Τι κάνει ένα παιδί να αφοσιώνεται με πάθος σε μια τέχνη; Η αγάπη του για το αντικείμενο του ή η επίγνωση από πολύ νωρίς των απαιτήσεων μιας διεθνούς σταδιοδρομίας;
Μεγάλωσα στην Κέρκυρα, όπου η ζωή μου από πολύ μικρή ηλικία ήταν γεμάτη με μουσική. Ίσως η πρώτη ανάμνηση που έχω να είναι ο ήχος μιας μπάντας, που περνούσε από μπροστά μου με βηματισμό. Ήταν μια έντονη εμπειρία τότε και θυμάμαι ότι αργότερα ζητούσα πολύ επίμονα από τους γονείς μου να ξεκινήσω να μάθω μουσική, ώστε και εγώ να συμμετάσχω σε μια φιλαρμονική. Η φύση σίγουρα με οδήγησε ώστε να ανακαλύψω το πάθος μου αυτό. Ήταν πάντα βέβαια ένα όνειρο για εμένα μια διεθνής σταδιοδρομία με διακρίσεις και συνεργασίες με μεγάλες ορχήστρες, κάτι όμως το οποίο ήρθε φυσικά με τον καιρό και μέσα από την προσπάθεια μου για μουσική εξέλιξη.
Έχετε άλλα ενδιαφέροντα τα οποία συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την μουσική; Ποιες είναι οι μελλοντικές σας φιλοδοξίες και οι απώτεροι στόχοι σας;
Έχω αρκετά ενδιαφέροντα, τα οποία δεν συνδέονται άμεσα με την μουσική. Φυσικά όμως και όλα συνδέονται μεταξύ τους και είναι ένα και αυτό το αναγνωρίζω όλο και περισσότερο με τον καιρό, από την κοινή αυτή ρίζα της σκέψη που απαιτείται... Μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός και ιδιαίτερα να παίζω ποδόσφαιρο και να κολυμπάω. Αγαπώ τη φυσική και τα μαθηματικά, τα οποία σαν επιστήμες έχουν πολύ ενδιαφέρον για τον τρόπο σκέψης και ανάλυσης της μορφών γύρω μας και τέλος την φιλοσοφία και την ψυχολογία, όπου και αφιερώνω αρκετές ώρες καθημερινά μελετώντας τα συγκράματα των Μεγάλων. Μου αρέσει επίσης να μελετώ την ιστορία και κυρίως αυτή των αρχαίων πολιτισμών και να παρατηρώ στην καθημερινότητα μου τις συνήθειες, παραδόσεις και νοοτροπίες διαφορετικών λαών. Για τις συναυλίες μου πρέπει να επισκέπτομαι πάντα και μια διαφορετική χώρα και έτσι μου δίνεται αυτή η ευκαιρία, να συναντώ πάντα νέα άτομα, νέους πολιτισμούς, νέες αντιλήψεις. Οι στόχοι μου για το μέλλον, έχουν κυρίως να κάνουν με την ουσιαστική εξέλιξη μου. Όταν κανείς ακούει βέβαια αυτό, ίσως να φαντάζεται περισσότερες συναυλίες, μεγαλύτερη φήμη και αναγνώριση. Δεν εννοώ όμως κάτι τέτοιο. Μιλάω για την εξέλιξη της συνείδησης μου και τη συνέχιση της μόρφωσης μου, στη μουσική και όχι μόνο, ώστε να είμαι σε θέση να χρησιμοποιήσω όλα αυτά, συμβάλλοντας και προσφέροντας στο περιβάλλον γύρω μου και κατά συνέπεια στον πολιτισμό μας. Ίσως είναι μεγάλη η φιλοδοξία μου, αλλά ο καθένας έρχεται για να αφήσει ένα έργο, το οποίο οι επόμενοι θα συνεχίσουν. Αυτό θα ήθελα και εγώ να κάνω.
