(παλιές φωτογραφίες της και το πρώτο μου γλυκό)
Μαγειρεύω για την επιβίωση μου .Όσπρια , κοτόπουλο , ομελέτες και μακαρόνια .Καμιά φορά κρέας όταν δεν πάω στο πατρικό μου να πάρω το γνωστό ταπεράκι της μαμάς .Βαριέμαι αφόρητα τις εκπομπές μαγειρικής ,αν και μια φορά που είδα την εθνική μας μαγείρισσα να φτιάχνει κάτι που κολυμπούσε στο λάδι ,ύστερα να κολλάει στην κάμερα μια χοντρή μηλόπιτα και να το κλείνει όλο αυτό με το γαμπρό της (!) να τραγουδάει με κιθάρα στο στούντιο είχα διπλωθεί στο γέλιο .Και το θυμάμαι μέχρι σήμερα.
Βαριέμαι να δω και το master chef άρα στις παρέες όταν πέφτει κουβέντα για το χαλασμένο μίξερ κάποιου και δεν έχω τι να πω (σ.σ ποιες παρέες δηλαδή κάτι καμένοι στην δουλειά) αντιμετωπίζομαι σαν τους λεπρούς του νησιού. Άσε που δεν βλέπω ούτε το Νησί οπότε είμαι για το μέσο τηλεθεατή κάτι χειρότερα από λεπρός. Ένας λεπρός που δεν παρακολουθεί τα τηλεοπτικά δρώμενα
Σε όλο αυτό το κύμα ματαιόδοξων σεφ και περίεργων υλικών που δεν τα έχουμε ξανακούσει στην ζωή μας και μάλλον δεν θα τα βρούμε στο μπακάλικο της γειτονιάς υπάρχει κάποια σέρφερ στην τηλεοπτική επιφάνεια ,με μόνη σανίδα σωτηρίας της (μας) την απλότητα. Είναι η Ελένη Ψυχούλη και η εκπομπή Chef στον αέρα στο ΣΚΑΙ.
Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει απ όλους τους άλλους είναι ότι είναι εκατό τις εκατό ο εαυτός της. Όταν παραβράζει τα λαζάνια το λέει στον αέρα , γυρίζει τους κεφτέδες με «μαμαδίστικο» τρόπο(με δύο πιρούνια) ,κόβει το θυμάρι από μια γλάστρα στο στούντιο («Αν μπορεί να μεγαλώσει κάτω από τα φώτα ενός στούντιο μπορεί να μεγαλώσει και στο σπίτι σας»)και το μυρίζει με τέτοιο τρόπο σαν να θες να κολλήσεις την μύτη σου στην οθόνη για να πάρεις και εσύ μια τζούρα.
Την ίδια στιγμή έχει τόση αυτοπεποίθηση ώστε πάντα στέκεται ένα βήμα πίσω από τον εκάστοτε καλεσμένο –σεφ της εκπομπής. Ξέρει ότι η ίδια είναι η σταρ της εκπομπής και αφήνει τον άλλο να κάνει το παιχνίδι του για τον χρόνο που του αναλογεί. Παίζει τον ρόλο του βοηθού αλλά όχι του δούλου. Έχει γνώσεις και τις μετατρέπει στις απορίες του τηλεθεατή. Και όλο αυτό με ένα αέρα κοσμοπολίτικο .Ο σεφ μαγειρεύει κοτόπουλο από την Πόλη , μουσικό χαλί αμανέδες και η κάμερα κάνει κοντινό στο πρόσωπο της Ψυχούλη για να σου πει ότι η Πόλη ήταν τότε ότι η Νέα Υόρκη σήμερα.
Για να ξαναγυρίσω στην αρχή .Αφού κατάφερε έναν άνθρωπο που μαγειρεύει τα ίδια και τα ίδια να φτιάξει το πρώτο του γλυκό (δεν πρόλαβα να σημειώσω το όνομα καλά και δεν θέλω να το γράψω λάθος. Είναι κάτι σαν μπισκότα με αμύγδαλο που τα φτιάχνουν στην Τοσκάνη) μάλλον πρέπει να την δείτε και εσείς
(Όλες οι φωτογραφίες του Νίκου Βανδώρου από το περιοδικό Symbol και την στήλη της Ελένης Ψυχούλη «Η Πείνα» .Έτος 2000)
Υ.Γ
Το γλυκό και μια μικρή γεύση απο την βομβαρδισμένη μου κουζίνα.Είμα λίγο τσαπατσούλης
σχόλια