν τους ρωτάς από ποιο δρόμο να πας, πρώτα σε ρωτάνε τι αυτοκίνητο έχεις για να σου πουν την κατάλληλη διαδρομή: "Αν μου' λεγες 4x4 θα σου' λεγα άλλο δρόμο, φιλαράκι". Οπότε αν δεν διαθέτεις, ετοιμάσου να το σπάσεις το αυτοκίνητο που έχεις οδηγώντας σε ημιτσιμεντομένα δρομάκια με μια τάφρο στη μέση σαν ρέμα όλο ανηφόρα και μπροστά σου να βλέπεις ένα γαϊδούρι [ή άλογο]. Ή πήγαινε με σκάφος.
2. Οι καλύτερες παραλίες είναι προσβάσιμες μόνο με τζιπ, γι' αυτό και το καράβι ήταν τίγκα στα τζιποειδή και με είχαν χώσει στο βάθος του πλοίου. Η καλύτερη παραλία του νησιού, η Κολώνα, απέχει 30' ποδαρόδρομο πάνω στα βουνά από το τελευταίο σημείο όπου μπορεί να διασχίσει ένα yaris. Αποφασίσαμε με τη Ζ. να πάμε στην παραλία γιατί έτσι όπως τη βλέπαμε από μακριά μας φαινόταν κοντά. Μια λωρίδα άμμου να ενώνει 2 νησιά, πολύ ρομαντικό, πολύ εξωτικό. Ανεβαίναμε το βουνό από ένα δρομάκι γεμάτο σαύρες και λακούβες και η απόσταση δεν μίκραινε με τίποτα. Όσοι πατριώτες περνούσαν με τα τζιπ δίπλα μας, κανείς δεν φιλοτιμήθηκε να σταματήσει να μας πάρει έτσι όπως είχαμε γίνει σαν τον Λόρενς της Αραβίας με μύτες κόκκινες μέσα στον ιδρώτα.
Η επιστροφή ήταν χειρότερη, πώς δεν μας δάγκωσε και κανένα φίδι, αλλά η παραλία ήταν πολύ καλή, γεμάτη σκαφάτους που βουτούσαν από τα γιοτ και τα κότερα, τα φουσκωτά, τις σκούνες -ό,τι είχε ο καθένας- και έβγαιναν στην παραλία, η θάλασσα ήταν τόσο κρύα που με το που μπήκα ένιωσα το πουλί μου να μικραίνει αυτόματα κατά 5 πόντους. Έκατσα μέσα στο νερό μόλις 1' και ξαναβγήκα τρέχοντας.
Στους Αντώνηδες που πήγαμε την επόμενη ημέρα [κοντά στην Κανάλα] ήμασταν στην παραλία 4 παρέες, κάτι μπακουρογκόμενες που δεν ξεκουμπίζονταν με τίποτα να πετάξουμε κι εμείς τα μαγιό να κάνουμε κανένα μπάνιο γυμνοί, ένα ζευγάρι αμίλητο που έπαιζε ρακέτες [και αυτός την έλεγε μωρή]. Ευτυχώς είχε κάτι πολύ ωραία βράχια, ιδανικά να ξαπλώσουμε σαν τα χταπόδια να βγάλουμε φωτογραφίες καλοκαιρινής ραστώνης.
3. Από φαΐ το νησί έχει γλυκά κουταλιού [τα οποία στους καταλόγους μεταφράζονταν ως spoon sweet, δεν κάνω πλάκα, απορώ τι καταλάβαιναν οι τουρίστες], αμυγδαλωτά, παστέλια και κάτι χορτόπιτες, που λέγονται κολόπια. Το κολόπι είναι σαν καλτσόνε με χοντρή ζύμη και μέσα έχει χόρτα του βουνού από αυτά που τα κατουράνε τα ζώα, ελαφρώς άνοστη, άμα πάτε, να πάτε να αγοράσετε γλυκά από την κυρία Ειρήνη στη Χώρα που έχει ένα ζαχαροπλαστείο και τα φτιάχνει όλα μόνη της [την είδα με τα μάτια μου να πλάθει].
4. Συνολικά στην Κύθνο υπάρχουν 7 μπαρ. 7 μετρημένα στα δάχτυλα. Από αυτά που είναι μπαρ το βράδυ, καφετέριες, ουζερί, φτιάχνουν κρέπες, το πρωί χτυπάνε κανα τοστ και το βράδυ βάζουν r'n'b [Beyonce Beyonce Shakira Shakira]. Σε τρία από αυτά ζήτησα μοχίτο και δεν μπορούσαν να μου φτιάξουν επειδή δεν είχαν δυόσμο [ο οποίος μάλλον δεν φύεται στο νησί ούτε σε γλάστρες]. Γενικά δεν έχει και πολλά μαγαζιά το νησί.
