Αναμονή. Σε λίγο πετάμε με την ελπίδα να αλλάξουν τα πάντα. Βέβαια τίποτα δεν θα αλλάξει γιατί όπου και να πας τον εαυτό σου κουβαλάς.
Όμως η αναμονή για το ταξίδι είναι καλύτερη πολλές φορές και από το ίδιο το ταξίδι. Αυτό το «πριν το άγνωστο γίνει γνωστό» είναι το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού. Δεν με ενοχλεί καθόλου να περιμένω σε ουρές πλοίων , αεροδρομίων και τρένων.
Να βλέπω καυγάδες , αγκαλιές , αγουροξυπνημένα βλέμματα .Να ακούω τις ανακοινώσεις των πτήσεων από τα μεγάφωνα , να κοιτάζω τον φωτεινό πίνακα σαν να είναι το άστρο της Βηθλεέμ , να περιμένω να γεννηθεί ο καινούριος μου ο εαυτός.
Αυτά σκεφτόμουν χθες βράδυ σερφάροντας αδιάφορα , μέχρι που έπεσα πάνω σε ένα παλιό post του M. Hulot . Βλέποντας αυτή την φωτογραφία για λίγα λεπτά κόλλησα. Δυο άνθρωποι . Το δικό τους ταξίδι .Έτοιμοι να απογειωθούν, ή μήπως μόλις προσγειώθηκαν ;.Μια στιγμή μόνο. Το καλύτερο ταξίδι. Η αγάπη. Εύχομαι να την βρείτε όλοι το 2009
Υ.Γ
Ακολουθεί το τελευταίο post του main menu.Ένα blog που με συγκλόνισε μέσα στο 2008.Τα κείμενα του με έβαλαν σε σκέψεις .Τα διάβαζα ξανά και ξανά. Αυτό είναι από τα καλύτερα του . Ψάχνει και αυτός απεγνωσμένα την αγάπη.
Saturday, December 20, 2008
Άγια Νύχταπλησιάζουν τα χριστούγεννα και η κατάσταση
πάει από το κακό στο χειρότερο. Αυτή η ωμή
αλήθεια των φώτων που αναβοσβήνουν το βράδυ, των
στολισμένων τραπεζιών, με αναμμένη τη τηλεόραση, γνωρίζοντας
καλά πως δεν έχεις ρούπι μέσα σου από ... γιορτινή
χαρά. Ανοίγεις όλα τα ουίσκυ που σου κάναν δώρο και πίνεις αργά,
ποτίζεσαι σαν δάσος, κι όλο το έρεβος της φύσης είναι εκεί στον
καναπέ σου, στις παντόφλες σου, στις πιτζάμες.
είσαι ο άνθρωπος ελέφαντας. Τόσο ντελικάτος στη ψυχή
σου. Έχεις τόσα ευγενή αισθήματα...τόση τάξη στον προσωπικό σου χώρο.
Μέσα σου υπάρχει μόνο μουσική. Λάθος. Υπάρχει μόνο αρμονία.
Ονειρεύεσαι πως ζεις όπως οι άριοι ευγενείς, κατέρχεσαι τα χιονισμένα
αλπικά σου όνειρα, με το έλκυθρο, με τα καλά σου ρούχα έπειτα στη σάλα.
Χορεύεις χωρίς να έχεις τίποτα άλλο στο μυαλό σου πέρα από τη στάση του σώματός
σου. Μέσα σου είσαι μεγαλοπρεπής. Θέλεις τόσο πολύ να ξεχάσεις πως ζεις σε
μια γαμημένη επαρχία της Μεσογείου.
Κοιτάς, έπειτα όμως, το ναυτικό σου χαμόγελο
στον καθρέφτη...τις περατζάδες από τα κακόφημα πορνεία, τη ψαρίλα,
την ευωδία των εσπεριδοειδών στα δάχτυλα...δεν είσαι παρά ένας
χωριάτης. Το μόνο που καταλαβαίνεις στον κόσμο είναι τα πρωινά κακαρίσματα
των γαιδάρων και του κόκκορα -όπως ο Χριστός-. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι μετά
από ένα πήδημα, αξύριστος, με νοτισμένες φανέλες, ξεκούμπωτα παντελόνια.
Δεν είσαι εραστής, ποτέ δε θα είσαι. Είσαι κτηνοβάτης, γαμάς σα ζώο, γαμάς ζώα.
Κι ας έχεις στοργή. Ξέρεις πως όλες οι Αφροδίτες είναι παραλλαγές
της ίδιας ζωόδους ορμής. Ξέρεις πως όλα τα θυληκά έχουνε μουνί.
Είτε πρόκειται για κατσίκες είτε για γυναίκες.
πλησιάζουν τα χριστούγεννα και η κατάσταση πάει από το κακό
στο χειρότερο. Αυτή η ωμή αλήθεια των φώτων που αναβοσβήνουν το βράδυ,
των στολισμένων τραπεζιών...έχεις γίνει φέσι από το πολύ ουίσκυ...
Πέφτεις πλάι στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και κλείνεις τα μάτια, και χωρίς
να ξέρεις γιατί και πως, -όπως κάθε βοσκός και κάθε χωριάτης-,
πλησιάζεις τη φάτνη του Χριστού να νιώσεις την αγάπη.
σχόλια