Ποιες θεωρείτε τις σημαντικότερες σας εμφανίσεις διεθνώς; Γιατί οι περισσότεροι καλλιτέχνες κλασσικής μουσικής εξακολουθούν να φεύγουν από την Ελλάδα;
Από τα 19 μου χρόνια περίπου ζω μόνιμα στο εξωτερικό, εκεί βέβαια που είναι και οι εμφανίσεις, οι σπουδές και οι συνεργασίες μου. Κάποιες από τις συναυλίες είναι πολύ έντονα χαραγμένες στη μνήμη μου. Πολλές σημαντικές εμπειρίες από μεγάλες ορχήστρες όπως η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, η Ραδιοφωνία της Νορβηγίας, η Ορχήστρα του Φεστιβάλ της Λουκέρνης και από σημαντικές αίθουσες όπως το KOnzertHaus στη Βιέννη, το Auditorium στο Μουσείο του Λούβρου αλλά και αυτό της Μαδρίτης για να αναφέρω μερικά, μου προσέφεραν μοναδικές στιγμές πάνω στη σκηνή. Η συναυλία μου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών πρόσφατα ήταν πολύ ξεχωριστή και ιδιαίτερη στιγμή αφού σαν Έλληνας σολίστ είχα την δυνατότητα να επιστρέψω στη χώρα μου και να μοιραστώ μουσική με το ελληνικό κοινό. Μου λείπει πάρα πολύ η Ελλάδα και η ομορφιά του τόπου μας και ελπίζω στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να την επισκέπτομαι πιο συχνά. Είναι γεγονός ότι η κλασσική μουσική και οι δυνατότητες που δίνει είναι αρκετά περιορισμένες, ελπίζω όμως να δω αλλαγές στο άμεσο μέλλον, αν και το θεωρώ κάτι πολύ δύσκολο.
Στα 22 σας διευθύνετε ήδη ένα φεστιβάλ. Από μόνο του μοιάζει παράτολμο για έναν τόσο νέο καλλιτέχνη. Είναι μια θέση την οποία δεχτήκατε τιμητικά ή έχετε όραμα για το μέλλον του;
Είναι κάτι το οποίο ο ίδιος δημιούργησα και όχι κάτι το οποίο δέχτηκα, και αυτό γιατί είχα πάντα όραμα και θέληση για την εξέλιξη του πολιτισμού στον τόπο μας, και ιδιαίτερα στην Κέρκυρα.
Αν και βρισκόμαστε σε δύσκολους καιρούς, είμαι αρκετά αισιόδοξος ότι το Φεστιβάλ Τεχνών Κέρκυρας θα συνεχιστεί με επιτυχία και αυτό γιατί και η πρόεδρος του, η κα Γκερέκου, κινείται με πολύ θετική ενέργεια και φιλοδοξία για την πολιτιστική εξέλιξη αλλά και τουριστική αναζωογόνηση του νησιού μας. Καταξιωμένοι καλλιτέχνες μας τιμούν με την παρουσία τους και προσφέρουμε έτσι την ευκαιρία στην τοπική κοινωνία να παρακολουθήσει εκδηλώσεις που πολύ δύσκολα θα είχε την ευκαιρία να βρει.
Νοιώσατε ποτέ ότι έχετε χάσει τα νιάτα σας ; Σας έλειψαν κάποια πράγματα, κάνατε όπως συνηθίζουμε να λέμε «θυσίες» ώστε να μπορείτε σήμερα να έχετε ένα βιογραφικό με διεθνή παρουσία;
Η ζωή μου είναι σήμερα γεμάτη από ενθουσιασμό, ιδέες και όμορφες μουσικές εμπειρίες. Δεν μπορώ να πω ότι μου έλλειψε κάτι από την ηλικία μου. Ίσα ίσα, πολλές φορές να αισθανόμουν το πλεονέκτημα που η αγάπη μου για τη μουσική μου προσέφερε. Ότι κανείς μου μιλά για «θυσίες», εγώ βλέπω αυτές τις ενέργειες να πηγάζουν από το πάθος που έχω, να μην θεωρώ ότι υπάρχει κόπος, ίσως και αν κάποιες χρειάζεται. Σίγουρα όταν «χάνεις» κάτι το «κερδίζεις» από κάπου αλλού. Αισθάνομαι πολύ ιδιαίτερο αυτόν τον τρόπο ζωής μου σήμερα και πραγματικά με ευχαριστεί.
συνέντευξη: Χρήστος Παρίδης
σχόλια