Έχει μία τράπεζα, ένα περίπτερο και αρκετά από αυτά τα μαγαζιά multiple choice, που είναι χασάπικα, μπακάλικα, πρακτορεία εισιτηρίων και πουλάνε τσιγάρα και ρούχα όλα μαζί ταυτόχρονα και μυρίζουν παντοπωλίλα νησιώτικη κάτι ανάμεσα σε ρέγγα, ελιές, χαρτόκουτο και απορρυπαντικό πατώματος. Όλο το τριήμερο έψαχνα αντηλιακό να αγοράσω και δεν βρήκα πουθενά.
5. Γενικά το νησί είναι ολόιδιο με το βίντεο κλιπ της Γαρμπή που είχα ποστάρει παλιότερα, φρεσκοασβεστωμένα σπίτια, δρομάκια, βοκαμβίλιες, μουστακαλήδες, γεράνια, καμάρες, μπλε πόρτες, καμπαναριά, ανεμόμυλοι, μια γάτα, το μπαρ "Κουρσάρος" και ένας τρούλος. Μπλε.
6. Σύμφωνα με βιαστικούς υπολογισμούς που έκανα, στο νησί αυτό το 3ήμερο ήμασταν 10 παρέες, όπου και να πηγαίναμε βλέπαμε τους ίδιους ανθρώπους, σε λίγο θα κοιταζόμασταν και θα κουνούσαμε το κεφάλι σαν χαιρετισμό, ήξερα που είχαν πάει, τι είχαν φάει, ποιος τα είχε με ποιον. Με ποιαν. Πολλά τριπλά ζευγάρια μετά τέκνων, μερικά διπλά ζευγάρια [άνευ τέκνων], αρκετά ημίδιπλα [γκόμενος-γκόμενα και φίλος ή φίλη μπακούρι], κάτι μόνοι τους και φυσικά πολλοί ερωτευμένοι [από αυτούς που κάθονται στα μπαρ και δεν μιλάνε μεταξύ τους]. Ακόμα και τους ντόπιους τους έβλεπα συνέχεια. Ο σερβιτόρος στην ταβέρνα στον Αγ. Στέφανο ήταν και οδηγός νταλίκας στην επομένη στο λιμάνι.
7. Ο κοινοτάρχης του Μέριχα, του λιμανιού [πολύ άσχημο λιμάνι], προκειμένου να δείξει την έντονη κοινωνική του ευαισθησία, έχει βάλει ταμπέλες απαγορεύσεων παντού, απαγορεύει το παρκάρισμα, τη ρίψη σκουπιδιών, τα προσπεράσματα, ίσως και το κλάσιμο, στην παιδική χαρά δίπλα στο δρόμο υπάρχει αναρτημένη ταμπέλα με το εξής μήνυμα: Αγάπη και Στοργή στα Παιδιά.
8. Στη μαρίνα των Λουτρών, όπου είναι αραγμένα όλα τα γιοτ, είδα το πρώτο μωρό δεμένο με σχοινί από τους ώμους, ακριβώς σαν σκυλί, να το κρατάει ο πατέρας του και να το έχει βγάλει βόλτα. Ο πατέρας περνούσε το σχοινί στη μάνα της μικρής καθώς περπατούσαν στην προβλήτα και δίπλα τους έτρεχε το κανισάκι της οικογένειας, το οποίο κάποια στιγμή η μαμά πήρε αγκαλιά. Άβυσσος η ψυχή του σκαφάτου.
Τα σημάδια είναι ακόμα χαραγμένα πάνω στο κορμί μου, έβγαλα και κάτι φωτογραφίες ειδικές για myspace, msn και gaydar χάρη στη Ζ. [καλά παιδάκι μου, εσύ όλο τη μούρη σου στο ίντερνετ βγάζεις;] που το είχε δει πολύ φωτογράφος και βγάζαμε φωτογραφίες κοιτώντας σε όλες τον ουρανό σαν να είχαμε νευροκαβαλίκεμα στον αυχένα, άλλες με τον ήλιο στη μούρη να κάνουμε γωνίες άλλες να αγκαλιάζουμε τοίχους, αστοδιάλο πολύ ωραία ήταν.
Θα βογγάω και λίγο μην καρφωθώ.
