Η ζήλια του ενεργού πολίτη

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί εκνευρίζεσαι όταν βλέπεις αυτό /έχεις την εντύπωση ότι είσαι καλύτερος από εμάς ;/έχεις την εντύπωση ότι εσύ είσαι ο ενεργός πολίτης και εμείς ζούμε στην απάθεια ; /Λοιπόν μάθε κάτι / είσαι ακριβώς το ίδιο με εμάς και χειρότερος/ ξέρεις γιατί είσαι χειρότερος ;/Παρακολουθείς αυτές τις εικόνες του πολέμου απ την τηλεόραση ,με την ίδια απάθεια που εμείς τις παρατηρούμε ζωντανά /και χειρότερα /πίνεις μπύρες και τρως πίτσες/ το βλέπεις σαν ματς /γουστάρεις να ακούς τις στατιστικές των νεκρών/ να αισθάνεσαι ότι αυτό δεν σε αφορά /ότι ποτέ δεν θα συμβεί στο σπιτάκι σου/ ότι είσαι ασφαλής με το τηλεκοντρόλ στο χέρι/ ότι με ένα κουμπί μπορείς να «σβήσεις» τον πόλεμο και να βάλεις το αισθησιακό φίλμ/ δεν είπα τσόντα /είπα αισθησιακό/ γιατί εσύ συνήθως που σοκάρεσε έχεις και παιδιά/ που «θα μεγαλώσουν σε αυτό τον σκληρό κόσμο»/δεν μπορείς να βάλεις τσόντα μπροστά στα παιδιά

Φυσικά ζηλεύεις /ζηλεύεις σαν τρελός το κάμπριο αυτοκίνητο /σε τρελαίνει/ το θέλεις άρρωστα /κόψε το «εμένα δεν με αφορούν τα υλικά αγαθά» /κόφτο δήθεν ενεργέ πολίτη /αν δεν σε αφορούσαν τα υλικά αγαθά δεν θα έτρεχες με την γλώσσα έξω πριν μερικά χρόνια να δεις στην τηλεόραση ποια μετοχή ανέβηκε και ποια έπεσε /δεν θα ρωτούσες τον κάθε πικραμένο «ξέρεις κανένα καλό χαρτί»/δεν θα πουλούσες ,δεν θα αγόραζες/ αγοράκι μου όλα για το κόκκινο κάμπριο τα έκανες /όλα τα πούλησες όλα τα αγόρασες/ όταν βέβαια οι φούσκες έσκασαν /τι να κάνεις και εσύ ,έπρεπε να μπεις  στον «ρόλο του ενεργού πολίτη»/έπρεπε να βρίζεις τις κυβερνήσεις /τους αμερικανούς για τον πόλεμο /τους πολιτικούς για αυτά που σου υποσχέθηκαν και δεν έκαναν /όλα σου έφταιγαν /δεν σου έκατσε η φάση με το πολύ χαρτί και σου έφταιγαν όλα

Δες όμως εμάς/ είμαστε πλούσιοι από την κοιλιά της μάνας μας /είμαστε original κυνικοί ενεργέ πολίτη/ το χρήμα είναι ο θεός μας και το δείχνουμε /δεν προσποιούμαστε ότι μας αφορούν τα πτώματα /όπως κάνεις εσύ /θα φωτογραφίσουμε για λίγο , θα πάρουμε μια «τζούρα θανάτου» και θα φύγουμε /θα επιστρέψουμε στην ασφάλεια του χρήματος και της κυνικότητας μας / μπορεί να έχουμε στεγνώσει από αισθήματα  για τον διπλανό μας /μπορεί να μην αισθανόμαστε τίποτα ακόμα και για αυτόν που βρίσκεται μαζί μας μέσα στο κάμπριο /αλλά όμως είμαστε καλύτεροι από εσένα/ με εμάς τουλάχιστον ο άλλος ξέρει με τι έχει να κάνει /και αν δεν γουστάρει την παρέα μας ,δεν έρχεται /ότι είμαστε το βλέπεις «φόρα παρτίδα» /με την πάρτη σου όμως τι γίνεται ;/Φοράς αυτή την μάσκα υποκριτή για τα «προβλήματα του κόσμου»/πας σε καμιά πορεία /φωνάζεις κανένα σύνθημα /και μετά πίσω στις μπύρες την πίτσα , στο πόσα βγάζει ο δίπλα ,στο πως θα «την κάνω και εγώ ρε γαμώτο» ,στο σάλιο που τρέχει από το ανοιγμένο στόμα σου ,όταν η αποχαύνωση των προεκλογικών δελτίων σε ναρκώνει /Ναρκωμένος σαν ζώο έτοιμο για ευθανασία

Μπορείτε να συνεχίσετε να μας ζηλεύετε/ όπως είχε πει ο θείος Οσκαρ(Ναι τι ζόρι τραβάς. Είμαστε τόσο κυνικοί ώστε μετά την βόλτα, δίπλα στην πισίνα διαβάζουμε τσιτάτα) «Όταν ήμουν νέος είχα την εντύπωση  ότι το χρήμα είναι τα πάντα .Οταν γέρασα επιβεβαιώθηκα».Κατάλαβες ;  

Φωτογραφία :Spencer Platt ,Αμερική ,Πρώτο βραβείο 2006            

Ένα χρόνο πρίν(15 Αυγούστου).Νεαροί Λιβανέζοι οδηγούν στα χαλάσματα γειτονιών της νότιας Βηρυτού.