Συμπεράσματα που έβγαλα μετά από ένα τριήμερο στην Κύθνο:
1. Αν σκοπεύεις να πας στην Κύθνο, να πάρεις αυτοκίνητο 4x4. Οι δρόμοι έχουν τα χάλια τους, εκεί που οδηγείς ξαφνικά ο δρόμος γίνεται χωμάτινος, με κάτι λακούβες στο μέγεθος του μετρό, δίπλα να χάσκει ο γκρεμός, κάτι πουρνάρια, ένα τοιχάκι, μια πικροδάφνη, ένα γαϊδούρι, ένα κατσίκι, ανηφόρες κατηφόρες και κάποια στιγμή ο δρόμος γίνεται άσφαλτος. Όταν τους ρωτάς από ποιο δρόμο να πας, πρώτα σε ρωτάνε τι αυτοκίνητο έχεις για να σου πουν την κατάλληλη διαδρομή: "Αν μου' λεγες 4x4 θα σου' λεγα άλλο δρόμο, φιλαράκι". Οπότε αν δεν διαθέτεις, ετοιμάσου να το σπάσεις το αυτοκίνητο που έχεις οδηγώντας σε ημιτσιμεντομένα δρομάκια με μια τάφρο στη μέση σαν ρέμα όλο ανηφόρα και μπροστά σου να βλέπεις ένα γαϊδούρι [ή άλογο]. Ή πήγαινε με σκάφος.
2. Οι καλύτερες παραλίες είναι προσβάσιμες μόνο με τζιπ, γι' αυτό και το καράβι ήταν τίγκα στα τζιποειδή και με είχαν χώσει στο βάθος του πλοίου. Η καλύτερη παραλία του νησιού, η Κολώνα, απέχει 30' ποδαρόδρομο πάνω στα βουνά από το τελευταίο σημείο όπου μπορεί να διασχίσει ένα yaris. Αποφασίσαμε με τη Ζ. να πάμε στην παραλία γιατί έτσι όπως τη βλέπαμε από μακριά μας φαινόταν κοντά. Μια λωρίδα άμμου να ενώνει 2 νησιά, πολύ ρομαντικό, πολύ εξωτικό. Ανεβαίναμε το βουνό από ένα δρομάκι γεμάτο σαύρες και λακούβες και η απόσταση δεν μίκραινε με τίποτα. Όσοι πατριώτες περνούσαν με τα τζιπ δίπλα μας, κανείς δεν φιλοτιμήθηκε να σταματήσει να μας πάρει έτσι όπως είχαμε γίνει σαν τον Λόρενς της Αραβίας με μύτες κόκκινες μέσα στον ιδρώτα.
Η επιστροφή ήταν χειρότερη, πώς δεν μας δάγκωσε και κανένα φίδι, αλλά η παραλία ήταν πολύ καλή, γεμάτη σκαφάτους που βουτούσαν από τα γιοτ και τα κότερα, τα φουσκωτά, τις σκούνες -ό,τι είχε ο καθένας- και έβγαιναν στην παραλία, η θάλασσα ήταν τόσο κρύα που με το που μπήκα ένιωσα το πουλί μου να μικραίνει αυτόματα κατά 5 πόντους. Έκατσα μέσα στο νερό μόλις 1' και ξαναβγήκα τρέχοντας.
Στους Αντώνηδες που πήγαμε την επόμενη ημέρα [κοντά στην Κανάλα] ήμασταν στην παραλία 4 παρέες, κάτι μπακουρογκόμενες που δεν ξεκουμπίζονταν με τίποτα να πετάξουμε κι εμείς τα μαγιό να κάνουμε κανένα μπάνιο γυμνοί, ένα ζευγάρι αμίλητο που έπαιζε ρακέτες [και αυτός την έλεγε μωρή]. Ευτυχώς είχε κάτι πολύ ωραία βράχια, ιδανικά να ξαπλώσουμε σαν τα χταπόδια να βγάλουμε φωτογραφίες καλοκαιρινής ραστώνης.
3. Από φαΐ το νησί έχει γλυκά κουταλιού [τα οποία στους καταλόγους μεταφράζονταν ως spoon sweet, δεν κάνω πλάκα, απορώ τι καταλάβαιναν οι τουρίστες], αμυγδαλωτά, παστέλια και κάτι χορτόπιτες, που λέγονται κολόπια. Το κολόπι είναι σαν καλτσόνε με χοντρή ζύμη και μέσα έχει χόρτα του βουνού από αυτά που τα κατουράνε τα ζώα, ελαφρώς άνοστη, άμα πάτε, να πάτε να αγοράσετε γλυκά από την κυρία Ειρήνη στη Χώρα που έχει ένα ζαχαροπλαστείο και τα φτιάχνει όλα μόνη της [την είδα με τα μάτια μου να πλάθει].
4. Συνολικά στην Κύθνο υπάρχουν 7 μπαρ. 7 μετρημένα στα δάχτυλα. Από αυτά που είναι μπαρ το βράδυ, καφετέριες, ουζερί, φτιάχνουν κρέπες, το πρωί χτυπάνε κανα τοστ και το βράδυ βάζουν r'n'b [Beyonce Beyonce Shakira Shakira]. Σε τρία από αυτά ζήτησα μοχίτο και δεν μπορούσαν να μου φτιάξουν επειδή δεν είχαν δυόσμο [ο οποίος μάλλον δεν φύεται στο νησί ούτε σε γλάστρες]. Γενικά δεν έχει και πολλά μαγαζιά το νησί.
Έχει μία τράπεζα, ένα περίπτερο και αρκετά από αυτά τα μαγαζιά multiple choice, που είναι χασάπικα, μπακάλικα, πρακτορεία εισιτηρίων και πουλάνε τσιγάρα και ρούχα όλα μαζί ταυτόχρονα και μυρίζουν παντοπωλίλα νησιώτικη κάτι ανάμεσα σε ρέγγα, ελιές, χαρτόκουτο και απορρυπαντικό πατώματος. Όλο το τριήμερο έψαχνα αντηλιακό να αγοράσω και δεν βρήκα πουθενά.
5. Γενικά το νησί είναι ολόιδιο με το βίντεο κλιπ της Γαρμπή που είχα ποστάρει παλιότερα, φρεσκοασβεστωμένα σπίτια, δρομάκια, βοκαμβίλιες, μουστακαλήδες, γεράνια, καμάρες, μπλε πόρτες, καμπαναριά, ανεμόμυλοι, μια γάτα, το μπαρ "Κουρσάρος" και ένας τρούλος. Μπλε.
6. Σύμφωνα με βιαστικούς υπολογισμούς που έκανα, στο νησί αυτό το 3ήμερο ήμασταν 10 παρέες, όπου και να πηγαίναμε βλέπαμε τους ίδιους ανθρώπους, σε λίγο θα κοιταζόμασταν και θα κουνούσαμε το κεφάλι σαν χαιρετισμό, ήξερα που είχαν πάει, τι είχαν φάει, ποιος τα είχε με ποιον. Με ποιαν. Πολλά τριπλά ζευγάρια μετά τέκνων, μερικά διπλά ζευγάρια [άνευ τέκνων], αρκετά ημίδιπλα [γκόμενος-γκόμενα και φίλος ή φίλη μπακούρι], κάτι μόνοι τους και φυσικά πολλοί ερωτευμένοι [από αυτούς που κάθονται στα μπαρ και δεν μιλάνε μεταξύ τους]. Ακόμα και τους ντόπιους τους έβλεπα συνέχεια. Ο σερβιτόρος στην ταβέρνα στον Αγ. Στέφανο ήταν και οδηγός νταλίκας στην επομένη στο λιμάνι.
7. Ο κοινοτάρχης του Μέριχα, του λιμανιού [πολύ άσχημο λιμάνι], προκειμένου να δείξει την έντονη κοινωνική του ευαισθησία, έχει βάλει ταμπέλες απαγορεύσεων παντού, απαγορεύει το παρκάρισμα, τη ρίψη σκουπιδιών, τα προσπεράσματα, ίσως και το κλάσιμο, στην παιδική χαρά δίπλα στο δρόμο υπάρχει αναρτημένη ταμπέλα με το εξής μήνυμα: Αγάπη και Στοργή στα Παιδιά.
8. Στη μαρίνα των Λουτρών, όπου είναι αραγμένα όλα τα γιοτ, είδα το πρώτο μωρό δεμένο με σχοινί από τους ώμους, ακριβώς σαν σκυλί, να το κρατάει ο πατέρας του και να το έχει βγάλει βόλτα. Ο πατέρας περνούσε το σχοινί στη μάνα της μικρής καθώς περπατούσαν στην προβλήτα και δίπλα τους έτρεχε το κανισάκι της οικογένειας, το οποίο κάποια στιγμή η μαμά πήρε αγκαλιά. Άβυσσος η ψυχή του σκαφάτου.
Τα σημάδια είναι ακόμα χαραγμένα πάνω στο κορμί μου, έβγαλα και κάτι φωτογραφίες ειδικές για myspace, msn και gaydar χάρη στη Ζ. [καλά παιδάκι μου, εσύ όλο τη μούρη σου στο ίντερνετ βγάζεις;] που το είχε δει πολύ φωτογράφος και βγάζαμε φωτογραφίες κοιτώντας σε όλες τον ουρανό σαν να είχαμε νευροκαβαλίκεμα στον αυχένα, άλλες με τον ήλιο στη μούρη να κάνουμε γωνίες άλλες να αγκαλιάζουμε τοίχους, αστοδιάλο πολύ ωραία ήταν.
σχόλια